POEZI NGA POETI DËSHMOR-BAHRI FAZLIU-GZIMI

BAHRI FAZLIU - GZIMI


TË GJALLËVE

Nëse dëshironi të dini për jetën e dëshmorëve,
mos kërkoni nëpër libra,
aty s’është jeta e tyre,është jehona e saj.

Nëse dëshironi të dini si jetuan dëshmorët,
mos shkoni në shtëpitë e tyre,
shikoni robërinë tuaj.

Nëse dëshironi të dini me sa zjarr dashuruan dëshmorët,
mos ndiqni gjurmët e dashurisë së tyre,
ato janë flutura që s’kapen dot.

Nëse dëshironi të dini këngën e dëshmorëve,
mos thërrisni këngëtarin,
do të pendoheni nga tingujt e zbrazët.

Nëse dëshironi të dini amanetin e dëshmorëve,
mos pyesni kë kishin afër në çastin e fundit,
secili prej nesh ka qenë prezent.

Nëse dëshironi t’i nderoni dëshmorët,
mos shkoni te varret e tyre për të vendosur lule,
lulet do t’u vyshken në dorë.

Nëse...
Çdo gjë që u intereson të dini për dëshmorët,
ecni në rrugën e tyre,
aty do të gjeni gjeninë e tyre.

PRINDËRVE TË DËSHMORIT


Ju prindër nuk ngopeni
T'ua bëjnë birin edhe president
për së vdekuri
Doni ta shihni lart e më lart
Por edhe sikur
Të pamundurën ta bëjmë
Të pangopur do të mbeteni
Ju birin tuaj e doni të gjallë.

S'MUND TË NDAHEM NGA LUFTA


Me gjithë mallin që kam për ty,nënë,
me gjithë dhembjen që ke për mua
me gjithë dëshirën që kam për jetë
megjithëqë një vajzë shumë e dua.

Megjithëqë më pëlqen stina e pranverës
megjithëqë dua paqen në botë,
megjithëqë më pëlqen të nxehtët e verës,
megjithëqë me dëshirë do t'rrija mbi tokë.

S'mund të ndahem nga lufta kurrë
S'mund të pajtohem me paqen-robëri
"pashë më pashë do t'i bie ferrit"
për të shtrejtën tonë liri.

Edhe vdekjen do ta puth,nënë,
kur lufta këtë do ta kërkojë,
edhe nga varri do të ngrihem
luftën kurrë s'do ta pushoj.

BISEDË E PAFUND

Biseduam shtruar, shok,dikur
se si do ta luftonim armikun bashkë
sot ti në burg,
unë i mbyllur në liri.

Ta vazhdojmë biseden aty ku kemi mbetur,
ta vazhdojmë punën e lënë përgjysmë
Ti në burg, unë i mbyllur në liri,
kudo armikun ta godasim me ngulm.

Bukur godite kur në gjyq the
se e ardhmja i takon popullit
unë i mbylluri në liri
me "Çlirimin"zgjoj forcën.

Do t'vijë koha e sigurisht do të takohemi prapë
biseda atëherë do të ketë marrë një fund,
burgjet s'do të hapen më për ty,
liria për mua s'do të jetë më burg.

Dhe në qoftë se prej meje
do t'kesh vetëm një lule,
mos u mërzit, shok
kështu e ka lypur koha,
sa për bisedën nuk kam dyshim
do ta vazhdosh me shokët nëpër shkolla.

23.03.1994

ELEGJI PËR HASAN RAMADANIN

A mjaftojnë dy pika loti
Për t'i dhënë lamtumiren burrit
A mjaftojnë vajtimet tona
Si shenjë përshëndetjeje e fundit ?

A mjafton t'i puthet balli
Të lavdërohet për qëndresë
A mjafton t'i shkohet tek varrri
Me një tufë lulesh buqetë ?

A bënë të përgjumurit ta varrosin të vdekurin
A qëndron vaji më lart se kënga
A bën mbi dhe të qëndrojë vaji
A bën në dhe të varroset kënga ?

A bënë t'i thuhet: jemi me ty
Derisa ai s'këndoi me ne
A bën t'i thuhet : fli i qetë
Derisa edhe ne flemë mbi dhe ?

Të vijmë në varrim apo të mos vijmë
Na ke vënë në dyshim, bal
Dimë se do deshe më parë të ngjallemi.
Të ikim nga i gjalli varr.

Ti që s'deshe turp në jetë
Ti nuk do as të turpëruarit te varri
Ti që s'deshe vdekje në jetë
Ti edhe tani je më i gjallë se i gjalli.

Ti në jetë s'deshe ,,durimin "
Edhe me vdekjen tregove mospajtim
Por, kur u ndodhe mes të dyjave
Zgjodhe vdekjen pa ngurrim.

Me jetën tënde u lidhe me Kosovën
Me vdekjen tënde u bëre nyjë me të
I dhe zemrën që ajo ta fali
I more këngën që ajo të dha.

Për ty s'pat amnisti
Për ty s'pat ditë pranvere
Ujku për ty mbeti ujk
Nga farsa ti s'u gënjeve

I the Kosovës s'shpëton dot
Prej kthetrave të ujkut me butësi
Pushkën në dorë shtrëngove fort
Këngës së zogjve u dhe fuqi

Ata që të vijnë sot te varri
Të thurin vargje, të këndojnë lavdi
Krekosen para trupit tënd
Nuk kanë turp, nuk kanë burrëri

Thonë: the rrofshim ne të gjallët
Ndërsa ti ngrije lart të vekurit
Thonë: the ju lumtë, vazhdoni
E ti me vdekjen ua këpute jetën.

Thonë për ty posa u ktheve nga mërgimi
Kurse ti nga atdheu kurrë s'u ndave, bal
Përpiqen që atë që s'e deshe gjatë jetës
Ta lidhin me ty tani që s'je gjallë.

Ta kanë frikën, prandaj kështu veprojnë
Se jeta jote qe e mprehtë si shpata
Se ideali yt qe i kundërt me të tyrin
Se s'ishe për ,, paqe" ishe për shtrëngata.

Me vdekjen tënde përpiqen ta mbajnë jetën
Mundohet të të bëjnë të tyrin
Por vdekja jote është edhe më e tmerrshme se shpata
vdekja jote ua nxjerr fytyrën.

Gjallë sa ishe u munduan të të harrojnë
Të vdekur mundohen të të përfitojnë
Por ti i vdekur e i gjallë një je
I madhërishëm i gjallë, i madhërishëm nën dhe

Do të vijë një ditë, do të jesh prapë ndër ne
Kur këngën fuqishëm do ta këndojmë
Pushka jote do të jetë në ballë
Amaneti yt - realitet i gjallë

Mjaft më luajtëm me lojën e vdekjes
Mjaft më i thamë vetes durim
Për liri s'duhet pritur ditën
Për liri duhet veç kushtrim

Kushtrim lufte je mbi dhe, Hasan
Me jetën dhe vdekjen që bëre
Kushtrim lufte do të mbetesh përjetë
Me jehonën e këngës sate.

8.8.1994

NJË SHOKU QË HUMBI IDENTITETIN


Friksoheshe shumë,shok
kur të thosha edhe një herë të bisedojmë
e dije ç'do të thotë një bisedë e tillë.

Këmbëngulje në tëndën
"ka marrë fund - thoshe - kjo punë"
por në sy nuk më shikoje

Kur the, shok, s'mundem më,
përjashtove veten nga populli,
nga jeta e tij.

Mendon se do ta ruash familjen
duke u strukur nga kombi
oh, sa gabim i rëndë ?

Mendon se të kesh familje është më vështirë të luftosh,
në mos e pamundur,
kerse unë të them me bindje, shok
se atëherë duhet luftuar edhe më shumë.

Mendon se duke iu larguar punës,
i largohesh edhe dhunës së pushtuesit,
prapë gabon, shok i dashur,
dhuna moti ka humbur limitin.

Qan fatin e zi pse je martuar
a thua nuk duhet martesa në kohë lufte,
a thua nuk është vetë lufta një dasmë e madhe ?!

Të kujtohet, shok, kur më the
jam i gatshëm të ec deri në fund
të kuptoj dete e male.

Dhe të kujtohet si të thashë:
Rrofsh se më kënaqe.

Ah, jo s'të kishte shtyrë askush
të jesh serioz në jetë
vetë ngryse vetullat, vetë lëshove mustaqet,
vetë u bëre burrë.

Ndërsa unë si mik yti
të shihja si burrërroheshe,
edhe unë burrërrohesha nga ti.

Kurse tani s'më shikon në sy
a thua ngase sytë e mi nuk kanë ndryshuar
kanë mbetur po ata.
Mbaj mend atë shikimin e parë
si më ndoqe,
vështrim shqiponje.

Tani ky shikim ka humbur funksionin,
sepse shqiponja është larguar prej tij
kanë mbetur vetëm pendlat.

Pse më lëndove, shok
pse më vrave në zemër
pse pranove të mbetesh pa emër ?

Dhe tani që s'ke emër, s'ke identitet
u frikësohesh atyre që ruajnë
me fanatizëm emrin e vet.

Nuk më hiqet jo nga sytë takimi i parë
ndoshta i vetmi takim i dy emrave
(sa shpejt e harrove emrin tëndë,
ashtu siç harrove shpejtë takimin e parë).

Eh, kur ma zgjate atëherë dorën
ndjeva një darë të më shtërngonte.
Nuk ishte ky thjesht takim i dy duarve
ishte takim i dy zemrave, takim i dy maleve.

Shumë të freskëta i kam ato shkëndija
që dolën nga kjo ndeshje malesh
të freskëta i kam edhe britmat
që u shkaktuan nga sëpata që ra
mes këtyre maleve.

Kjo sëpatë ka kohë që mprehet nëpër botë
një sëpatë të tillë pati në dorë
Moisiu kur tradhtoi Skëndërbeun,
një sëpatë të tillë pati edhe Hamzai.

Shyqyr, shok, që më e keqja s'ka ndodhur,
që sëpatën që more në dorë nuk ia dorzove armikut,
ashtu si Moisiu e Hamzai që ia dorzuan.
Ndryshe falja e Moisiut kurrë s'do të të kishte takuar.

Të uroj, shok, ta ndihmosh familjen
të mallkoj, shok
pse le në baltë agimin.

Por, ç'janë këto fjalë ?

Ti thoshe njeriu, familja, Kombi,
dhe ndaleshe në bashkësinë më të madhe.
Dhe thoshe po u munduam për të madhen
lehtë do ta kemi më të voglat.

Dhe bëre betimin e madh atëherë,
rrugën e gjatë për ta ndjekur,
e tani friksohesh vetëm nga biseda e gjatë !

S'di ç'të të them tjetër, shok
vetëm di se ke humbur identitetin,
dhe ne më s'mund të jemi shokë.

16.9.1996

PA PUSHIM

Ora s'ishte ndalur asnjë çast
në sytë e saj shqiponje,
këngën për çerdhen kurrë
s'e kishte pushuar,
ujkun e kishte vrarë në të tijën kasollë
zemërmadhja, e mbaruar.

Shikimi i ishte ndarë në copëza ngulfatëse,
dielli larg i kishte qëndruar,
zemra kishte ruajtur dashurinë e pafund
për shokët e dashuruar në tokën e amshuar.

kishin dashur t'ia vrisnin idealin,
ia kishin kërkuar në fizikun e brishtë,
ideali i saj në pragjet e shtëpive
çdo muaj mbyste muzgun e trishtë.

Kur u pamë u gëzuam të dy,
s'ishim parë tri vite të tëra,
krenaria ishte rritur në personin e saj
krenaria që tri vite i kishte shëndërruar në tri të shtëna.

Ruaju vëlla,më porositi ngrohtësish i thashë,
kujdes motër,ngrohtësisht i thashë,
motër e vëlla gjithmonë në një front,
motër e vëlla gjithmonë bashkë.

4.12.1995

NË AKSION

Bie ora 22.
Shokët janë në aksion,
zemrat kanë vendosur t'i pushtojnë.

Sot po gjuajmë farën me emrin " Çlirim ".
nesër do të korrim frytin me emrin çlirim.

Natë është.
Nuk kanë frikë nga terri,
sepse me të në luftë jemi.

S'ka rëndësise " Çlirimi" po prish zakon,
duke shkuar te lexusi natën,
rëndësi ka që lexusi të mos flejë,
as ditën, as natën.

" Çlirimi" nuk e ka vulën e "Graçanicës",
ai ka vulën e bodrumeve të Prishtinës.

Nëse populli do të zgjohet me të në dorë,
ky zgjim do të jetë i gjatë,
gjumi s'do të ketë më për këtë popul,
për këtë popull s'do ketë më natë.

Kushtrimi po bie.
S'do të mbetet kush pa e dëgjuar,
në borën e bardhë ku shtërnguar rrinë malet,
historia rëndë ka peshuar.

Në "Çlirim" nuk matet fjala me kut,
as me metër,
por me nocionin popull.

"Çlirimi" po vjen tek ti popull,
rrugë të gjatë ka përshkuar,
shekuj të tërë mban në duar.

Ti e di fort mirë popull historinë e "Çlirimit".
Këtë histori nga ti e mësuam.

Ti na flisje gjithnjë për "Zërin e Popullit",
për " Lirinë",për "Zërin e Kosovës",
na flisje për çlirimat e kohës.

Ti na e dhe penën,
po atë që i dhe edhe Jusufit.
Ishte pena e çlirimit.

Ti na e dhe ngjyrën,
na e dhe teknikën,
na ta dhamë gjakun,jetën,
ta dhamë Jusufin,Kadriun,Afrimin...

Ishe popull në "Çlirim",
më parë se "Çlirimi" të vinte tek ti,
"Çlirimi" në ty dhe për ty bëri betimin,
me zjarr u nis në rrugën e tij.

Ora po kalon.
Aksioni vazhdon.

Sa më shumë"Çlirim".popull,
aq në shumë popullnë " Çlirim".

Ty ta mori këngën"Çlirimi",popull,
për ta dhuruar ty
Ty t'i mori krahët,popull,
për t'i vënë ty.

Gjithmonë nga një shkëndijë ndizet zjarri,
gjithmonë nga një grykë shpërthen vullkani.

Tik-tak ora 23.
"Çlirimit" i hapen dyert e popullit.

Aksioni mbaroi.
Kur të fillojë agimi të përhapë rrezen e bardhë,
"Çlirimi" do të jetë këndezi i parë.
Sukses shokë,në aksionet me radhë.

REVOLES

Eh revole,revole
Mikja dhe armikja ime
Të urrej shumë
Sepse dua njerëzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë.
Të dua shumë
Sepse dua njerëzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë.
Revole të urrej aq sa edhe të dua
Revole do të të vras
Me dorën tënde
Për urrejtjen
Për dashurinë.

stralli shkruajti:REVOLES

Eh revole,revole
Mikja dhe armikja ime
Të urrej shumë
Sepse dua njerëzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë.
Të dua shumë
Sepse dua njerëzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë.
Revole të urrej aq sa edhe të dua
Revole do të të vras
Me dorën tënde
Për urrejtjen
Për dashurinë.

kjo me pelqeu jasht masa urime shum poezi te lezetshme