♥♥♥♥♥.ShoqeriaJone.♥♥♥♥♥
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Vetmia...

Shko poshtė

Vetmia... Empty Vetmia...

Mesazh nga Engjelli Shqiptare Mon Oct 25, 2010 8:42 pm

Do doja te flisja per vetmine vertet. Mbase ngaqe vetmia eshte e eger dhe e
frikshme. Te pakte duhet te jene ata qe nuk e kane provuar ndonjehere.
Vetmia ka nofulla dhe dhembe dhe kafshon, pertyp e gelltit mishin, gjakun
dhe shpirtin. E ben kete gje ngadale e pa u ngutur. Ne oren tre te mengjesit
mund t'i ndjesh dhembet e saj, te shumte e te dendur, te veckel por te
mprehte, dhe te pameshirshem ne urine e tyre. Dhe pasi te ha e te gerryen e
te lepin dhe kockat e deri dhe palcen, nuk iken, nuk rresht, por kthehet
prape per me teper, me e uritur, dhe kete rradhe per nje cope te shpirtit.
Ca thone qe kur arrin te te haje nje cope te shpirtit, le nje zgaver te
madhe te gjakosur ne te, qe nuk mund te mbushet dot kurre as me miqesira te
ardhme, as me biseda, as me te qeshura. Pjese e jotja kthehet ne nje
Dracula, qe rri vec ne erresire dhe i kuit henes. Dhe ti e ndjen vetmine ne
gjoks, e ndjen ne frymemarrje. Cdo here qe perpiqesh te marresh fryme, cdo
frymemarrje e frymenxjerrje duket sikur ne mes te rruges do te jape
doreheqjen Cdo tentative per te marre fryme pra, eshte si e lodhur,
si e paafte ta coje procesin gjer ne fund, si ajo dallgeza qe s'arrin dot
gjer ne breg, qe s'arrin dot te njohe as zhurmen e perplasjes e te leshimit
neper shkembinjte dhe pastaj te rikrijimit. Vetmia eshte si nje shigjete qe
te ka hyre ne trup deri ne kocke, por e tille, qe as mundesh ta shtysh me
tej dhe t'i japesh fund jetes, dhe as ta terheqesh jashte qe te shpetosh,
dhe te le ashtu, teper te semure qe te vazhdosh te jetosh, por te pamundur e
te pafuqishem qe te vdesesh. Ne Mbreterine e Vetmise ka shume fantazma,
shume me teper se sa te gjallet qe te rrethojne dhe ti e ndjen veten te
ndjekur nga qenie qe s'jane fare aty, deri sa kthehesh ne nje fantazem dhe
ti vete, kthehesh ne nje mase poroze dhe absorbuese te njeqind lloj
irrealitetesh. Kur je i vetmuar ti terhiqesh cuditerisht drejt gjerave me
idiote, drejt cmendurirave c'turlish, dhe humbet sensin e asaj qe kishe bere
ne plan te beje per kusurin e dites, te javes, te jetes. Dhe vetem kerkon me
cdo kusht nje mpirje cfaredo. Provon te dalesh ne bore pastaj, qe te ftohesh
e tulatesh sadopak zjarrmine e vetmise, zjarrmine qe vjen nga frika e
humbjes se thelbit te jetes, e humbjes se pasionit per gjerat qe vlejne, per
humbjen e vete gjerave qe vlejne. Dhe behesh shurdh para cdo shqetesimi dhe
alarmi te aresyes dhe degjon vetem vacuum.

Te qenit vetem nuk ka lidhje me sa me lart fare. Nuk ka lidhje me ate
mjegull e pluhur e peshtjelle qe eshte ne gjendje te gelltise henen dhe
diellin. Midis te qenit i vetmuar dhe te qenit vetem ka nje ndryshim
kolosal.
Te qenit vetem eshte nje mardhenie me veten tende, me veten tende te
vertete, te plote, per te cilen ti ke nevoje me shume sesa per kedo tjeter.
Kur je me veten nuk je vetem, je bashke. Ne se nuk je dot ne dispozicion te
vetes tende, nuk mund te jesh dot ne shoqeri te askujt. Dhe ajo hapesire qe
ti e ndan vetem me veten eshte e shenjte dhe ti e gezon dhe e ruan sic ruhen
gjithe gjerat e shenjta. Ah, po nganjehre ti do dhe t'i shpetosh vetes, asaj
pjeses tjeter e te vertete tende, do ta tradhetosh, ta cshenjterosh e
dhunosh sepse te duket se eshte fare e huaj per ty.

Te qenit vetem eshte nje heshtje qe peshperit emrin tend, qe e ka zerin si
ty, qe te le te pergjosh mendimet e tua, prekesh ndjenjat e tua, dhe te
shqit e te cngaterron nga cdo lloj maskerade qe perpiqet te te shitet si nje
klon i kulturuar i vetes tende dhe qe guxon te te ndjeke pas akoma dhe ne
vetmi. Te qenit vetem te lejon qofte dhe per pak momente te kthesh koken nga
dera qe sapo i perplase botes pas vetes, dhe te kuptosh se le mbrapa nje
civilizim te cmendur, nje civilizim te tere qe idiotesisht eshte vazhdimisht
i ngutur, i obsesuar me shpejtesine aq teper sa nuk kupton se mund te
egzistojne dhe stinet per shembull.

Eshte e frikeshme te jesh i vetmuar. Eshte bukur te jesh vetem.
A jam une i vetmuar? Megjithese kjo me siguri duhet te jete
dicka jashtezakonisht e parendesishme
Engjelli Shqiptare
Engjelli Shqiptare
Perparues
Perparues

Gjinia Gjinia : Female
Ditelindja Ditelindja : 26/09/1992
Numri i postimeve Numri i postimeve : 4056
Vendndodhja Vendndodhja : ITALI
Hobi Hobi : MUSIKA,PISHINA,GIRO
Humor Humor : ALOOOOOOOOOOOOOOOO MARMROMA
Data e rregjistrimit Data e rregjistrimit : 06/12/2009
Falenderimet Falenderimet : 132

Mbrapsht nė krye Shko poshtė

Mbrapsht nė krye

- Similar topics

 
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti pėrgjigjeni temave tė kėtij forumi