POEZIA IME!!

HIJET....

Hijet e mia me ndjekin pas

ndoshta ndjejne aromen e loteve

hena neteve u thye u plas

mbeta nje yll ne qiell afer dhe larg

gjithe boteve!



Hiri i cigares hesht ska fjale

e shoh por as une skam cfare ti them

jemi njesoj te dy te djegur ne mall

endrrat e shpirtit na u bene tymnaje

qe paqe sgjen



Rrugeve e di se do endem sonte

ne erresire per te fshehur syrin e lagur

malit do i kerkoj kuisjen e larget te nje ulkonje

Ose Bunes time puthjen e saj te plakur



Dielli me dhimbje perendoi e ju fal muzgut

por dhimbje pas dhimbjesh une do jem ketu

ndjej eren e dheut me shpresen e bujkut

Eh shume fara kam mbjelle e do mbijne diku



Sonte do doja ta puthja nje gote

por sdua ta humbas mendjen mjaft e kam tretur

Fundja do dehesha me shume ne lote

nuk ngjallet i vdekuri me fryme te vdekur



Do ulem si gjithmone ne stolin e vjeter

Ne pellgun e syrit do pluskoje e jotja fytyre

do shkruaj ne gjethen e thate se sdo kem leter

pasionin tim qe si gjethja u zverdh,nderroi ngjyre....

..................



Kercnus asht dhambi i urise or mik

shpate e varun gjithmone mbi kry

ortek i fjetun po dikur ka me zbrit

bardhsine ne ngjyre t'rrebelimit me ngjy

N'zhele dridhet sot shpirti i fjetun

drite Hane e mblume prej reve t'nats

zjarm nen hi e prush i padjegun

e ngujume e shkelun prej kams

Mos i fol per dashni t'uritunit!

e vetmja dashni asht nji cop buk

strehe mos mu ngerdhesh prej t'merdhitunit

Mos e perbuz se nuk jeton n'turp!

Mos ja numro milionat n'ftyren e vujtun

mos ja perqesh rrullat qe i kan mbi

Mos mendo kurre se asht gjak i drujtun

Asht damar qe bertet n'heshtje Nder e Liri

Nuk asht vorr i namun ku lulzon vec hitha

por kala e rreshkun prej diellit e prej ers

shihja mire doren shihja ato gishta

jane t'forte si guri t'nxeht si rana vers

E kur t'kalosh para tij kryt ule ma mire

njashtu si perdite e ul para mbretit

ke me pa dy sy qe per ty s'kane smire

E jo syte e eger te dreqit e te shtetit.........

Përderisa je gjallë,ndjehu i/e tillë

Mos prit të mbarosh universitetin,
të dashurohesh,
të gjesh një punë,
të martohesh,të kesh femijë,ta shohësh veten të sistemuar,
të humbësh ato dhjetë kilogramë,
që të vijë darka e të premtes apo mëngjesi i së shtunës.
Nuk ka moment më të mirë se ky për të qene i/e lumtur.

Lumturia është nje rrugëtim,jo një destinacion.
Puno sikur të mos kesh nevojë për para,
dashuro sikur të të mos kenë lënduar kurrë,
dhe kerce,sikur të të mos shihte njeri.
Kujto se lëkura rrudhet
flokët behen të bardhë dhe ditët behen vite.
Por kryesorja nuk ndryshon:
Forca dhe bindja jote nuk kanë moshë.
Shpirti yt është ai që largon tutje cdo ngatërresë që mund të jetë krijuar në të.

Pas cdo fundi ka nje fillim te ri.
Pas cdo arritjeje ka nje sfidë tjetër për tu kapërcyer.
Përderisa je gjallë,ndjehu i/e tillë.

Shko përpara edhe kur të gjithë presin rrëzimin tend!!

un nuk jam poete e pranoj
por e marr guximin edhe rreshta te shkurtra per ty krijoj
zemra ime pikon gjak per ty
loti im i pashtershem gjithnje qendron ne kta sy
me pelqen ti
me pelqen menyra sesi me shikon me embelsi
me pelqen ti ndaj dhe un te dua shum
shpesher duke menduar e per ty sme merr ai gjum
ti je engjelli im
qe gjithnje e ke mbrojtur shpirtin tim
engjelli im tekanjoz
tlutem mos u bej xheloz
pasi ti do jesh burri jetes time
te premtoj x kte tjesh i sigurt jeta ime

mos me urre
mos me urre mua as zemren time
mos me urre pasi ti per mu je jeta ime
jam tallur me ty kur tkam then te dua
jam tall me ty sic ti je tall me mua
por ti mos me urre
pasi me vjen inat kur me ty shoh ndonje femer
mos me urre e mos u bej egoist
eja jeta ime e mos lendo nje tbrisht
do ti harroj lotet edhe zhgenjimet
do ti harroj edhe ato fjalet edhe premtimet
vec du tjem me ty
tjemi gjithnje bashk ne tdy

SA VLEN NJE ?



Zeri yt me vjen si nje muzike e larget

e yjet sonte kepusin krahet ne deshperim

henes syri nga nje lot i argjendt i laget

shprese e varur ne qerpikun tend

e vete endrra ne qerpikun tim

Mbeta nje gjurmuese e buzes tende

si beduin qe kerkon ujin ne shkretetire

nje puthje qe ne vlen sa nje dhembje

Nje dhembje qe ne shrtatin e shpirtit

eshte shtrire!

Perqafimi i lagesht shtrengon ne mjegullnaje

qafen e zbuluar te ketij mali qe ka mall

si ai perqafim i harruar atje nen blinaje

E malli kalbet si gjethet pa jete mbi barin e thate

Pershpirtet kjo rruge sonte vetem per ca hapa

por acari me gishterinj ka gervishtur fjalen vetmi

nga kjo erresire sonte po trembet edhe nata

Loti ne buzen e ngrire me mbeti e vetjma Poezi

Eh per fjalet mos me pyesni me!

gjuhen e kam prangosur vetem ne nje lutje

Eshte nje tempull i vjeter ku dashuria fle

Atje do ta kuptoni vertete se sa vlen nje Puthje!

Te bukura gjitha

kanitaa shkruajti: Te bukura gjitha

FLM Kanitaa..

bukur poezia urime

TIRONCI shkruajti:bukur poezia urime

FLM per vleresimin Tironci, shume i embel

Shume te bukura keto dy poezi qe lexova

Tironcja_omel shkruajti:Shume te bukura keto dy poezi qe lexova

Me behet qefi qe t'peqyen Tironce e omel...

Takimi

Kam mbartur perdite takimin me ty
kur Hena lind,si Hena vdes,
me tretet malli dhe gjithshka
me tret perdite i njejti ves.

Me vjen pastaj nje mall pa shkak
ku ti lodron si Hena shpesh
vegimet lindin,enden enkas
nga endet enkas e njejta shprese.

Se qenkan thene vec rastesite
do ngelim bashke sic Hena rend
aty-ketu ca fjale te thena
te tjerat fjale vec neper mend.

Do ngelet prape dhe kodi i vjeter
kur ti te shkosh pa thene kurrgje
dhe prape do ngelem serish i vetem
veten dhe Henen tek ty ta le.
Packa ti s'vjen,as shkon me larg
na mbledh perdite i njejti shesh,
une mbart me vete ate cka dua
ti hesht po deshe,ne dac dhe .

Vetmia te vret si nje pale kepuce numer-vogel , te mbyt si deti njeriun kur sdi not , te vdes si lulja kur ska uje.Kthetrat e saj grabitqare te roberojne duke te te pushtuar qenien e duke te te lene me pas si nje te huaj , armik i botes .

E frikshme te mendosh heshtjen qe te perkedhel duke buzeqeshur prane teje , duke te te pershperitur emrin tend me zerin si ty , duke te te shoqeruar aty ne ate qoshen e vogel te sketerret te murit ku ti rri strukur e i braktisur si nje femije ..

Eshte e frikshme te ndjesh se je gjalle por se mbytesh kur merr fryme, te duash te ngrihesh e ta thyesh tejpertej duke e asgjesuar plotesisht ate ndjesi , por te mos kesh forcen ta besh ...

Vetmia eshte e eger , te pertyp ngadale pa u ngutur duke te te gllaberuar shpirtin ..Ne mbreterine e saj ecin kalimtare hije qe futen pakuptuar ne rruget e unit tend e te shfaqen me pas ngado duke u kacavjerrur mundimasi ne muret e botes tende te erret , te bejne pjese te dimensioneve ireale te tyreduke te te lene te vraposh i frikesuar nga vetja ne labirinte te erreta , ku te ndjekin e te ndjekin nga pas e te vibrojne ne cdo qelize ..dhe ti qe i tmerruar vertitesh e perpelitesh papasur force te gjesh driten ...

Kjo pra eshte vetmia ; Nje lufte me vetveten , me armik realitein e gezueshem e me aleate te perbetuar errsiren , hijet , friken ....