Poezi Islame

HEJ, I HUMBUR!

Pakëz i gjallë, e shumë i vdekur.

Zgjohesh i kotur, e bie i kotur.

Ece i kotur, e pushon i kotur.

Shikon i kotur, e verbërohesh së koti.

Dëgjon i kotur, e shurdhohesh së koti.

Hej, i humbur!

Pa shprese, e jetë ke mbet.

Pa besim, e më plotë mohim jeton.

Petkun e injorimit e ushqen.
Atë të përgjegjësisë s'e vepron

Në preherin e ndeshkim je shtri.
Zemrës i ke vu pranga të urrejtjes.

Hej, i humbur!

Në ç'gjendje je ra ?!
Trupin e ke ngurtësu me ngulfatjen e mos veprimit!
Shpirtin e ke errësu me mos përgjegjësinë tënde!

Deri kur kështu o i humbur ?,
A ka kufi, mos nënshtrimi i juaj?
A ka kufi, mos përgjegjësia e juaj?

Ta kam lakmi

Rrezohesh shpesh,
e prapë ngritesh,
Ta kam lakmi..

Në agoni të vdekjes ,
shqipeton fjalën e Zotit.
Ta kam lakmi.

Kur je i gëzuar,
E falenderon Zotin ..
Ta kam lakmi .

Qëndron i urritur për Allah.
Buzët të thahen, por thu për Allah.
E unë, ta kam lakmi.

Ah, sa të kam lakmi.
Kur shtrengatat të godasin.
Kurse ti qëndron i palekundur.

Ah, sa të kam lakmi,
Kur mbi ty vampiret e natës,
Gjurmojn, për t'u futur thëllë tek ti,
Por shpirti yt i shkelmon, e i hedhi në largesi.

Ah, sa të kam lakmi,
Kur ide të mbrapshta orvaten t'a helmojne mendjen,
Por mendja jote s'helmohet,
sepse freskia e besimit s'i lejon idet e vyshkura.

Ah, sa të kam lakmi,
Kur urrejtjen e shuan me dashuri,
Jo për hir të askujt në këtë botë,
por vetëm, për hir të të madhit Zot.

Kur shoh ndyrësirat e lyera me bojën e gjakut
Si jashtëqitje anormale në kohën e maskarenjve
Dhe zërin e ngritur të publicistit si zë gomari
Për lirinë e mëkatit…

Flluskat e borës janë shuar e shndërruar në baltë
Mendim përtej skajeve, frikë, heshtje
Sikur puthja me shiun
Në vullkanin e krimit…

Me njërën dorë fërkon zemrën, e me tjetrën fshin lotët
Nga analet e zhdrejta të padrejtësisë
Kur shoh botën me botën në mbrapshtitë
I them vetes dhe në vete:
Falënderimi i takon Zotit që më bëri besimtar.

DHIMBJE

Qielli i kaltert u shnderu në të zi.
Natyres së bukur i'u vyshken lulet e njoma.
Buzëqeshjet u ngrine.
Festa u shendrru në humner t'përgjakur.
U shuan ëndrrat e ardhmerisë.
Mbeten kujtimet e rinisë.
Ngushellimi është i rëndë n'këtë pranvere t'zymte

Zoti i Mëshiroft gjithë ata , të cilet vdiqen tragjikisht ! Amin !

Shfrytëzo kohën o njeri!

Akrepat e ores ecin rrugës së tyre.
Edhe koha ec rrugës së vehte.
Edhe lindja ec drejt perendimit.
Edhe trupi ec drejt ndarjes nga shpirti.
Edhe dynjaja ec drejt ahiretit.
Edhe lulet çelin e vyshken një ditë.
Edhe shendeti ec drejt semundjes.
Edhe rinia drejt pleqerisë.
Edhe çdo caktim ka një afat kohor.
Edhe çdo lindje e diellit përendon.
Fillo të meditosh ikjen tuaj o njeri!
Kujto,sa shpejt lulet vyshken!
Kujto, sa shpejt ikun akrepat, e s'kthehen me!
Vinë të tjerat, por në kohera të tjera!
Kujto,sa shpejt ditën e kaplon terri i natës!
Kujto,sa shpejt rinin e kap pleqeria!
Kujto,sa shpejt shëndetin e mbulon semundja!
Kujto,sa shpejt ikën ata që i deshte!
Një ditë do të ikesh edhe ti, sikurse ata !
Një ditë edhe ty , do të të kap semundja!
Ni ditë edhe ty do të të kap pleqeria!
Një ditë edhe për ty s'do të qel pranvera!
Fillo, që tani të shfytëzosh kohën ti !
Mos ngurro, por nxito !

JO,JO ,KOT E KE!

Jo, jo, kot e ke!
Pa fjalën e Zotit, i vogel je.
Jo, jo kot e ke.
Pa të vërtetën, asgjë s'je.
Jo,jo, kot e ke.
Pa adhurim, i humbur je.
Jo, jo, kot e ke.
Pa zgjim ,i vdekur je.
Jo,jo, kot e ke.
Pa veprim, i dobët je.
Jo,jo,kot e ke.
Pa shfrytëzim t'kohës, i vonuar je.

Bismilah



Të tërën kurrë nuk ia marrim vesh,
As mund t'ia dëftojmë krejt çka i dimë me fjalë,
Prej vlere të bismilah-ut diçka po sjellim,-
Në gjithë punët tona na qoftë akti i parë!-.
Fjalët, jo, nuk mund t’i japin dot hakun bismilah-ut,
Se bismilah-u bart vlerën e çdo fjale të Allahut.
Dëgjoje që me ‘b’ ka nisur dhe me ‘h’ në fund ka dalë,
skaje të tjera në këto skaje të veta përmban:
shihe që mes tyre nyjëtohet çdo tingull tjetër i cilësdo fjalë
“Lexo me bismilah,”- ja! për të në fjalën, në urdhrin e parë të Allahut flitet,
Me të ndahen suret dhe në Kuran e para renditet.
Me pahir s’do të bësh gjë dëm,
Do ta zvogëlosh sa një milingonë shejtanin,-alejhi lanetullah,-
Avretit tënd nga syri i xhindëve do t’i vësh perde;
Vetëm bëj, gjithmonë të bësh bismilah!
Allahu na e shtroi për detyrë,
Para shumë punëve që nisim ia dha vlerën farz,
Pa të s’na ka puna bereqet dhe s’ruhemi ndryshe,
Ndaj na u lejua edhe kur jemi xhynypë e me hajz.
Bëj bismilah, është kaq e madhe,
Mund të ta pëlqejë edhe jomyslimani,
Me të i nisi mbretit letër i dërguari ynë
Dhe Belkises i pati shkruar hazreti Sylejmani.
Herën tjetër kur lapsin për poezi në dorë të marrim
Prapë për temën e pashterueshme të bismilah-ut
Ju dëftojmë çka thotë ajo pika poshtë e ‘bau'-t
Dhe pse s’duket aty pas saj, si askund, elifi i emrit të Allahut.

FLISNI!

Flisni!
Mos heshtni!
Fjalën e Zotit shqipetojeni!
Mos rendoni, por lehtesoni .

Flisni!
Mos ngurroni!
Fjalën e vërtetë praktikoni.
Mos harroni,se k'shtu shpëtoni!

Flisni!
Mos i mbyllni gjuhet.
Mos i prangosni, por lironi.
Se vetëm k'shtu shpëtoni!

Flisni!
Mos heshtni, por flisni!
Ama flisni të drejten,
se e drejta do triumfoj një ditë!

Flisni!
Nxitoni të flisni!
Ama të flisni, të pasterten,
E kursesi të pisten.

Flisni!
Shqipetojeni të vërtetën, ju lutem !

Kur vdes zemra jote!

- Kur të shtohen problemet dhe brengat.
- Kur pa shkak.

- Kur e humb besimin tek ata që janë rreth teje.
- Kur harron përmendjen e Allahut.

- Kur e humb shpresën nga mëshira e Allahut.
- Kur nuk gjen zgjidhje racionale për problemet e tua.

- Kur ndien urrejtjen e të tjerëve ndaj teje.
- Kur tallesh me aftësitë e të tjerëve dhe mendimet e tyre.

- Kur vonohesh në kryerjen e adhurimeve.
- Kur nuk gjen një mik që do ta mbushte vetminë tënde.

- Kur nuk je i çiltër me vetveten për mëkatet e tua.
- Kur nuk gjen një mik të sinqertë.

- Kur beson se nuk ka vend për ty në këtë botë.
- Kur nuk lexon Kuranin dhe harron mësimin e tij.

- Kur nuk ia paraqet dobësinë e fuqisë tënde Allahut.
- Kur të keqen e kthen me të keqen dhe të mirën e kthen me të keqen.

Kacaviren bisha mbi trupin tënd.
Të zgjojne natën me gerryerjet e tyre.
Të thrasin herët me goditjet e tyre..
Çdo moment të sulmojne me dhembet e tyre.
Deshirojne të të kafshojne, e t'i ngopin epshet e tyre,
Me thonjë të gervishin mbi trupin tuaj .
T'i ngjyrosin gjymtyret me ngjyren e mashtrimit.
S'të lejne rehat, sepse janë bisha të mesuara.
Të uritura , e të etura për ngrenien e të tjereve.
Të tillë janë bishat e çmendura, o Kombi im i dashur!

Sot, kur shihja të rinjsh
Të stolisur e flokëdredhur
E trup shkapërderdhur,
Duke festuar e kërcyer
Të gëzuar duke kënduar,
Pyesja veten i habitur:
Vallë, a ka mbetur ndonjë kokërr
Arsye e shëndet në mendje!
E ç'po bëhet, kush mund ta kuptojë!
Po po, prandaj. Prandaj po vuajmë.

HEJ, I HUMBUR!

Pakëz i gjallë, e shumë i vdekur.

Zgjohesh i kotur, e bie i kotur.

Ece i kotur, e pushon i kotur.

Shikon i kotur, e verbërohesh së koti.

Dëgjon i kotur, e shurdhohesh së koti.

Hej, i humbur!

Pa shprese, e jetë ke mbet.

Pa besim, e më plotë mohim jeton.

Petkun e injorimit e ushqen.
Atë të përgjegjësisë s'e vepron

Në preherin e ndeshkim je shtri.
Zemrës i ke vu pranga të urrejtjes.

Hej, i humbur!

Në ç'gjendje je ra ?!
Trupin e ke ngurtësu me ngulfatjen e mos veprimit!
Shpirtin e ke errësu me mos përgjegjësinë tënde!

Deri kur kështu o i humbur ?,
A ka kufi, mos nënshtrimi i juaj?
A ka kufi, mos përgjegjësia e juaj?

Mos u pikello ... sepse fitorja eshte afer !
Mos u pikello ... sepse Allahu u pergjigjet lutjeve tua !
Mos u pikello ... sepse Allahu nuk do te te le kurre !
Mos u pikello ... sepse cdo gje ka zgjidhje tek Pronari i zgjidhjev - I Dijshmi i te fshehtes !
Mos u pikello ... sepse jeta e kesaj bote eshte vetem disa ore dhe nuk zgjat pergjithmon !
Mos u pikello ... sepse vitet kalojne padyshim , te gjith jemi udhetare dhe krijesat te gjitha se bashku jan te perkohshme !
Mos u pikello ... perderisa Allahu eshte me ty !
Mos u pikello ... perderisa Allahu t'i ka dhene dy duar te cilat mund ti ngritesh !
Mos u pikello ... perderisa Kur'ani - Libri i Allahut eshte shoqeruesi yt qe e mban cdo here ne xhepin tend dhe e lexon ate gjate dites dhe nates ...!

♥ Kam nje Zot ♥
♥ Kam nje Fe ♥
♥ Kam nje Kur'an ♥
♥ Krenar jam qe jam MUSLIMANE ♥

♥ Te dua All-llah
♥ Te besoj All-llah
♥ Te mendoj All-llah
♥ Te adhuroj All-llah
♥ Te friksohem All-llah
♥ Te falenderoj All-llah
♥ Te perulem All-llah

M'iI MARRIN GJYNAHET

M'i marrin duart .
Lozin me to, si të ishin lodra fëmijësh.
Pos ska gjë lozin sot , denohen nesër.

M'i marrin këmbët .
Lozin me kockat e mia, e me gjymtojnë.
Po ska gje m'i marrin gjynahet,

M'i marrin sytë,
Lozin me kthjelltësin e tyre, e unë s'shoh asgjë.
Po ska gjë , lë të lozin sot , e lë të ndeshkohen nesër

M'i marrin edhe veshet.
Lozin me dëgjimin tim, e unë s'dëgjoj asgjë.
Po ska gjë , lë të ngopen sot, e lë të denohen nesër.

M'a marrin edhe trupin.
Lozin e më paralizojnë, e unë i paleviiz'shëm mbetem.
Po ska gjë sot më paralizojn, nesër paralizohen.

Deshirojne edhe mendjen të m'a marrin,
Por jo aty s'po mund të depertojnë, e t'me turbullojnë,.
Por ska gjë, lë të tentojne,por më dhimbsen,sepse deshtojne.

Edhe shpirtit ju kanë mesy k'ta vrastarë,
Helme gjarpërinjesh, si bisha të natës leshohen mbi mu.
Por jo, jo s'do të m'a marrin, pa thene All-llahu!

O Allah...Me vjen keq!!!...
O Allah..!
Lendohem kur me ikin gjerat qe i dua vertete..

Lendohem kur humbi diçka qe vertete e deshiroj..
Lendohem Allah
Lendohem

Por besome O ALlah..
Me se shumti do te lendohem kur nuk te bindem Ty...
Lendohem me se shumti o Allah
Me beso
Me beso..
E kuptoj qe nuk mund te jetoj kurr pa meshiren Tende
E kuptoj qe une kurre nuk mund te buzeqeshe pa u vertetuar se Ti je i kenaqur me mua...
E kuptoj qe une kurre nuk mund ta udheheqe jeten time nese Ti nuk je i lumtur me mua...
Me vjen keq...
Verete me vjen shume keq...
Qe te kam neglizhuar Ty per kohe te gjate...
Qe i kame dashur te tjeret me shume se qe eshte dashur te te dua Ty
Qe ju kame dhene perparesi te tjereve me shume se qe eshte dashur

Po u rrezove, do cohesh...
Po u lendove, do sherohesh...
Do qash dhe me pas do qeshesh, do flasesh, por ndonjehere do heshtesh...

Do te duan dhe do te duash, do te vuajne dhe do te vuash....
Do kesh renie te ndryshme por pas tyre do pasojne ngritjet...
Duhet te jesh falemderues qe arrin ti jetosh ditet...dhe per kete vetem nje meriton falemderim...
AI eshte ZOTI yt dhe I im...!

Paraja

Një njeri e pyeti Imam Ahmed Hanbeliun r.a "A mundet që njeriu të jetë jashtëzakonisht i pasur dhe modest "?

Imam Ahmedi ju përgjigj:"Po ,përderisa i mban paratë në xhepin e tij,e jo në zemrën e tij "

PARAJA

Mbreti, ç'urdhëron dynjanë,
Që ka vënë taraphanë
E i presënë paranë,
Ja di kimenë parasë.
Dhe veziri, q'është veqil,
Zë sikur të bënet' adil
E mos thotë dot kaly-kil,
Ja di kimenë parasë.
Sheh Islami, q'ep fetfanë,
Që di qitapëtë ç'thanë,
Nukë kaçirdisë paranë,
Ja di kimenë parasë.
Myfti edhe myderizë
Edhe kyrra e vaizë
Kanë ujdisur' iblizë,
Ja di kimenë parasë.
Dhe kadiu i mehqemesë,
Që rri sipër sixhadesë,
Edhe shehu i teqesë,
Ja di kimenë parasë...
Dhe pashallarë, bejlerë,
Edhe avamë të tjerë,
Për para apënë krerë,
Ja di kimenë parasë...
Kadiut, t'i rrëfesh paranë,
Ters e vërtit sherianë,
Për para se ç'e shet t'anë,
Ja di kimenë parasë..."

BEKRIU

Bismil-lah, zura të nis, Bejtetë dua t’i flas shqip
për qitapet do bashlladis, dhe i nisa me një tertip,
dica bejte di të ujdis, zhdo bekriu bëra nijet.
ja Rab, amë hidajet! me zëmërë bëra nijet.

Perëndija si urdhëroi, Pa digjo ti, more bekri,
pejgamberi na e dëftoi që pin verë, pin dhe raki,
dhe hoxha im si ma këndoi, Perëndija jote të di
kundr’ asaj e bi rivajet. që je në besë hijanet.

Allahu e bëri bejan, Ndose vera, ndo rakija
kush pin verë e ka dushman, harram janë që të dija,
e dëftoi brënda në Kuran, s’ishtë razi Per ndija
themelosurë me ajet. t’i pinjë turku për lezet.

Allahu e dha haberrë Vera ishtë zati murdar,
në Kuran kush e sa herë, turkunë e bën gjunahqar,
turku të mos pinjë verë, s’ishtë fajde, veçë zarar,
nd’ishtë që kërkon selamet. ndo në dunja, ndo n’ahiret.

Vera edhe mish prej derri Se ti kur pin verë, dehej,
edhe nexhaset prej njeri, kur shkon, posi derri ngrehej,
kundrë na u dha haberi, së lige gëzonej, lehej,
m’e ligë ishtë vera, në piet. për hiç gjë njerinë e vret.

Vera një edhe kumari, Ti bekri, mos u bën gafil,
putetë dhe lotozari, se ishtë haram me delil,
gjithë do t’i djegë zjarri, kush pin verë e bën rezil
kush i punon q’i bën adet. Allahu dej në kijamet.

Silloisu e bën figan, E ti, bekri, verën e pin
Perëndisë kërkoi derman, dhe me golë flet se ç’arrin,
që të bëri turk me iman. vetëhesë i bëneni hain,
Ku e gjen të tilë dovlet? q’e kllet në të tile ezijet.

Kur pin verë, të del frika, Pin verë, bënej sarhosh,
hidhej mbi gjithë të liga, zhdo së lige i thua “hosh”,
atëherë të ra pika ngaha dini it bije bosh,
e ti nu k’ e ke për haxhet! nat’ e ditë mbi masijet.

Ki bekriu djal’ i mihanesë Vjen shejtani e të gënjen,
që punon hata në besë, e pin verën me lagjen,
shum’ i varfërë do vdesë, jargëtë të venë si qen,
pun’ e ti s’i ka beriqet. kur lëpihej edhe bërtet.

Po që dehej, gjumi të merr, Kur vë këmbënë mbi këmbë,
bije, shtrihej si nonjë derr, qelqin’ e rrëmben me dhëmbë,
vjen shejtani e të përmjerr, frima të qelbetë kërmë,
hej melun, gjidi xhenabet! dike pirë atë nexhaset.

Heq festenë e vë mbi si, Meleqëtë binë ferjat,
thua: “U bëçë tirjaqi, vallë çish thotë ki murtat,
do pimë një pikë raki, kuranit s’i ka itikat,
të na ketë buka lezet”. ja Allah, epi një musibet!

Meleqetë i helmove, Ki bekriu kur të vdesë,
shejtanëtë i gëzove, mihanexhiut do t’i thërresë,
xhehenemit ju afrove, t’i sjellë qelqin e mihanesë,
u nise ta biç zijaret. s’kujtonetë për shehadet.

Me të shpejtë vjen shejtani, I thotë: “Mbëlidh fiqirrë,
gëzonetë dindushmani, se të kam verë të mirë,
i qepetë prej imani, mos të vjen qejf pë r të pirë,
me hilera e bën davet. të të shkonjë aj hararet”.

Pa ngreu si ke adetnë, Dhe bekriu kur e digjon,
ta piç taze musallënë, verë të pinjë kërkon,
po bën inqar Muhammednë, meadhemall-llah pa iman
shkon,
thuaj: “Zoti s’ishtë vërtetë!” në xhehnem vete për ebed.

Tani, në ka mënd në krije, Ti bekri, mos u bën fudull,
verë kurrë do mos pijë, po me tovbe bënu meshgul,
tovbe halis do të bijë, isht’ umidh që t’e bën kabull
Allahu t’e bën magfiret. Allahu që është xhumerd.

Ti, bekri, mos rri në shubhe Se kur të të vinj’ exheli,
se iman’ e ke në tehluqe, do të dridheç posi teli,
po me të shpejtë bën tovbe, vera do bënetë beli,
sot për sot që je me shëndet. tovbeja të vjen me zahmet.

Se vera bënetë sebep Allahu t’e bëri harram,
që të merr Zoti në gazep, mënd në krije të dha tamam,
po hiq dorë e mos ju qep, ti nat’ e ditë pin mudam,
se s’të lë të veç në xhenet! dehej, bënej, ja Allah, medet!

Gjezdis nëpër panairë Një turk që pin ashtu meshhur,
dhe konushtis me qafirë, kam20frikë se ishtë kaur,
ku të gjeç verë të mirë, se me kaurë bën huzur,
atë ke për bash zijafet. turkunë s’e ka ragbet.

Kur të jetë i tili zëndik, Mahalla edhe gjitonë
që e pin verën me shirk, emër turk të mos t’i thonë,
kush ishtë turk edhe sadik, në mos e lëftë zakonë,
atit nuk’ i bën muhabet. mos i venë në zijaret!

Gjithë ta dini bekrinë, Turqërinë e zë iqrah,
që pin verën e rakinë, dike punuarë gjunah,
në qafirë e ka sinë, z’bën tovbe të bënetë islah,

se m’ata ishtë një rufet. as që kurrë s’bën ibadet!
Bekritë pinë, dehenë, Në këtë trapezi të rrimë,
me qafirë mbëlidhenë, miqësisht ahengj të bimë,
shoq me shoq hertisenë: këtë verë do të pimë,
“Verën e pifç me shëndet! në vuxhut të n’apë kuvvet!”

Qirasinë shoqi-shojnë, Dale-dale u bin vera,
miqësinë e dëftojnë, i prish mënt, u ep të tjera,
zënë këngën’ e këndojnë egërsonenë si derra,
me terbije, me marifet. këcenjënë posi soldet.

Me të tilë miq në dunja Kërkojnë fai të mira
mos konushtis, se gjen bela që të jenë të kërpira,
edhe të tilë në sofra flasënë qafirësira,
Zoti mos na bëftë kismet! thonë mëndija ç’u pret.

Perëndija s’e sheh xhais, Nd’atë mexhlis kush të rrinjë,
me gazep meleqët’ i nis, në të madh gazep do hinjë,
për një të tilinë mexhlis, prej Allahut, le ta dinjë,
gjithënjë u dërgon lanet. s’ka razillëk, veç àdavet.

Natë, ditë i pa sheriat, Mal’ e fushatë dridhenë,
verën’ e bëre tabiat, gjithë t’apënë lanetnë,
pejgamberi s’t’ep shefat, që bëre inqar ajetnë,
se s’punon si turk në umet. prej gjunahut bije tërmet.

Gur e drunjë më s’qëndrojnë, T’ep lanet dheu e qielli,
nat’ e ditë hiç s’pushojnë, t’ep bela hën’ e dielli,
ti, bekri, të mallëkojnë, vetëtima së kthielli
prej Allahut kanë ixhazet. mbi krije vjen e të pëlset!

Lumëratë që po shkojnë Sa jaradisma që janë,
dhe kronjetë që pikojnë, prej Allahut izën kanë,
detëratë që gjëmojnë, gjithë t’apënë belanë,

ti, bekri, t’apënë lanet! asnj ë nukë t’ep rahmet.
Barërat që mbihenë, Ti s’të vjen meleq në derë,
gjithë t’apënë lanet t’apënë lanet ngaherë
dhe sa të gjalla gjëndenë dhe buka që pin me verë,
në stere, bërnda në det. ndo pse isht edhe nimet.

Pemëtë që binë hije, Retë që shtienë shinë,
t’apënë lanet mbi krije, lutenë në Perëndinë:
u largove prej Turqije “Bekriut epi rrupinë,
i pagusël, i pateharet. ja Allah, me qemal-i kudret!”

Dhe mbi krehe që të rrinë Bekriu nukë merr haber,
di qeramen qatibë vera i duketë sheqer,
të madhe rixha të binë: se ç’punon, ja ngrinë defter,
“Mos bën gjunah me iradet!” për xhehenem ja binë huxhxhet.

Në mahsher do jetë surgjun, As e shihni që në dunja
gjithë do t’i thonë “melun”, që çehren’ e turkut s’e ka,
ki àjni posi majmun veç rrobat bëjnë ixhra
do të dalë në një suret. që i mban në turk-kijafet!

Ndo ta blenjë, ndo ta shesë, Kush punonetë me verë,
në gjunah të madh ka pjesë, kështu ta ketë haberrë,
në mos beson, le të piesë do të qelbi një m ahsherrë,
ulemanë ehli-sunnet. alemi do marrënë ibret.

Dej në mahsherr, nd’atë ditë, “Ja Rab”, do thonë alemi,
kur të dalënë bekritë, “Këtë vrromë as xhehenemi,
do qelbinë xhehenemlitë, me këtë azap që kemi,
që do të binë shiqajet. s’e heqëmë këtë siklet”.

Vjen një zë prej Perëndije: Shohënë dhe zebanitë,
“Hall’ i asaj qelburije rrëmbenjënë bukaitë
vjen prej vere, prej rakije që të shtijejnë bekritë,

që i pitën ata murtet”. t’u binë azap me shiddet.
Dhe shejtani do të flasë: Bekritë, kur të digjojnë,
“Dua bekrit’ e dunjasë, hapënë sitë, vështojnë,
të rrinë në këtë dërrasë, shejtanë e mallkojnë
të pinë ngaha ki sherbet.” që i fton nd’atë zijafet.

Dhe shejtani thotë: “Zh’doni, Ku janë ato musallëra
me gazep që më vështoni? që pinjëm nëpër mihanëra?
Miqt’ e mi, mos më marroni, Tani kshu na zuri hera,
që u keshë kaqë muddet! po eni të bimë gajret!”

Dhe bekritë atëherë Tani çish do të durojmë?
umidh’ e kanë të prerë: Gjithënjë nukë qëndrojmë:
“Në dunja që pinjëm verë, këtë zahmet zh’do t’e shkojmë
nuk’ e keshëm për kasavet. natë, ditë me ukubet?

Në këtë zjarr që digjemi, Kush ishtë turk me të drejtë,
ku të vemi të lutemi? ngaha vera të ruhetë,
Perëndisë zh’do t’i themi se vera sebep bënetë
që më irz në faqe s’na mbet!” që të shpije në dalalet.

Ju, bekri, kur t’i digjoni, Se këto fjalë që thaçë,
këto bejte t’i kujtoni, në qitap shkruar i paçë,
në daçi mos i harroni, shqip mananë ua dhaçë,
që të gjëndeni në gaflet! në daçi amëni rahmet!

Në më shafçinë bekritë, Gjene ju, bekri, në pifçi,
që të zënë kanositë, me tovbe në mos u kthefçi,
u plaçinë të di sitë, ngaha Perëndi e gjeçi,
se u kurrë s’u bi minnet! mua në më bëfçi gibet!

Për riza të Perëndisë Kundrë erdhi zemaneja,
dhe me anë të sherisë iktiza bën meseleja,
thaçë bejtet e rakisë, një mij’ e diqind seneja

nuk’ i fola për husumet. edhe tridhjet’ e nëndë vjet.
Iptida hëna muharrem, Ndonjë fjalë ndë lathita
bejtet’ i shkrova me kalem, në këto bejte që qita,
gjithë bekrit’ i bëra zem, belqinda në mos e dita,
me të mira m’u bëftë uxhret! Allahu bëftë merhamet!

Bejtet’ i fola me sheriat,
saqë munda, paçë takat,
jam dhe brënda konispolit,
emërin’ e kam Muhamet.