Poezi Islame

All-llahu ju mëshiroftë!
Ju begatoftë me devotshmëri!
Na stolisni,ju lutemi, me mirësi!

Na edukoni,o prindërit tanë,
Ashtu Kur’ani si ju mëson!
Na pajisni me dituri,
Së bashku të kemi lumturi!

Lexoje ja vlenë!
Nësë mbulohesh nuk do të martohesh!
Nëse mbulohesh djemt nuk do të ngasin pas ty..!
Nëse mbulohesh shoqet e tua nuk do të duan më..!
Nëse mbulohesh nuk do të punësohesh...!
Nëse mbulohesh do të mendosh se je e shëmtuar dhe i fsheh të metat..!
Nëse mbulohesh gjithë do të refuzojnë...!
Në mbulohesh do të dukesh sikur gjyshja yte..!
Nëse mbulohesh nuk do të jesh në trend..!
Nëse mbulohesh nuk do të mund të veshësh veshje moderne..!
Mjaaft më!!!
Edhe sa gënjeshtra të shejtanit do të mashtrojnë ty..?
Deri kur do ta ndëgjosh shejtanin e mallkuar ,ndërsa rregullat e Allahut s.w.t do ri refuzosh..?
Mbulohu motër para se të mbulohesh nga dheu...!

O Zot ! Të falenderoj që më ke dhënë sytë për të parë!♥
O Zot ! Të falenderoj që më ke dhënë veshët për të degjuar!♥
O Zot !Të falenderoj që më ke dhënë gjuhën për të folur ! ♥
O Zot! Të falenderoj që më ke dhënë mendjen për të menduar ! ♥

■ Emri im: Musliman!
■ Identiteti im: Islami!
■ Qëllimi im: Paqja!
■ Synimi im: Xhenneti Firdeus!
■ Personaliteti më i preferuar: Profeti Muhamed s.a.w.s!
■ Libri im me i preferuar: Kur'ani!
■ Parimet për te jetuar jetën: Kur'ani dhe Sunneti!
■ Besimi im: All-llahu, Krijuesi dhe mbajtësi i gjithçkaje në këtë botë!

Unë them: "Eshtë e pamundur"
All-llahu thotë: "Gjithcka është e mundur"

Unë them: "S'jam ne gjendje"
All-llahu thotë: "Ti je ne gjendje te besh cdo gjë"

Unë them: "Ndihem e vetmuar"
... All-llahu thotë: " :Nuk te le kurre te vetme"

Unë them: "Nuk mund t'ia fal vetes"
All-llahu thotë: "Unë te kam falur ty"

Unë them: "Askush nuk me do"
All-llahu thotë "Unë të dua"..

RAMAZANI

Erdhi ramazani
Erdhi miresia
U lidh shejtani
Zbriti meshira

Ne agjerojme
Meleket na mbrojne
Allahun e adhurojme
Sevapet i shtojme

Xhennetin e deshirojme
Pejgamberin e dojme
Naten e KADRIT e kerkojme
Me shpres se me namaz do ta takojme

Sadakatul vitrin e dhojme
Te varferin e ndihmojme
Jetimin e gezojme
Agjerimin e mbrojme

Nje muaj si nje dite
Nje dite si nje ore
Nje ore si nje minut
Nje minut si nje sekond

Keshtu shkojne dite per muslimanin
Qe neser e pret edhe bajramin
Me 6 dite e percjell ramazanin
ALLAHU INSHALLAH NA E KA PRANU RAMAZANIN

O Zot i Madh
Vetëm Ty lutjet të drejtojmë
Për gjendjen e Ummetit sot
Vuajtjet dhe dhimbjet tona
... Dhunën që nuk ndalet dot.

Falë të qoftë gjaku ynë
Cili shkon rrëke për hatrin Tënd
Edhe pikëllimi e loti bashkë
Që na ndjekin në çdo skutë e kënd.

Për Ty janë edhe besa jonë
Krenaria që na mbanë në jetë
Guximi për të përballur zullumin
Vdekja të cilën e presim qetë.

Vetëm kah Ti drejtojmë fytyrat
O i Madhi Perëndi
Pikëllimin ktheje në buzëqeshje
Shkatërrimin shndërroje në liri.

Me Emrin Tënd të Lartësuar
O Zot
Jetojmë dhe vdesim në këtë botë
Për t’u ringjallur përsëri
Në Premtimin Tënd kuptimplotë.

Kur zemra ime i ndaloi të rrahurat
dhe shpirti nga trupi më doli,
Shijova vdekjen, mbaruan minutat.
Nuk ka që jetoi e vdekjen nuk e shijoi.

Sikur një i huaj jashtë vendlindjes
mu duk vetja kur vdekjen e shijova.
Të qarat e vajet për shkak të vdekjes
I dëgjova por ç’ndodhi saktë, nuk kuptova.

E shihja se si të afërmit më morën,
trupin tim për ta larë e përgatitnin.
Sollën qefinin dhe e prisnin hoxhën.
Thonin se me ujë t’ngroht do të më pastronin.

Kush ma mori mua sot fuqinë?
trupim tim s’mundem me e pastruar,
sot Zoti mi hapi mua sytë,
tani jeta ime e pa fund ka filluar.

Të gjithë njerëzit janë në gjumë,
kur të vdesin nga gjumi zgjohen-
kështu i Dërguari ynë ka thënë-.
Pse se kanë besuar Zotin do të pendohen.

Më kthe në jetë o Krijuesi ynë,
të lutem, të falem e të bëj mirë.
U mashtrova e u dashurova në dunjanë,
Harrova se ajo ishte vetëm një provë.

Terri po bie e nata e varrit po fillon.
Sikur dy arinjë më erdhën engjujt,
Varri filloi ashpër e po më shtrengon,
mi theu eshtrat e mi bashkoi brinjtë.

Kush është Zoti yt? - më pyetën-
E ç’mu lidh gjuha mua të gjorit,
Nuk munda ta them përgjigjen,
më qëlluan me çekan në mes t’gjoksit.

E si të them se Allahu është zoti
kur në sexhde kurrë nuk i kam rën?
Sot jam pishman sa toka e qielli
Pse për Allahun nuk e putha tokën.

Më pyetën për pejgamberin tim,
Prap nuk munda me u përgjigjë.
Vullkan shpërtheu në varrin tim,
Më shkrumoi e s’kisha ku të hikë.

Si të them unë, të lutem më trego,
se Muhamedi është i dërguari im?
Kur ai më tha se nëse mua më do
Kapu mirë dhe mos e braktis sunetin tim.

Sikur udhëtari pa biletë u ndjeva unë
Kur në varrin tim pyetjet për mua filluan.
Vetëm me vepra të mira varri ndriçon,
të këqiat biletin e udhëtimit ma shkatërruan.

Cila ishte feja yte në botën e përkohëshme
më pyetën engjujt me një zë trishtues.
Nuk mundem me dhënë përgjigje të rrejshme
E ata ma çanë kokën me një gurë soptues.

Si të them se islami ishte feja ime e vetme
Kur në jetë u kam përnjgjarë të tjerëve?
Si të them se vetëm islami është fe e pranueshme
Kur gjithmonë kam heshtur pranë të pavërtetave?

Atë natë u ndjeva sikur çobani që nuk e ka qenin
dhe ujku dal ngadal ia hanë ç’do ditë delet.
Kështu veprat e mia atë natë e morën gurbetin
Të kqiat i mundën të mirat e pasonin dënimet.

Vështirë është ore vallau im i dashur
Nata e varrit të përshkruhet e të imagjinohet.
Andaj ty dhe veten time do ta kisha lutur
Që adhurimit të Allahut kurr të mos i largohet.

Etje që uji s'ta shuan
Në të njëjtën kohë nga uria vuan,
Ke mall e dhembje , dot se përshkuan
I largët i panjohur je në dhe të huaj.
Shpesh gjej vetën të humbur
I zhytur në kujtime
I kapluar nga malli
Për atë tokën time .
Vërtet etje e tharë
Askush s'të kupton
Ngado që kthej kokën
Vetëm mall më shton.
Më çmall çiftelia
Që rri mbi kokën time
Që me tingujt e saj
Kujtoj vendlindjen time .
Por prapë i etur mbes
Për ujin e ati kroi
Që më rriti , më dha shtatin
E t'largohem nga kosova
Mall ta kam dhe shtratin

Nëna apo bashkëshortja!


Kë ta dashuroj as vet nuk e di
Por prej dashurisë s’kam ku iki.
Sikur në detë që është peshku
Të ankohet se uji atë e lagu.

Kur je në stacionin e trenit
Njëri të ik por i hyp tjetrit.
Puna e dashurisë është kështu
Njëra të ik tjetër nis me kërku.

Ndodhë që trenit të gabuar i hyp,
E me e ndrru trenin ke me lyp.
Një e don tjetrën për nuse e merr,
Nusen e lëshon e gjindesh në tmerr.

Vjen treni i tretë e ti qetësohesh
Por në të komod nuk ndjehesh.
Turpërohesh prap trenin me ndrru
Por s’ke çka bën, duhet me udhëtu.

Më trego tani kënd me e dashuru?
Sikur të dashurohesh në një gru
Vendin që ajo e ka tek ti ore miku
Asnjëherë nuk mundesh me ia ndërru?

Tjerat një dit i ke nuse një dit asgjë,
Ndërsa ajo që të thash mbetet e njejtë.
Për nënën e kam fjalën ore miku im
Ajo grua është stacioni yt, pa dyshim.

Nëse jeta është sikur një udhëtim
Që njeriu me tren e bën atë udhëtim,
Atëherë nëna është stacioni i tij
Mu në barkun e saj fillon jeta e tij.

Atëher pse nuk dashurohesh në atë
Që për ty gjithmonë mbetet e njejtë?
Sikur stacioni që mbetet stacion
Edhe nëse shumë trene i ndërron.

Pse të dashurohesh në trenin
Që mund të ta ndërroj drejtimin?
Dashurohu vetëm në stacionin
Që asnjëherë nuk e luan vendin.

Do të më pyesish ti mua tani
E çka është bashkëshortja për ty?
Ajo është makinë që prodhon fëmi
Sot e ytja, nesër mund të jet e atij.

Nëna është gruaja që gjithmonë
Për ty ajo ka me mbetë nënë.
Si hëna për natën që është hënë
Ndërsa yjet ndodhë që të mungojnë.

Nëse patjetër është ta duam një grua
Unë vendosa që ajo të jet nëna.
Se po dashuruva një tjetër e ajo s’më do
Do të vuaj edhe unë sikur ti.

Politikanët tanë të "DASHUR"

Tash kur zgjedhjet po afrohen,vertet kam ra në dert
të konkuroj per kryetar komune apo të behem deputet.

Edhe deputet nuk është keq, nese më voton mileti,
Pozit dhe opozit do të jemi bashk, per me ja rrit rrogat vetit.

Do të perpiqem më mish e shpirt edhe per benificione tjera
Qe të kemi zyra tona,asistente,shofera dhe të marrim pjes edhe ne tendera.

Nga goja jam orator,kam pervoj se si me fole,
flas shum me tone të lart, vertet di me ba fushat
Problemet e keti populli din mi qit në shesh, por kur të hypin ne puzit e bajn kejt pershesh,

Di me rrejt, di me premtu,di me vjedh dhe me mbulu
Di qysh mu arsyetu, se pervoja ne jet me ka mesu.

Ky eshte nje realitet ne Kosoven tonë qe vertet shum e "DOJM"
Dhe ne emër të saje ne Politikanet fitojm.

E si të mos e mallkoj
Pasi që zemrën ma lëndoi?
E si të mos e vajtoj
Pasiqë më tradhtoi?

E desha si askënd tjetër,
E bukur por si dhelpër.
Shumë dinjake dhe e pazemër.
E mallkoj! Më ka lënduar tepër.

Më thoshte të dua shumë,
Do të bëjë vetëm mirë,
Kurrë nuk do të lë në rrugë,
Fjala e saj i përngjet magjisë.

A mos vallë ti mendove,
Se mallkoj një prej të dashurave?
Nuk mallkoj unë, jo, të mangëtat në mendje
Por e mallkoj një tjetër tradhëtare.

Po e mallkoj atë partinë,
Që më futi thikë në shpindë.
Ma shkatërroi mua historinë,
Po ma mer kafshatën prej n’gojë.

Pse nuk më pyet ore zotëri
Kush jam unë e kush ajo parti?
Unë jam i popullit të mjerë zëri,
Ndërsa ajo, të politikës parti.

Jemi bë njëqind e një parti,
Nuk bëjmë tjetër pos tradhëti.
A nuk i duam ne këto parti?
A nuk i mallkojmë kur na bëjnë hi?

A nuk thonë këta shpirtëzi
Para se koha e zgjedhjeve te vijë
Se do t’i shërbejnë këti populli
E për të kanë të digjen si qirinjë?

Pas zgjedhjeve, harrojnë se ka varfëri
E premtimet që ia dhanë këti populli.
Duan vetëm barkun e vet me e ngi,
A nuk është kjo një tradhëti?

Sikur ta duan popullin këta të zi,
Do të ishin mbledhur në një parti.
Nuk ka ndërgjegje jo, kjo bagëti,
Populli për ata, është mjet për pasuri.

Mallkuar qofshin ata politkanë
Që popullin e vet pas dore e lanë.
Zgjohuni o ju burra shqipëtarë
Sllavët vazhdojnë gjakun të na e pinë!

Në këtë natë të qetë ndalem e shoh yjet
flas me zemër të plotë e shkruaj shkrim të vyer
Kam filluar të shkruaj
e lapsi më është shpenzuar
goja më është lodhur
e zemra më është shqetsuar
Ndjej nostalgji për kohën
që shpejt më kaloi
la kujtime të arta
që kurr s'do t'i harroj
Ndjej nostalgji për ditet
që me kënaqësi i jetova
ku lash dunjan mbrapa
e Ahiretin e kujtova
Ndjej nostalgji për motrat
që kurr s'do t'i harroj
sa të jetoj në këtë dunja
me dua' do t'i kujtoj
Tani që ato dit i jetova
një mësim shum të mir e nxorra
sprovat që më vijnë tani
me forcën e durimit do t'i kaloja
Dola nga mjegulla
e u nisa drejt dritës
nuk do të lodhem fare
nga shirat e rrembyeshëm

Nuk më kujtohet tani
ç’ngjyrë kishin sytë e sajë.
Por e di çka vështronin ata sy.
Fotografinë në dorën e sajë.

Nuk më kujtohet se sa pika loti
nga sytë e sajë të kaltër rrodhën.
Por e di se sa gota përplot me raki
nga malli i piu e si duart iu dridhën.

Nuk e di fotografinë e kujt e shikonte
e që me një mijë pika loti e lagu.
Por e di se dikë po e vajtonte,
pritja e atij në fotografi e plaku.

Nuk e di se ku gjindet djali
që ishte në fotografin që shihte.
Por e di se ai ishte i vetmi
që e kishte e që me vite po e priste.

Nuk e di se çka bën ai idiot,
atje në të largëtën Gjermani.
Por e di se e ka mbuluar me lotë
nënën që të vetme e ka lën nështëpi.

Për ç’do dit e gjora e këndon
birin që ia dogji mushkëritë.
Ai i pa shpirti nuk po e dëgjon
vajin që të ëmën poi a mbyt.

Si nata pa hënë është nëna
të cilën i biri vet e harron.
Si shpendi pa krahë e gjora
kur djali i vetëm i mungon.

Këndonte një dit një këngë
dhe fotografinë e përqafonte.
Ma rrënqethi zemrën ajo këngë.
Vajtim që edhe të vdekurit i zgjonte.

Dje birë, ishe sa kjo fotografi,
a harrove o birë im, o shpirtëzi?
Cila lavire zemrën ta mori
e ta harrosh të ëmën të bëri?

U mbushën plot njëzet vite
që kurë të pres në dritare.
Nuk mundet të thotë goja ime
se pa dashje shtëpinë e harrove.

Zemra ime e tëra më është thye,
Thikë të madhe në të më ke ngulue.
Vullkan i madh në mua ka shpqrhye,
Nuk e di se si vdekja nuk më vie!

Si buka pa krypë, jam unë pa ty,
si zogu që krahët iu kanë thy.
Si ajo delja që ujku e ka shky,
Si pranvera e thatë e pa shi.

Vetëm një nënë e ke, eja e shihe!
Dhimbjet dhe vajin e sajë largoe!
Se ajo të mbarti në trupë kujtoe,
për ato nëntë muaj nëntë minuta vizitoe.

Edhe një herë të t’i puth duart,
ta puth ballin, sytë dhe faqet.
Edhe një herë nëna pot ë lutet
të më vish dhe t’i bashkojmë gjokset.

T’i bashkojmë zemrat dhe rrahjet e tyre.
Dikurë me thoje: nënë ti je zemra ime.
Shkuan njëzet vite e ti zemrën e harrove,
sa njëzet shekuj këta njëzet vite mi bëre.

Të gjitha vuajtjet nëna do t’i falë,
nëse edhe një herë vjen me më parë.
Por dije , se po që se nuk vjen ore birë,
As unë e as Zoti ynë nuk ka për të falë.

Është dritë e Zotit
Rrugën na ndriçon,
Nga terri i kobshëm
Të gjithëve na shpëton.

Më e vleshmja dhuratë
Nga i madhi Perëndi,
Amanet i parë dhe i fundit
Për krijesën njeri.

Që nga hazreti Ademi
Njeri e pejgamber i parë,
Kjo e vërtetë nga All-llahu
Përherë është shpallë.

Sa herë që njeriu
Është tjetërsuar,
Pejgamberi i kohës
E ka udhëzuar.

E ka udhëzuar
Njeriun e shkretë,
N’udhëkryqe të jetës
Sa herë që ka mbetë.

Në formën e përsosur
Kjo Fe e Vërtetë,
Ju shpallë e plotësuar
Të Lavduarit-Muhammed.

Këtë e dëshmon Kur’ani
Fjala e Perëndisë,
Të vërtetën e plotësuar
Që ia shpalli njerëzisë.

Kush është besimtar
Le të jetë krenar,
Aq më tepër vlen
Kur t’jetë atdhetar…!

Po më vjen turp prej vetvetiu,
Më është mbledhur në lukth dhe gjetiu,
Sindrom i një paraardhësi Aliu.

Si një pemë e gjatë para një dyqani,
Siç ulet shikimi para një gruaje jarani,
Siç i ikte shejtani një paraardhësi Othmani.

Se mushkëri i piqeshin, këmbë e lëshonin,
Druajtjen nga Allahu kur ia kujtonin,
Dhe Omerin në gjoks kur t'ia vendonin.

Më mbyllni dikund të mos më kapë as erë,
Se kur matem me të mirë e pejgamberë,
Nuk bëj më shumë se e një kasolle derë.

Po më deshti ndonjëri, ti a ndokush,
Do të digjesha si druri, kur hidhet në prush,
Do të qeshja pandalshëm, si ndonjë vogëlush.

Më vjen turp të flas, të shikoj, madje,
Një plus imi si një zero e atij atje,
Kush do më vlerësojë, perde, perde...!

Si të mos kam turp, shihni sa kam bërë?!
Një ditë sahabiu sa jeta ime e tërë,
Në peshojën time kam sa një kokërr rërë!

Por zemra ime është si një çallme imami,
Në ditë Arafati, si i një haxhiu ihrami,
Në Ditë Gjykimi më thënçin shërbëtor Islami!

Prej kohe mendjen kam ndarë
një poezi të shkruaj për fukaranë,
por kam pritur sa të më çelë Allahu
me krejt pjesën sa mund të kem prej dije dhe arti.

Këtë radhë nuk jam ngutur,
çdo ditë për të nesërmen shtyeja
dhe shqyeva letra prove
që në hak të mos u hyja.

Se është temë e madhe
merre vesh nga Kurani prej përdorimit të fjalëve:
"falni namazin dhe jepni zekatin",
pra, që Allahu hakun e Vet e lidh me hak të fukarave.

Që Allahu,- do ta kesh vërejtur,- afron në Kuran gati gjithë herë këto dy fjalë
kjo tregon se janë të afërm ata që për këto haqe janë pronarë,
ndërsa namazi është hak i Allahut Fuqiplotë,
zekati është hak i fukarasë së gjorë.

Pastaj shihe ti ç'bën për të Allahu: çka s'bën për asnjeri,
ne ditën e madhe kur i jepet llogari,
siç i arsyetohett njeriu njeriut në jetën e dynjasë,
Ai, madhëria e Tij, do t'i arsyetohet fukarasë:

" O robi im që ta kam ngushtuar dynjanë,
s'ta bëra këtë pse ti anash më pate lënë,
po që të të jap në ditë të sotit këtë vlerë
ndaj merr me vete kush nga këta të ka veshur,bukë dhënë e bërë nder"

Prej vlere të madhe që ka fukaraja
të pasurit i paraprin në xhenet,
gjysmë dite para tij do të hyjë
e kjo gjysmë vlen sa pesëqind vjet.

Pse ndodh kështu
e di më së miri Allahu,
po ndaj pejgamberëve të tjerë në xhenet
për katërdhjetë ditë vonohet i pushtetshmi, i pasuri pejgamber, Sulejmani.

që hyn përpara të pasurit kështu në xhenet
për fukaranë është një i madh qeramet,
po me kaq nuk i mbaron krejt vlera
se ai ka edhe këto katër të tjera:

Sevape për të njëjtat punë më shumë se i pasuri ka,
nuk do të pendohet pse në dynja ishte fukara,
kur lakmon diçka e nuk e arrin, i shkruhet shpërblim
dhe më të lehtë do ta ketë llogarinë.

Që të dish se s'janë thjesht vetëm ngushëllim,
por janë keto fjalë prej vërteti,
kthehju historisë dhe shih duke marrë mësim
si u soll i derguari ynë, Muhamedi!

Njëherë që po rrinte me Selman Farisenë,
Bilall Habeshiun, Suhajbin e me fukara të tjerë.
i erdhi një zotëri e kerkoi që ata jashtë t'i nxjerrë,
se i pasuri i paditur kujtonte se paskësh më shumë se ata vlerë.

Atë çast zbriti nga Allahu fjala
orientim për pejgamberin dhe botën mbarë:
të mos perçmohet fukaraja,
se njeriu nuk matet dot me dinarë.

Fukaraja i është edhe fat të pasurit,
janë dhënë dhe shumë epitete në këtë vijë,
nga to po përmend më veçanërisht:
mjek i të sëmurëve dhe delegat te të vdekurit e tij.

Kështu, sepse i pasuri jep sadaka
dhe kjo bëhet shkak që Allahu të sëmurin t'ia shërojë,
duke i dhënë fukarasë, sipas nijetit,
edhe të vdekurit të vet sevape mund t'i çojë.

Duke i dhënë fund kësaj poezie që Allahu ma shkroftë nderim për fukaranë
le të saktësoj që për fjalë të padrejta të mos bëhem mëkatar
se gjithë kohën sa e shkrova tejembanë
fjalën pata për fukaranë besimtar.

Linda19 te lumt secila ma e mir se ttjjetraaa veqqq vvaazhhdoo

Yllka23 shkruajti: Linda19 te lumt secila ma e mir se ttjjetraaa veqqq vvaazhhdoo

Faliminderi shummm

ÇKA PO NDODHË ME NE?

Ishim te udhëzuar,
e tani ne rrugën e shejtanit
hapat tonë po hedhim...
Çka po ndodhë me ne?

Dikur duheshim mes vete,
të mirën dhe të keqën e ndanim bashkë....
e tani njeri- tjetrin,
duam ta hamë me dhëmb...
Çka po ndodhë me ne?... Çka.... ?

Dikur zemrat e tona ishin plot dashuri,
plot dhimbje, plot mëshirë dhe respekt....
E tani fëmija, nuk i ka këto dhunti as për prindërit e vet....
Çka po ndodhë me ne....?

Çka po bëhet me ne....?
Ku po shkojmë....?
Ku do përfundojmë?

ME PLOT TË DREJTË TA QASH VETVETEN!

Qaj për vetën tënde,
Kur atë e gjen të dobët përballë epsheve, e të madh karshi mëkateve!

Qaj për vetën tënde,
Kur të keqën e sheh e nuk e urren, e tek sa të mirën e sheh, atë e përbuzë!

Qaj për vetën tënde,
Kur qan për një skenë emocionuese në film, e në anën tjetër nuk ndikohesh nga leximi i Kuranit Fisnik!

Qaj për vetën tënde,
Kur me vrap nisesh pas kësaj bote kalimtare, përderisa askënd nuk e garon në respektimin e Allahut!

Qaj për vetën tënde,
Kur e shndërron namazin tënd nga ibadeti në adet, nga momenti i rehatisë në çast lodhjeje!

Qaj për vetën tënde,
Nëse sheh në vetën tënde pranim të mëkateve, e dëshirë për kundërshtim të Atij që i di fshehtësirat!

Qaj për vetën tënde,
Nëse nuk gjen ëndje në ibadet, e as kënaqësi në respektimin e Allahut!

Qaj për vetën tënde,
Kur mbushesh me derte, e përmbytesh me mërzi, e ti posedon mundësinë që në pjesën e tretë të natës (t’i lutesh Allahut, e ti këtë s’e bën, sh.p).

Qaj për vetën tënde,
Kur e humbet kohën kot në atë që nuk të bën dobi dhe e di se do të llogaritesh, megjithëkëtë je i pakujdesshëm!

Qaj për vetën tënde,
Kur e kupton se e ke gabuar rrugën, e një pjesë e madhe e jetës veçse të ka kaluar!

Dhe së fundmi, qaj për vetën tënde,
Me një qarje plot keqardhje... Ji pishman... I penduar... I kthyer tek mëshira e Zotit tënd!

E, ti e di mirë që dera e pendimit është e hapur derisa nuk arrin shpirti në fyt!

MBËRDHIJ - KAM FTOHTË

Sot kam një entuziazëm brenda meje, jam i ngazëllyer
Kam mall për disa vende të largëta, shumë të largëta
Sytë e mi kanë ndaluar tek muret e gurit
Hapen dritaret e iluzioneve të mia
Kulloj si një frymë e lehtë
Duke rënë poshtë nga bari me aromë rigoni

Pëllumbat sillen në shtetin e tyre
Kërkoj një kokë çezmeje
Duke e lënë veten mes barishteve të mentes
Mes erës misk të nanës
Dëshiroj të pushoj shpirtin tim

Çdo gjë është habitur duke bërë dhikër
Kamomilat i buzëqeshin ditës

Shpresat e mia zgjaten njësoj si lutjet
Krah për krah me diellin duke vrapuar në male
Ju duke mbledhur lulet e profetit
Unë dëshiroj të shtrihem pranë kokës së çezmës

I mbushur me qetësi e paqe brenda meje
Mendoj pafundësinë
O Zotëri i Pafundësisë, dëshiroj të afrohem tek Ti
Ndaloni, mos u mbyllni o dritaret e mia
Mos ma mbuloni diellin
Betoni është shumë i ftohtë, mbërdhij...