Poezi Islame

ASKUSH PËRVEÇ ALLAHUT !



Askush nuk të kupton siç do ti
Askush nuk e di, çfarë në të vërtetë do ti
Askush nuk mund t’i shërojë plagët tua
Askush nuk ka mundësi t’i largojë brengat tua
Askush përveç Allahut !

Askush nuk e mbush zemrën tënde plot lumturi
Askush nuk të qetëson ty
Askush nuk ka mundësi të të mbrojë ty
Askush nuk të shpëton ty
Askush përveç Allahut !

Askush nuk qëndron gjithmonë në anën tënde
Askush nuk e kupton çdo herë mërzinë tënde
Askush nuk i kupton ndjenjat tua
Askush nuk i realizon dëshirat tua
Askush përveç Allahut !

Askush nuk e di, çfarë në të vërtetë je ti
Askush nuk mund të shikojë thellë në brendësinë tënde
Askush nuk mund t’i lexojë mendimet tua
Askush nuk mund t’i realizojë synimet tua
Askush përveç Allahut !

Askush nuk do të jetë gjithmonë pranë teje
Askush nuk të mbulon ty me dashuri
Askush nuk të dhuron shëndet ty
Askush nuk të udhëzon ty
Askush përveç Allahut !

Askush nuk t’a sjell ty shpëtimin
Askush nuk t’a largon ty mjerimin
Askush nuk i jep dritë shpirtit tënd
Askush nuk ka mundësi t’a largojë hidhërimin tënd
Askush përveç Allahut !

Askush tjetër nuk të solli në këtë botë
Askush tjetër nuk t’a merr ty shpirtin
Askush tjetër nuk ka mundësi t’i fal mëkatet tua
Askush tjetër nuk të fut ty në Xhennet
Askush përveç Allahut !

MONOLOGU I PENDESËS

“Të besuam, të zgjodhëm, votuam për ty,
Ti na rrahe, na shave, na ndave në dy,
Ne u ngritën, të hiqnim, nga zverku, ty djall,
Ti na rrope, na dogje, në dhe po na kall.

Je pa shpirt, e xhelat, hipokrit e demon,
Pabesinë, ke moral, sa dhe shokët mohon,
Je mashtrues, se të mburr, kur të bën fukara,
Ta lë fajin në derë, je pa cipë, maskara.

Si makut, e gangster, e dinak, je një horr,
Të grabit, sy ndër sy, dhe pa turp, të bën qorr,
Për kolltuk, e ofiq, del nga varri lugat,
Që të jesh, po ti Zot, s’lë shenjtor, pa mëkat.

Sa të gjej, midis jush dallkaukë e hajdutë,
Puthadorë e spiunë, dhe ca laro, harbutë,
Do të rri n’opozitë orator-demokrat,
Dhe t’ju lë, mos më keq, të përçarë, pa surrat!”

Kuj don Allahu i jep hidajet
E udhëzon, e mëson si don Vet.
Me mirësinë e Tij gjithkah e shetit,
Me nurin e Tij rrugën ia ndritë.
Në jetë shumë raste i përjetojmë
Mulla Jakupin këtu e kujtojmë
Hoxhë Jakupi i Sllupçanit
Brum shqiptari, fryt Imanit.
Le t’a njohim vlla Jakupin:
Me davet e ngarkoi supin.
I la arat, e la shatin,
E la familjen edhe fshatin;
Kumanovë e Vilajet,
U nisë rrugës për gurbet;
Për tixharet ai asht nisë
Jo për marka, as devizë…
Por me dritë t’Zotit m’u pajisë.
Mbas shumë rrugë n’Sham arritë
Për t’marrë dije, që asht dritë.
Ndej në sofër të burrnisë,
Në terbjet të Muhamedisë.
Ditë e natë atje mësoi…
Për ma lart në Misir shkoi;
Se atje, vlla, asht Ez-heri
Qe për dije asht muteberi.
E prej luleve t’diturisë,
Mori nektarin e mirësisë;
Edhe u kthye në Vilajet,
Punës ju vu, ai, për davet…
N’krah janxhikun, n’dorë qitapin,
N’rrugë t’davetit shtrini hapin:
Në Sllupçan e Gjermani,
Në Kosovë, ma vonë n’Shqipni.
Kudo që shkoi e ke takoi,
Me davet, ai, i frymëzoi.
Allahu i dha dije dhe zell,
Që Islamin me këndell.
Allahu vet, ate, e nderoi,
Që fjala e tij n’zemra t’përshkoi…
Dituni, besë e bujari,
Gërshetu bashkë me trimni,
Në mejdan t’jetës i nxorri
Kush qe i zoti, prej tyre mori.
Porse të vehten ban exheli:
Kur t’i vijë dikuj apeli,
Nuk ka shtek për pa u nisë…
Se kështu Allahu e ka ujdisë.
Me shumë nderime u përciell
Shumë xhemat aty u mbledh:
Vilajet, Kosovë, Shqipni,
Prej vendeve tjera e Turqi.
Fort me mall e përcollën,
Deri n’mjekrra lottët rrodhën.
Por, prej Allahut t’gjithë jemi,
E te Ai, sërish kthehemi!
Vepra e tij kurr s’harrohet,
Pema matet mbasi t’rrxohet,
E kush donë atë me nderu
Veprën e tij me vazhdu.
Rahmet past Jakup Sllupçani,
Në Xhennet iu baft Mekami!

MALLËNGJIM


Në zhurmën e turmës
Aty ku marria njerëzore nuk ka fund
Në fshehtësinë e porosisë Hyjnore
Që zemrën mbush me mall
Heshtja e shpalosur para vijave të kahezuara
Dhe jeta plot hir
Më mallëngjejnë për të Dërguarin
Të dashurin tim.

..

Dhe dita lindi përsëri,
iku e vjetra erdh e re!
Filloja të resë edhe ti,
si dielli n'qiellin pa re!

RINIA

Sikur Hënë shndrite,
Nëpër tokën e vjetruar,
Etje e kobshme të thërret,
Rini, rini...

Sikur Diell jehove,
Mbi çdo zemër prore,
Etjen shuaje mbi valët e Drinit,
Rini borxh jetën ta kam...

Rini bota ndjenjat në ty ka,
Rini jeta besim të flaktë të dha,
Të lutem thirr në dinë e iman,
Të lutem jeto në Islam...

_______________________________________

“VIJMË EDHE NJË HERË!”

Sot mora lapsin dy fjalë për të thënë,
Dhe lotët seç u vrenjtën dhe më hodhën shikim.
Më thanë se s’kanë ndërmend të më lënë,
Të shkruaj poezi, pa më pikuar dhimbja si fjalëkalim!

Sot nisa për kujtimin e marsit të shkruaj,
Dhe pyesja veten se si të shkruaj e të mos vuaj?
Dhe nuk druaj të them se të shkruaj nuk di,
Se do pasur emocion të pastër për t’i thënë poezi.

Sot së pari vetes i thashë unë nuk e meritoj,
Të përmend emrat që dheut i ndërruan ngjyrë.
Unë as diellin gjatë s’mund ta shikoj, sepse
Heshtja e dëlirë është edhe mbi fjalët e thurura mirë!

Sot ndrydha veten për t’ju thënë disa fjalë,
Dhe kuptova dy gjëra që s’kisha ditur më parë.
Një, se sjell mall të kujtosh emra pa trup të gjallë,
Dhe dy, se pa këta emra s’ka të ardhme të mbarë!

Sot u mbërtheva, portretet e tyre për t’i përfytyruar,
Dhe veç kësaj një e vërtetë m’u zbardh në mendje.
Fytyra ime u gëzua se fytyrën nuk ua kisha harruar,
E sytë e zemrës shohin sa një mijë vjet endje!

Sot duke ardhur dhimbje ndieva edhe një herë,
Gjatë rrugës u plagosa nga ndërgjegjja e kujtimi.
Në fakt, buzëqeshja nis të më lotojë çdoherë,
Kur më kujtohen fjalët “mos thuej mbarova” të atij trimi.

Sot derisa po shkruaja ndenja me zjarr e tym,
Prandaj, nuk prekja dot lotët se fort më digjnin.
Edhe duke pasur sytë të ujitur, ne prapë do të vijmë,
Dhe lotët vetë i shënuan fjalët, se sytë nuk më shihnin

ALLAHU KRIJOI LAPSIN !

Kohë më parë, para se të fillonte gjithçka...
Allahu e krijoi së pari lapsin e pastaj i tha:
"Shkruaj!" Pyeti:"Çfarë të shkruaj o Allah?!"
"Ato që do ndodhin, deri sa t'i ringjall ata!"

Kështu lapsi nisi udhëtimin e këtij shkrimi,
duke shkruar ato që ndodhën që nga fillimi;
ëngjëjt, e djajt, e mes tyre edhe njerëzimi,
Xhenneti e Xhehenemi, e mes tyre Gjykimi!

Shkruajti për qiejtë, retë, detin dhe tokën!
Shkruajti për jetën, vdekjen edhe sprovën,
për trupin, shpirtin që e ekuilibrojnë botën,
për atë që e ndan të vërtetën dhe të kotën!

Shkruajti...e çfarë nuk shkruajti dhe pa...
pa se si njeriut gjithçka iu krijua e dhurua,
injorancën e tyre e udhëzimin që u dërgua,
dhe pa se si edhe Zoti që ua dha u harrua!

IKRE - LEXO

Është fjala e parë e ajetit të parë që e zbriti Allahu xh.sh. në (Kur'an, El Alak 1)

Lexo dhe vetëm lexo ...

’’... dhe thuaj: Zoti im, më shto dituri'' (Kur'an, Taha 114)

Lexo, lexo dhe vetëm lexo dhe njëherë e përgjithmonë kuptoje se ...

’’Nuk janë të barabartë i verbëri dhe ai që sheh.’

MËSO E PASTAJ KSHILLO

Shpeshherë më thonë se je vetmitar dhe e do vetminë
S´të shohim kurrë ndër popull, e as s'bashkohesh me njerëzinë.
Nuk e di se ç’i ka kapur kjo mërzi për mua
Me punët e mia merren, të tyret i kanë harruar!

Nëse m ‘thonë se gjithë dunjaja, vetminë tënde e ka kuptuar
Ju them se thashethemet me sëmuren, shpirti im duhet shëruar.
Nëse diturisë që mora përsipër s´i jap hakun që ma kërkon
S´paskam bërë tjetër, veç rëndur për para që zemrën ma miklon.

Të lodhem duke mbjellë pemën, e në fund të këpus veç degën e saj?!
Më mirë të mbetem i paditur, injorancën përherë në kokë ta mbaj.
Se sikur të diturit ta kishin diturinë, i mbronte edhe ajo ata
Dhe sikur ta vlerësonin shpirtrat e tyre, ndriçimin e asaj do ta kishin parë.

Por e zhvlerësuan, e vetë u s’vlerësuan dhe u shkatërruan
Kur u hutuan se për fitim të kësaj jete, diturinë e lëvruan.
Dhe të mrrolur e të vrazhdë në fytyrë, prej saj u larguan

NË ISHULLIN E NJERIUT

Duke udhëtuar
për në ishullin e njeriut,
nuk e di pse u shemba
në këtë pus të hapur
Ku i vdekuri blu
i bie burisë.

Për në ishullin e njeriut
duke udhëtuar,
pata frikë
mos më vërente i vdekeuri,
dhe u struka
në ekzistencë.
Duke udhëtuar
për në ishullin e njeriut
Për fat, pavetëdija,

Treni që ecte mbrapsht
s'ka folur mbi mëzin,
që lexonte
abetaren e pafundësisë.

Për në ishullin e njeriut
duke udhëtuar,
sepse s'guxova të mbërrija....

KUR’ANI


Është dritë e Zotit
Rrugën na ndriçon,
Nga terri i kobshëm
Të gjithëve na shpëton.

Më e vleshmja dhuratë
Nga i madhi Perëndi,
Amanet i parë dhe i fundit
Për krijesën njeri.

Që nga hazreti Ademi
Njeri e pejgamber i parë,
Kjo e vërtetë nga All-llahu
Përherë është shpallë.

Sa herë që njeriu
Është tjetërsuar,
Pejgamberi i kohës
E ka udhëzuar.

E ka udhëzuar
Njeriun e shkretë,
N’udhëkryqe të jetës
Sa herë që ka mbetë.

Në formën e përsosur
Kjo Fe e Vërtetë,
Ju shpallë e plotësuar
Të Lavduarit-Muhammed.

Këtë e dëshmon Kur’ani
Fjala e Perëndisë,
Të vërtetën e plotësuar
Që ia shpalli njerëzisë.

Kush është besimtar
Le të jetë krenar,
Aq më tepër vlen
Kur t’jetë atdhetar…

Ti zgjodhe emrin tim
por dikur mund të me zgjidhje mua...

Dhe unë zgjodha tjetër kend
por kurrë s'do t'i vija emrin tënd...

Për një buzëqeshje në ketë Jetë
jeta t'i merr mijëra lot...
se njeriu zbuloi shumë ilaçe
por prap dashuria mbeti sëmundje në ketë botë.

PALESTINA DO T'JETË E LIRË


Çdo ditë, i themi njëri tjetrit
Që kjo ditë do të jetë,
do të jetë e fundit,
Dhe nesër, të gjithë do të mund të shkojmë në shtëpi të lirë
Dhe gjithë kjo më në fund do përfundojë
Palestina nesër do të jetë e lirë,
Palestina nesër do të jetë e lirë,

Skam baba, as nënë që të m’i fshijë lotët,
Prandaj s’do të qaj
Ndihem i trembur, por s’do të tregoj frikën time
E mbaj kokën lartë,
Thellë në zemrën time asnjëherë nuk kam asnjë dyshim,
Që Palestina nesër do të jetë e lirë,
Palestina nesër do të jetë e lirë

I kam parë ato raketat dhe bombat dhe bombat që ndriçonin në qiell
Si pika shiu në dritën e diellit
(Që) M’i marrin me vete të gjithë të dashurit e zemrës sime
Shkatërrojnë ëndrrat e mia në një të mbyllur të syve
Çka u bë me të drejtat tona njerëzore?
Çka u bë me shenjtërinë (paprekshmërinë) e jetës?
Dhe gjitha ato gënjeshtrat tjera?
E di që jam vetëm një fëmijë,
Por a është ndërgjegjja juaj ende gjallë?

Unë do të ledhatoj me duart e mia,
Çdo thërrime të çmuar të rërës,
Çdo kurë e çdo lis,
Sepse pa marrë parasysh se çka bëjnë ata,
Ata asnjëherë s’mund të të lëndojnë
Sepse shpirti yt do jetë gjithmonë i lirë

Palestina nesër do të jetë e lirë
Palestina nesër do të jetë e lirë

NËNË

E bekuar është fytyra jote
I bekuar është emri yt
E dashura ime
E bekuar është buzëqeshja jote
Ajo që e bën shpirtin tim të fluturojë

Dije se ditët
i numërojnë orët,
ndërsa orët
i numërojnë frymëmarrjet.
Shpirti është si hambari.
Prandaj kujdesu
që ai të mos humbë
dhe të mos mbledhë asgjë tjetër
përveç veprave të mira,
sepse në të kundërtën
në Ditën e Gjykimit
do të vish me hambar të zbrazët,
i penduar thellë.”

Dëgjo një histori!



Kur Allahu Arshin krijoi
dhe melekët ta bartnin ngarkoi
peshë e Arshit ata shumë i rëndoi
gjersa Allahu një fjalë të madhe u mësoi.

Dëgjo,ta kam rixhanë!
Ua mësoi subhanalla-në
iu lehtësua pesha sapo e thanë
dhe kësaj fjale kurrë më nuk ia ndanë.

Subhanalla,- gjithnjë po thoshin tutje melekëria
gjersa në tokë u krijua dhe njerëzia
dhe teshtiu Ademi sa ishte me të shoqen Havanë
dhe Allahu i dha të thotë elhamdulila-në.

Fjalën menjëherë melekët e përvetësuan,
subhanalla-we-lhamdulila,- të thonë, vazhduan.

Kështu, gjersa Allahu Nuhun dërgoi
e popull i tij në puta besoi
dhe Allahu inspirim i dha
t'u mësonte fjalën "la ilahe il'l-alla".

Subhanalla-we-lhamdulil'la-we la-ilahe-il'l-alla,- u zgjerua,

fjalor i melekëve kaq u pasurua.

Kështu, gjersa babai po merrte të priste të birin,
me urdhër të Allahut, Ibrahimi Ismailin
dhe që Allahu, në vend të djalit, dash i solli për kurban
dhe që "Allahu ekber" briti babai i pejgamberëve tanë.

Subhanalla-we-lhamdulil'la-we la-ilahe-il'l-alla wallahu ekber,- është plotësuar,

dalëngadalë kështu melekët e kanë mësuar.

Teksa këtë histori të zhvilluar për sa vjet
po ia mësonte Xhibrili të dërguarit Muhamed,
tha i mahnitur duke bërë madhërim:

"la hawle we la kuwwete il'la bil'lahi-l-al'lijji-l-adhim".

Dhe i tha xhibrili që nga vetja asgjë nuk flet:

"shtojua atyre fjalëve dhe këto tuat o Muhamed!".

Po këto fjalë madhërimi le t'i thotë shpesh
secili që besim në zemër ka,
se janë çmimi i xhenetit,
janë dhe sadaka.

Çka do tjetër që veç ta thuash
"la ilahe il'lalla-në"
mbipeshon gjithë qiejt e tokat
bashkë e me sa krijesa kanë.

Ndaj, nëse vlera e fjalëve të ka arrirë
me ata që thonë"la ilahe il'lalla" sillu gjithnjë mirë,
po, mund t'u urresh veprat, por asnjëherë jo personat vetë
se besimtari besimtarit,- është dhënë me Kuran,- i ka hak vilajet.

Duke mbyllur këtë poezi
që m'u gjettë ditën e mbramë,
për pejgamberët që kam përmendur
të mos harroj të them " alejhimusselam".

O ZOT!

O Zot i Madh
Vetëm Ty lutjet të drejtojmë
Për gjendjen e Ummetit sot
Vuajtjet dhe dhimbjet tona
Dhunën që nuk ndalet dot.

Falë të qoftë gjaku ynë
Cili shkon rrëke për hatrin Tënd
Edhe pikëllimi e loti bashkë
Që na ndjekin në çdo skutë e kënd.

Për Ty janë edhe besa jonë
Krenaria që na mbanë në jetë
Guximi për të përballur zullumin
Vdekja të cilën e presim qetë.

Vetëm kah Ti drejtojmë fytyrat
O i Madhi Perëndi
Pikëllimin ktheje në buzëqeshje
Shkatërrimin shndërroje në liri.

Me Emrin Tënd të Lartësuar
O Zot
Jetojmë dhe vdesim në këtë botë
Për t’u ringjallur përsëri
Në Premtimin Tënd kuptimplotë.

EZANI I SABAHUT

Zëri më i bukur,
zëri i jetës, zëri i gjallërisë !

Kjo është ndjenja kur e dëgjon ezanin,
e sidomos atë të sabahut !

-All-llahu Ekber All-llahu Ekber
-All-llahu Ekber All-llahu Ekber

-Esh-hedu el-la ilahe il-lAll-llah
-Esh-hedu el-la ilahe il-lAll-llah

-Esh-hedu en-ne Muhammeden Rasulull-llah
-Esh-hedu en-ne Muhammeden Rasulull-llah

-Hajje ales-salah
-Hajje ales-salah

-Hajje alel felah
-Hajje alel felah

-Es-salatu hajrun minen neum
-Es-salatu hajrun minen neum

-All-llahu Ekber All-llahu Ekber
-La ilahe il-lAll-llah

Përndryshe,
heshtja të lë përshtypjen e vdekjes !

Ndërsa zëri i muezinit
të ngjallë ndjenjën e jetës !

Mendoj me vete ...

Çfarë do të ishte qyteti im në këta minuta të hershëm të mëngjesit po të ishte pa ezan?

Do të ngjante në një vend të shkret !

Të pa jetë !

Pa gjallëri !

- Ezani i jep jetë i jep gjallëri ..

NËNAVE TË MIA FISNIKE

Ju jeni nëna të të gjithë dijetarëve gjeni,
Pa fare interes me shpirt po shërbeni.

Me mëshirën tuaj s’mund të bëhet rival,
Po shërbeni fëmijëve fare pa u ndal.

Ndërsa përballoheni me të kundërtën e saj,
Që ju ndëshkojnë djemtë tuaj hiç pa faj.

Nëna po gjëmon e vajton se shumë brenga ka,
Djali e hedh në vetmi, nuk sheh a ka a s’ka.

O nënë fisnike! Ke hasur ku s’e ke pritur,
Që do të përballohesh me to nuk e ke ditur.

Djali nxori nënën në vendbanim azili,
Një tjetër ardhmëri nëna e priste me zili.

Nënë e pafat e rriti fëmijën me shpirt,.
Djali ato e hedhi në vendin fare pa drit.

Nëna qan me vaj, djali po kërcen si hor,
Vjen dita e pyesin, nënën ku e çove me zor?

Nëna u përball me djemtë fare të pabesë,
Për ta nëna vraponte me plot ngarkesë.

A e priste këtë kur e përkundi në djep,
Tani djali zgjerohet e nëna në një cep.

O djem! Mos harroni se ça keni bë nënës,
Patjetër keni mu përballu, ajo nuk mbetet vonës.

O nëna ime fisnike që je heroinë e mëshirës,
Adhuro All-llahun se Ai është Mëshirëbërës.

Ju prindër që përpiqeni pa pritur pagesë,
All-llahu jua paguan me xhennet-ul firdeusë.
Abdylkadir Haktanir

O ALLAH KËRKOJMË STREHIM TEK TI !

Ne kërkojmë mbrojtjen Tënde nga sytë që nuk qajnë,
- nga të gjitha mëkatet, të mëdha e të vogla.
Ne kërkojmë strehim tek Ti nga fytyra që nuk skuqet,
- nga qenia që Ty nuk të lutet!

Ne kërkojmë strehim tek Ti nga stomaku që ha shumë,
- nga gjuha që flet shumë.
Nga e keqja që e mund të mirën,
- dhe nga syri që qëndron shumë në gjumë!

Ne kërkojmë strehim tek Ti
-nga mendja që arsyen të pavlefshme e sheh,
Ajo që zemrës ia ka shuar ndjenjën për besim,
-Ia ka bllokuar rrugën për shpëtim!

O Allah, ne kërkojmë strehim tek Ti nga dënimi i Xhehenemit
- dhe vështirësitë e kësaj bote.
Nga tundimet e jetës dhe të vdekjes,
- e mbi të gjitha nga e keqja e Shejtanit!

O Allah, ne kërkojmë strehim tek Ti,
- nga mëkatet për fajin tonë.
Nga e keqja e të tjerëve,
- edhe nëse ajo e mirë na duket!

O Allah kërkojmë strehim tek Ti gjatë gjithë jetës
- kërkojmë strehim tek Ti për jetën e varrit,
Kërkojmë strehim tek Ti për Ditën e Kiametit,
- O Allah na shpëto në Ditën e Gjykimit!

Të kërkojmë ndihmë Ty me lutje e durim,
- të lutemi o Allah.
Na fal, kur bëjmë keq,
- na fal o Allah ne dhe kur nuk bëjmë mirë!

O Allah na dhuro mirësi në këtë botë,
- na dhuro mirësi edhe në atë botë
Na drejto për në Xhenetin Firdaus al ‘Ala,
- sepse vetëm Ti mund ta bësh këtë o Allahu Subhane we Teala!

VËLLEZËR SHQIPTARË

Vëllezër shqiptarë mbrojeni nderin,
Kurse paturpësia nuk ua sjell verën.

Fraksionet e huaja keq na tradhtuan,
Pa masë dhe pa hesap na dëmtuan.

Na zhdukën të gjitha traditat e mira,
E humbëm thelbin, po na pason fira .

Ligjeve të pahijshme i dolëm zot,
Pa menduar fare se ato janë kot.

Nga kokat e burrave e hoqën plisin,
Ky është fillimi, për ta humbim fisin.

Nga kokat e grave u hoq shamia,
Nuk shkoi vetëm ajo, po dhe lumturia.

Burrat u shndërruan e u bënë si femra,
E humbëm burrërinë së bashku me emrat.

Me forcat e huaja e kundërshtuam fesë,
Tek ne nuk mbeti, as respekt as besë.

Mbrojini vëllezër cilësitë e larta,
Dhe ligjet e fesë, se ato janë të arta.

O vëlla! Traditat e tua kombëtare,
Janë përgatitur me brume fetare.

Kombi me fenë janë si thoi me mish,
Ato nuk ndahen, këtë duhet ta dish.

Nderi, respekti dhe bujaria,
Janë fama jonë nga historia.

Ngaqë shumë na do neve Perëndia,
Ajo na përmblodhi nga gjithësia.

Ai na hijeshoi me shumë bukuri,
Na ka parashtruar shumë lloj pasuri.

Ai na ka afruar frymën tek hunda,
Asgjë krijimit nuk i vjen kundëra.

Gjithçka i është, njeriut shërbëtor,
Madje edhe dielli madhështor.

Nuk mund të luajë rol asnjë mençuri,
Që të shpëtojmë pa dhënë llogari.

Pa hyrë në varr s’mund të shpëtosh fare,
Pa e dhënë këtë shpirt nuk ke ti qare.

Secili në varrin e tij ka për të hyrë vetë,
Duhet të përgatitemi që të flemë të qetë.

Kurse nga kjo jetë ikin të barabarta,
Të gjitha të ëmblat dhe ato të tharta.

Ndërsa mizori shkon me të shtypurin,
Edhe i vobekti bashkë me të ngopurin.

Çdo mirësi duke pritur falënderimin,
Pa u përgatitur presim mbarimin.

Të bëhemi gati se na pret lumturia,
Ndërsa mëkatarin e pret vështirësia.