<<<<<<Ditari im>>>>>>

na falni shef...e do patenten

Dite vjeshte...... dhimbja ime

Nje rruge e shkrete... Shume gjethe te vyshkura shtruar si nje qilim vjeshtor plot trishtim nje ere e thate me perplaset fytyres shume ftohtesi me sjell. Ne kete dite Tetori dicka ndodhi... Se ndiej egersine e natyres pasi.. skutat e shpirtit tim jane ndezur si vullkane te shumte, ku llava si nje lum i marre merr cdo ndjenje qe del perpara. Eshte egersia, krenaria e thyer humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te ndodhete, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton qe nga momenti qe morra ate telefonate e cila shkundi pemen e dashurise sime te paster, ku c’do frute ra pa jete ne token e copetuar nga korrupsioni imoral. Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne enderr, kudo.

Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim, kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre. Dritherimat e trupit akoma i ndiej, qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh, kur ajo lajmeroi ne telefon, "I'm pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therrese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, donte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. C’do gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, "Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago!" Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe donte te pronezonte dike qe une e jetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate. Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen e tyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi.

Por une e kisha marr goditjen tashme ajo c’ngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke, me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Menodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje... Qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? C’te kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.

E doja? Jo, nese e doja s’do ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une ndieja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por c’te jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.

Serish jam vetem, e plagosur, carrmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala "buke", me neveritet akti "te ", e urrej te ndjerit "gjume", kam dal nga cdo faze njerezore dhe kam krijuar nje "guacke mbrojtese" qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume keshilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.

Jeta vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu...

Dite vjeshte...... dhimbja ime

Nje rruge e shkrete....
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi...
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr, kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur ajo lajmeroi ne telefon, "I'm pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, "Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago!" Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje........ qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.

E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala "buke", me neveritet akti "te ", e urrej te ndjerit "gjume", kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje "guacke mbrojtese" qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu....

Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e paster e te sinqerte.......

Nuk Doja te qaja ma fshihu lotin qe zbriste lere,mazuri gojen te mos flisja ,Mos me tha ne serisht do te takohemi, dhe une buzeqesha .
E shikoja tek largohej dhe me pershendeste me dore une nuk kisha force ta pershendesja .
Zemra ulerinte dhe thoshte ,
-mos e ler te iki ai po iken mos e ler.
Bisedoj me henen po ajo eshte larg dhe vallezon me me misterin e valeve te detit .
Ike ne nje bote ku askush nuk e di a egziston .
Ike duke me thene se serisht do te takoheshim .
Ike dhe buzet nuk mi dhe per te fundit here .
Por une do te vi te te puth dhe te te them Gezuar ditelindjen .
Eh c'rruge e gjate deri tek buzet e tua,por une do vi le te derdhen muzgjet e mia neper valixhe kujtimesh le ti hipin nderimit te harimit une do te vi.
Cigarja digjet e bashke me te digjet cirili i gjakut te buzes se kafshuar.
Si do te jete jeta ime tani pa ty ?
Pres nje pergjigje por jasht vetem shi .
Dhe gjithmone ne momentet me delikate te jetes time bie shi edhe ti ne nje moment te tille hyre ne jeten time dhe solle ne te dashuri lumturi Gezim shi dhe hidherim njekohesisht ai nuk me ndahet me eshte bete sinonim i jetes time .
JAm vetem nje 22 vjecare ,nje 22 vjecare e pa fat qe pyet se si do te jete jeta e saje .Por asnjeri nuk kthen pergjigje as ti vete sepse ti nuk mund te degjosh me nuk mund te qeshesh me nuk mund te qash me ti nuk mund te besh me asnjegje .Edhe funeralin tend e perjetova si e hutuar Ne momentin kur trupi yt u ul une isha me ty aty brenda .
Shpirti im ngeli aty te te bente shoqeri se mos ndjeje vetmine e nates se pare .
Shpirti im ngeli aty u varos me ty e me ne u varos dashuria endrat rinia dhe gjithcka .
Sa frike kisha naten e pare isha e vetmuar .Mbeshteta koken mbi jastekun e bute dhe qava ,qava derisa qepallat si gjethe te kalbura rane ne qellin e nxete te syve te mi .
E ndjeva se me rembeu nje gjume i rende .Nje dege e thare u perplas mbi xhamin e dritares time dhe nata ma trembi .
Mu duk sikur nata do te shtndrohej nje dore perbindeshe dhe do te me rembente .
Mbi tavolin ndriconte maja e thikes e rrembeva dhe e mbeshteta ne cepin e buzes ishte e mprete e ftote majen e saje e reshqita ne mjeker e pastaj ne qafe .
pikat e gjakut zbriten ne gjoks dhe maja e hiken ndalij ne cepin e dores .
Rahjet ishin te dobta dhe ai gjak qe capitej neper ato damare dukej sikur lypte meshire .
Mos mos mos e prek .e shtrengova thiken jo jo nuk mund ta vrisja veten .Gjithmone ti me kishe thene qe jeta te ka falur nje shanc te bukur per te jetuar te cilen nuk ta dha ty .
Te lash te ikesh por une do te vi nje dite dhe perjetesisht me ty do te ri.

E filloj ket leter me shkruar per ty me fjalet me te embla te zemres she shpirtit tim te lendura .Ne keto qaste kur e shkruaj ket leter ndjehem shum e emocjonuar me merzi me pikllim dhe vuajtje te pafund mbrenda zemres sime dhe me lot te pa ndal ne syt e mi te permalluar per nje dashuri .Gëzohem qe je shendosh e mir e po ashtu kalon, sidoqoft jeta dhe realiteti dora ime kurr nuk do te ndjej lodhje duke shkruar per ty do te vazhdoj te shkruaj do te vazhdoj te dua dhe do te shpresoj ne ty sepse shpresa kurr nuk vdes nuk di qte them ndoshta e kam humbur rrugen time te jetes dhe gjindem ne rrugen e gabuar por zoti ma hapi ket rrug deri te zemra jote .Edhe pse e kam nje ndjenj deshprimi me te them te verteten se ti e meriton gezimin lumturin dhe gjith te mirat e kesaj bote sepse djem si ti nuk gjinden ne ket bot askundi beso se nuk e kam leht ta shkruaj ket leter por me detyron zemra te shkruaj dhe ta nxjerr at qe e kam ne brendsi te kesaj zemre .Kurr nuk mud tja fal vetes nese dikund gabova me ty e nuk po e di gjejen qe beri ndryshim te madh mes nesh kurr nuk deshta te te lendoj ty e as veten time gjithqka ndodhi pa planifikluar dite e mallkuar kur u dashurova ne ty .Heret e kam kuptu qe jam njeri I denuar nga zoti por arsyet e kti denimi asnjeher nuk e kuptova tash vazhdoj te qaj fatin tim qe shum e kerkova por kurr nuk e gjeta jetova me nje shpres te vdekur dhe ne shoqri te endrrave per ket pafatsi mbeta e vetmuar jeten pa ndal duke e mallkuar dhe veten e emrova mbaz asaj qe mbeta Rob I dashuris Kurr nuk desha te gaboj e para zotit te jem nje mekatare kur e di se ne ket bot jam vetem nje kalimtare E rastit qe stacionin e fundit te jetes e kam ne pragun e vdekjes per ne boten tjeter asgje ne ket bot nuk esht e perjetshme e as e pa vdekshme .Tash vazhdoj te qaj ditet e rinis qe me iken e kurr me sme kthehen prap,asnjëher ne jet nuk I deshta aventurat e as interesin qdoher dashurova me shpirt e te paster , sa do qe po mundohem si duket rruget tona nuk po takohen askund se si ndihem unë tani te tregon vet letra e shkruar kurr nuk e kam menduar nje dashuri te till qe te ben te vuash me mall ne heshtje te lendojsh zemren e askujt te mos I tregosh ,qdo her kur shkruaj per ty ndihem E priveligjuar dhe krenare kur e di faktin se ti e meriton ket , e meriton nje vajz si unë te vdes per ty , kjo esht nje ndjenj qe shum me frikson se e di qka dmth ta dashuroj veq njera vetem zoti mund ta di se ku perfundon rruga e loteve te mi dhe e vuajtjeve te mia nese ka perfundi diku unë kam besim tek zoti dhe jam e bindur se kesaj rradhe do te me ndihmoj ,pa dashjen e tij as ne nuk do te ishim takuar , prej se te njoha ty jeta ime mori tjeter kahje dhe kuptim ket e deshmojn edhe fjalet mia qe tash I shkruaj duke u frymezuar nga ti , Te mos harrojm se dashurin nuk e kemi obligim ndaj askujt ajo esht nje ndjenj e zemres dhe e shpirtit ndoshta une nuk e meritoj dashurin tende por nuk jam fajtor qe te dua shum me dite te tera po jetoj me plag te pa sheruara ne nese zoti e ka shkruar qe une perjet te vuaj per ty dhe dashurin tende nese esht e shkruar qe kurr mos ta kaloj per te then ne kater sy ata qka ndjej ne per ty nese esht shkruar per ty te qaj e te vajtoj per jet do te pajtohem me ket fakt edhe pse shum I rend per mua mos harro kurr se deri ne vdekje vetem ty te dua .Fati dhe lumturia jon nvaret nga rruga te cilen ti do ta zgjedhesh ne jet .Me fal te lutem per gjith keto fjal por nje te vertet mbaje ne dhe kurr mos harro se me shpirt e te don nje vajz e cila jam unë ,E di qe pas kesaj letreme nuk do te gjej forc qe te flas me ty sepse sigurisht do tme urresh pa mas por te lutem me fal se ket leter e shkruaj nga detyrimi I vuajtjeve dhe kujtimeve te mija qe kam ne .Nese ke ndjenja dhe kupto te verteten qe tregon kjo leter e mos me urrej .Vall qesht kjo ndjej une per ty ? nje dashuri nje pikllim nje gezim apo nje plag e pa sheruar e shpirtit tim? Do te vij nje dit qe do ta kuptosh te verteten se te kam dashur me gjith por ather do te jet shum von do tme kerkosh por sdo te me gjesh askund do te gjesh vetem varrin tim me shum lule te qelura mbi te ku mbi koke do te me qendrojn kurora e dashuris qe tash per ty une ne zemren tende do te mbetem si nje dor lypsi qe troket pa ndal duke kerkuar pak dashuri do te jem e vetjmja ne endrrat e tua por do te zhdukem se shpejti dhe ti do ta kuptosh se ky nuk ishte realiteti .Shpresoj se do te gëzosh lumturin dashurin dhe fatin qe aq shum e dashte dhe se nuk do te pendohesh per padrejtsin qe ma bere mua .Nje amanet dua me ta lan pas vdekjes sime te varri im kurr mos u afro plaget qe edhe atje I mbaj te lutem mos mi trazo.Ndoshta kjo do te jet letra e fundit qe per ty po e shkruaj sepse nuk e paske merituar nje vajz si une per ty vuaj le te mbetet kjo nje mister nje ndarje e fundit per fatin qe kisha une ne dashuri pa ty tash jam si nje jetime si nje zog pa krah e si nje lot I nxir si mund ta thesh zemren time si nje got kristali ku ket une kurr se meritova nuk pata nevoj per lumturin dhe knaqsin tende te lendojsh nje te pa fajshme . Këtë leter e shkruaj nga zemra per te pastruar shpirtin tim beso se tash gjindem e pa forc nuk mjafton krenaria e as shpresa qe te ma shuaj mallin per ty .Kur ta lexosh ket leter mos u ndjej krenar e as fajtor le te bej kjo leter qe ta kuptosh te verteten qe e tregon .Jeta ime tash shum ka ndryshuar ne me ka mbet plaga e tradhtis ne e dashuris se humbur per jet mbeta nje rob dashurie .

E filloj kete leter me e shkruar per ty,me fjalet me te embla te zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete leter ndihem shum e emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime,dhe me lot te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri

E filloj kete leter me e shkruar per ty,me fjalet me te embla te zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete leter ndihem shum e emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime,dhe me lot te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri.Gezohem qe gjindesh shendosh e mire e poashtu kalon,sidoqofte jeta dhe realiteti dora ime kurr nuk do te ndjej lodhje duke shkruar per ty,do te vazhdoj te shkruaj,do te vazhdoj te dua , dhe do te vazhdoj te shpresoj ne ty sepse shpresa kurr nuk vdes,nuk di qte them ,ndoshta e kam humbur rrugen time te jetes dhe gjindem ne rruge te gabuar por zoti me hapi kete rruge deri te zemra jote.Edhe pse kam nje ndenje deshperimi ne te them te verteten se ti meriton gezimin,lumturine dhe gjitha te mirat e kesaj bote sepse djal si ti nuk gjindet ne kete bot askundi,beso se nuk e kam lehte ta shkruaj tere kete leter por me detyron zemra te shkruaj dhe te nxjerr ate qe e kam ne brendesi te saj(zemres). Kurr nuk do te mundem tia fal vetes nese diku gabova me ty e nuk po e di gje qe beri ndryshim te madh ne mes nesh,kurr nuk deshta te lendoj ty e as veten time ,gjithqka ndodhi pa planifikuar diten e mallkuar kur u dashurova ne ty,Heret e kam kuptuar se jam nje njeri i denuar nga zoti por arsyen e ketij denimi asnjehere nuk e kuptova,tash vazhdoj te qaj fatin tim qe shum e kerkova por kurr nuk e gjeta ,jetova me nje shprese te vdekur dhe ne shoqeri te enderrave,per kete pafatsi mbeta e vetmuar jeten pa ndale duke e mallkuar dhe veten e emerova ne baze te asaj qe mbeta,,Robi i Dashurise'',Kurr nuk deshta te gaboj e para zotit te jem nje mekatare kur e di se ne kete bote jam vetem nje kalimtare e rastit qe stacionin e fundit te jetes e kam ne pragun e vdekjes per ne boten tjeter,asgje ne kete bote nuk eshte e perjetshme e as e pavdekshme. Tash vazhdoj te qaj ditet e rinise qe me iken e kurr me s`kthehen prap,asnjehere ne jete nuk i deshta avanturat e as interesin,qdohere dashurova me shpirt e me te paster,sado qe po mundohem si duket rruget tona nuk po takohen askund, se si ndihem une tani te tregon vete letra e shkruar,kurr nuk e kam menduar nje dashuri te tille qe te ben te vuash me mall ne heshtje ,te lendosh zemren e askujt mos ti tregosh,qdohere qe shkruaj per ty ndihem e priveligjuar dhe krenare kur e di faktin se ti e meriton kete,e meriton qe nje vajze si une te vdes per ty,kjo eshte nje ndenje qe shum me frikeson sepse e di qka dmth ta dashuroj veq njera ,vetem zoti mund te dije se ku perfundon rruga e loteve te mi dhe e vuajtjeve te mia(nese ka perfundim diku),un kam besim tek zoti dhe jam e bindur se kesaj radhe do te me ndihmoj,pa dashjen e tij as ne nuk do te ishim takuar,prej se te njoha ty jeta ime mori tjeter kahje dhe kuptim,kete e deshmojne edhe poezite e mia qe tash i shkruaj duke u frymezuar nga ti,Te mos harrojme se dashurine nuk e kemi obligim ndaj askujt,ajo ehte nje ndenje e zemres dhe e shpirtit,ndoshta une nuk e meritoj dashurine tende por nuk jam fajtore pse te dua shum,me vite te tera po jetoj me plage te pasheruar ne ,nese zoti e ka shkruar qe un perjete te vuaj per ty dhe dashurine tende,nese eshte shkruar qe kurr mos te takoj per te thene ne kater sy ate qka ndjej ne per ty,nese eshte shkruar per ty te qaj e te vajtoj perjete do te pajtohem me kete fakt edhe pse shum i rende per mua mos harro kurr se deri ne vdekje vetem ty te DUA. Fati dhe lumturia jote mvaren nga rruga te cilen ti do ta zgjedhesh ne jete,Me fal te lutem per gjitha keto fjale por nje te vertete mbaje ne dhe kurr mos e harro see me shpirt e ty te do nje vajze, e di qe pas kesaj letre me nuk do t gjej force qe te flas me ty sepse sigurisht do te me urresh pa mase por te lutem me fal se kete leter e shkruaj nga detyrimi i vuajtjeve dhe kujtimeve te mia qe kam ne . Nese ke ndenja dhe kupto te verteten qe tregon kjo leter e mos me urrej ,Valle qeshte kjo qe ndjej une per ty?!nje dashuri,nje pikellim ,nje gezim ,apo nje plage e pasheruar e shpirtit tim?!!!Do te vije nje dite kur do te kuptosh te verteten se te kam dashur me gjith por atehere do te jete shum vone ,do te me kerkosh por nuk do te me gjesh askund,do te gjesh vetem varrin time me shum lule te qelura mbi te ku mbi koke do te me qendroj kurora e dashurise qe kisha per ty,une ne zemren tende do te mbetem si nje dore lypsi qe troket pa ndale duke kerkuar pak dashuri,do te jem e vetmja ne enderrat e tua por do te zhdukem se shpejti dhe ti do te kuptosh se ky nuk ishte realiteti. Per ndarjen tone une qava me dite te tera pa ndale,e ato dite ra edhe nje shi i madh i pazakonshem,kjo nuk ishte rastesi por per plaget e zemres dhe shpirtit tim edhe zoti ndjeu keqardhje dhe qau me lot,u mundova qe te bind ne te verteten por u mundova kot sepse plaget qe i kisha ne nuk laheshin me lot. Lumturise dhe dashurise sime shpejt iu shfaqen kufijte dhe pengesat,endrra ime e vertete ne dashuri nuk zgjati shum ,ajo u be realiteti i hidhur dhe shum i rende per mua qe shpejt i erdhi fundi.Shpresoj se do te gezosh lumturine,dashurine dhe fatin qe aq shum e deshte dhe se nuk do te pendohesh per padrejtesin qe me bere mua,Nje amanet dua me ta lene,pas vdekjes time te varri im kurr mos mu afro ,plaget qe edhe atje i mbaj te lutem mos mi trazo, Ndoshta kjo do te jete letra e fundit qe per ty po e shkruaj sepse nuk e paske merituar qe nje vajze si une per ty te vuaj,le te mbetet kjo nje misteri,nje ndarje e fundit per fatin qe kisha une ne dashuri,pa ty tsh jam mbet si nje jetim,si nje zog pa krahe e si nje lot i nxire,...si munde ta thesh zemren time si nje got kristali kur kete une kurr se meritova,nuk pate nevoje qe per lumturin dhe kenaqsine tende te lendosh nje te pafajshjme,...kete leter e shkruaj nga zemra per te pastruar shpirtin tim dhe per t mos mbetur borgje i ndarjes ne dashuri....beso se tsh gjindem i paforce,brenda kater mureve i mbyllur ne vetmi per ty jam duke mbajtur zi....Nuk mjaftoi krenaria e as shpresa qe te ma shuaj mallin per ty,...nuk jetohet me shpres te vdekur dhe me dashuri te shfaqur vetem ne leter...edhe sa do te zgjase kjo agoni,kjo misteri,kjo mvaresi dhe ky mall e kujtim per ty kurr nuk do te mundem ta di....kur ta lexosh kete leter mos u ndiej krenar e as fajtor,le te beje kjo leter qe te kuptosh te verteten qe e tregon , Jeta ime tash shum ka ndryshuar,ne me ka mbetur plaga e tradhetise,ne vitet e dashurise se humbur per jete mbeta nje ,,Roberesh e Dashurise'' Tash e perfundoj letren me shprese se e kuptuar domethenjen e saj,mbetesh i pershendetur duke te uruar nga zemra gjitha te mirat e kesaj bote kudo qe te jesh ,pres te me shkruash

cdo dite po vdes nga pak, se dhemjen e kam afer e ty te kam larg. Kam prit e nuk ke ardhe,
pse s me vrave ti, po me le te gjalle. Vone eshte, vone eshte per te qar, vone eshte per te ,
vone eshte perseri pran meje te jesh!

Jetoj si ne parajse, ne nje bote krejt tjeter, nuk di se c'bej, nuk di nga shkoj.
Gjithmon nje buzeqeshje me perkedhel krejt fytyren kur kujtoj syt e tu.
A nuk e ven re o e dashur se sa jam pas teje?

Kur me dhe dashurine zbulova jeten, kur te dhashe veten time zbulova lumturine.

Mbi detin e qet lundronte nje flet . Mbi te shkruante te dua per jete!

Merre zemren time te shkret mbyte me dure tua pastaj knaqu ne kete bote se me s te them te dua!
Se kjo vec per ty ka rrah dikur, por ti kete se kuptove kurre!!

Mos loto nese shkoj e s'kthehem. Mos me pyet si jam, kur e ndien si ndiehem.

Mos me pyet si jetoj kur me ke lene vete, mos kerko falje nga zemra qe nje here e vret.

Mos trokit me ne dern time, se ajo eshte mbyll, se ne zemren qe e theve kurr s ke per te hyre.

Mos me thuaj, se me ke dashuruar, tash eshte vone, shume vone per tu penduar.

Mos me pyet per ato caste qe dikur me mua kalove, mos loto per fatin tone qe ti vete e shkaterrove!!!

Ne mendjen time shpalos kujtime nje nga nje ,ne njeren nga ato e gjeje tregimin per ty ,athua ku je ti!?
A thua enderr ishe ti!?

Nese nuk te thash se per mua je ti ajo qe me fal buzeqeshje, ajo qe me fal ngrohtesi.
Nese s'ta shpreha dot sa shume te dashuroj fajin e kish natyra qe si dha zemres goje.

Nje mije poezi do ti shkruaj per ty ,por asnjera s bene pune ,qe te kthehesh tek une,
molle e ndaluar, e ndaluar per ne, qenka dashuria jone, qe u mbulua me dhe!!

Tash nuk jemi afer, si dikur nuk jemi, pervec njeri tjeterit tjeter gje nuk kemi!

Te pres jashte botes aty ku realiteti behet magji, te pres aty ku urrejtja behet dashuri,
ku lotet kthehen ne rreze dielli. Te pres aty ku le krenarine per gjithmone, te pres aty ku zemra ime s do te vuaj me!

Sa te cmuar jane syte e tu pas gjithe kesaj qe kam pare. Sa e varfer eshte gjithcka qe shohe, kur shohe syte e tu.

Si guxove qe zemren time te ma marresh ashtu, si rrezikove kaq shume. Ke harruar cka te kam thene!
Borgji me borgj lahet, sepse edhe zemren tende kam une.

Shume te dua ne kete nate, eja e mos mbaj inat, mos u be e ngrute, jeta eshte e shkurte!

Pa u lind po e braktis kete dashuri, mos harro kur me the: Do te jetoj vetem per ty, o ti dhe vetem ti!
Ti je shkaktare per kete vetemi.

Pa ty nuk mundem te rri, pa ty jeta me behet hi, pa ty jeta nuk mjafon, se zemra e ime e shkret vetem ty te don !

I thash lotit pse qan mu pergjigj: Per ty! I thash po boll qave pusho, ai me shume rrodhi ne sy!

I thash zemres pse je merzitur mu pergjigj ne heshtje: Jam lodhur duke pritur,
me tha me gjysem buzeqeshje.

E pyeta c kuptove nga dashuria? Me tha: Shpirtin e lenduar nga vetmia,
te gjitha pervec lumturise dhe ngadal fshiu lotet e mia.

Pastaj ne vetmi ngela ne dhome me shoqerin e loteve ne sy dhe me zemren e lenduar per nje vajze,
se nuk mund te jetoj dot une pa ty !!

S'kam besuar se me ik si era, s'kam menduar te jetoj pa ty,
s'besoj se erdhi pranvera derisa s'pushojne te lotojne keta sy !

Ne cdo hap ne cdo vend dhe ne gjum me bie ndermend. Kur flej me duket te kam prane,
kur qeshi me duket me shikon,
kur qaj me duket me pajton. Eja prane meje !!

Ti prap me thua se me don, por ti po shkon dhe po gabon. Si harroje ata sy, si dhe lotet qe te rrodhen ty

jane keto letrat tek nje leter per ty i kam postu un

Vetem letra dhe lapsi me kane mbetur ne
keto momente te renda.Vetem letra,lapsi dhe ky ditar ku ky shok i imi
qe me percjell ne çdo hap,sepse kur shkruaj nga shpirti im i njome
shkarkohet nje pjese e peshes se rende qe e bart me vete ngado qe
shkoje.
Pra, vetem keto gjera e kuptojne jeten time te rendomte.
Nata eshte e gjate e dita e mundimshme.Syt skuqen nga pagjumesia, e pritja behet monotne.
Mengjesi te perkujton ate.....................
diqka qe te ben nervoze, e kjo dite te tregon se le pas edhe nje dite fund e krye palidhje.
Jeta eshte e gjate dhe njeriu kur nuk duhet te dorezohet.
Dhe me vete thash:
Jo, nuk do te dorezohem edhe pse eshte e veshtir ti besh rezistence kohes e cila te ndrydh pa meshire.
Humba ne erresire, vetmia me shkaktoi plage te pasheruara.
Disa fantazma me dalin para syve pa pushim, se si une mendoj per ty.
Dhe ne kete çast vetem vdekja me mungon.Por, jo s'dua te vdes se ketu kam nje pjese te jetes sime qe me don me gjithe .
Ne koken time vijne e shkojne kujtimet.I kujtoj ato dite qe i kaluam se bashku.Besojse nje dite do te jemi bashke.










__________________

Nje fundjave tjeter shkoi. E sot nje dite e re filloi.
Fillim jave ne Prishtinë, zhurme dhe kaos anembane.
Nje kafe ne mengjes dhe filloj rutinen e dites perseri.
Nganjehere dita iken pa e kuptuar, por sot ishte e merzitshme dhe e turbulluar.
Dita ja le vendin nates shume shpejt dhe ndonjehere kur nuk kap ritmin, papritur, e gjen veten te mbuluar nga erresira.

Erresira ka mbuluar Prishtinën time.
Iku dhe nje dite nga jeta ime.
Iku ashtu sikunder erdhi.
Pa lene gjurme e kujtime.

Kemi hyre ne muajin shkurt,e konsideroja nje muaj si gjithe te tjeret
por nuk thone kot qe ka momente qe vete situatat te imponojne edhe
mendime dhe kendveshtrime.Ja,tani jemi ne sezon,shume pune,lodhje,mund
edhe ta mendosh per dicka qe ndoshta nuk do te dije te vleresohet nga
dikush tjeter.Ka momente qe ndihem e pafuqishme,e pafuqishme per tu
perballur me asgje madje edhe me detajet me te vogla.Ndihem shume e
lodhur edhe nese do kisha mundesine do te largohesha diku,diku ku te
meditoja....
Por nuk mundem,prandaj po shkruaj vargje:

Nuk e di perse,por e merzitur jam
Ndonese per kete arsye te forta nuk kam
Per sezonin une tani po mendoj
Per rezultatet pozitive qe aq shume i deshiroj

Perpara pak ditesh ne nje bisede
E konsideroja gjithcka shume te lehte
Por pas te premtes nuk ndihem njesoje
Tani realiteti me duket thjesht nje loje

Nje loje qe kerkon shume dinakeri
Nje loje qe nje moment te qete sme le te rri
Nuk e di kur do perfundoje
Ndoshta vetem atehere do ndjej qe gjithcka dokaloje

Ne jete ka shume momenta te veshtira
Ka gjera qe ne kete bote nuk kane cmime te lira
Por ja qe ne nuk jemi askush perte ndryshuar kete realitet
Kjo ndoshta eshte arsyeja qe ne caste te caktuara ndihemi si "Persona te shkrete"....

Ne Prishtine.

Sot eshte nje dite me bore.Eshte dimer ne Prishtinen time.
Kaloj rrugeve te zakonshme dhe me te njejtat mendime ne koke.
Takoj disa te njohur dhe i pershendes shpejt e shpejt.
Pastaj kembet me drejtojne perballe nderteses ku banon ai ,e kujtoj se sa shume here ky ka qene vendndalimi im.E kujtoj gjithashtu fytyren e tij te buzeqeshur qe me priste pikerisht perballe asaj
ndertese.Ne mendje me vie per te njemijten here edhe puthjet qe me ofronte sapo trupat tane ndodheshin afer njeri-tjetrit.
Por ka kohe qe keto dite kane marre fund.Sot nuk ndodhi ashtu.
As neser nuk do te ndaloj aty.Ai eshte i vetmi vend ne Prishtinen time
qe nuk mund ta vizitoj me kurre.Ai nuk do ta shohe me fytyren time,as veshtrimin tim.Te gjitha kane perfunduar.
Me mbetet vetem qe te ndryshoj drejtim.
Duhet te gjej nje rruge tjeter per te bere levizjen time te zakonshme rreth Prishtines time.
Keshtu me duhet te veproj ,ditar i dashur.
Faleminderit qe me degjove edhe sot .