Tregim - Vrasje e pa kryer

Në mëngjes herët, ra zilja e ders, Zana e lodhur , nga pagjumësia e një nate më parë, me përtes afrohet të hap derën. Në derë qëndronte një nuse e re që banonte në lagje me Zanën, në fytyrën e saj shprehej shum habi,

- Mir jeni?!!!

- Mirmëngjes, mirë jemi, kishe ndonjë gjë ?

- Jo , un erdha,,,,,,

- Meqë spaske gjë për të thën, ditën e mir se nxitoj

Zana e mbylli derën me inat gati mund të quhej përplasje jo mbyllje dere. - kot u zëmërova me nusen e botës , , mendonte Zana - fundja ç’faj ka ajo, si gjith të tjerët edhe ajo kureshtare, hajde duro shikimet e fjalët e njerëzve tani.

Astriti bashkëshorti i Zanës që me sa duket e kishte zgjuar zilja e derës, ashtu si i përgjumur i afrohet gruas së vet si çdo mëngjes të puth e ledhatoj, ishin martuar me dashuri, edhe pse në atë kohë nuk shikoheshin me sy të mirë vajzat që zinin dashuri, Zana nuk pyeti se çfar thon të tjerët, ajo ishte e bindur në zgjedhjen e sajë. Ishin të dy student kur u njohën, vinin nga dy fshatra që i ndante një mal i tërë, pas mbarimit të studimeve krijuan vatrën e tyre të ngrohtë, nuk bën dasëm , u vendosën me banim në qytet, familjet nuk ishin dakort me lidhjen e tyre

Zana u tregoi prindërve se çfar kishte vendosur, prindërit nuk e pritën mirë, babai i Zanës goxha në moshë i njihte mirë fisin e Astritit, dhe e këshillon të bijën –bëj kujdes moj bijë e babait-, ndërsa nëna e Zanës filloi kujën, - pu pu çbëre moj bijë, se kupton ç’po i bën vetes, si do që të jet djali, ai rrjedh nga një fis që ka nxjer më shum të çmëndur se normalë, etje, etje.

Nga ana tjetër Astriti pati kundërshtime për vendimin që kishte marrë, xhaxhallarët që e kishin rritur, pasi Astriti ishte jetim, babai i kishte vdekur që kur Astriti ishte 2 vjeç, ndërsa nëna ishte martuar sërish , nuk ishin dakort me zgjedhjen e Astriti, pretendime nga më të çuditshmet, - jo, po është e shëmtuar, ti je gjith ky king,mund të gjeje një nuse më të bukurën në rreth, familjen e ka pasur Kulake, pse të na lidhësh me njerëz me probleme biografike, etj etje.

Astriti u përball me zanën në korridor, momentin kur ajo sapo kishte mbyllur derën e shtëpisë, habitet kur shikon zanën shum të këputur, me sy të skuqur, dukej sikur kishte qarë, apo sikur skishte futur gjum në sy gjith natën

- Çfar ke shpirt, çfar ka ndodhur, pse ke qarë??

- Çfar s’ka ndodhur thuaj, me këtë pijen tënde do na marësh në qaf mua dhe kalamjve, mir për vete s’po pyet, po mendo për ne more i uruar, na nxive jetën ,,

Atriti vazhdonte të mos kuptonte gjë , po mundohej të kuptonte çfar mund të ishte bër pasi u nda me shokët, kur dolën nga taverna e qytetit, i kujtohej që rakia i kishte rën në kokë, mirpo me shokët nuk mbante mënd të kishte bër sherr, edhe rrugës veç sa ishte përshëndetur me komshinjt, asgjë më shum.

- Po thuaje të shkretën, çfar paskam bërë, që je katandisur kështu?

- Ta shpjegoj rrugës, tani vishu , ha mëngjesin se duhet të dalim, të bëjm një xhiro nga qëndra e qytetit, të pim dhe një kafe aty ku mendon se e pin shumica e thashethemexhinjve të qytetit

Astriti u hutua akoma më shum, ishte diçka e pa zakontë që Zana të kërkonte të pinte kafe në klub e mbi të gjitha aty ku llafet jan më shumë. Megjithatë nuk e zgjati, u ul të hante mëngjesin dhe me të qeshur i thot: - te taverna do e pim kafen



Rrugës, Atriti ndjeu shikimet e njerzve që po e shponin si shigjeta, përfundimisht ishte dita më e pazakontë që kishte gdhirë ndonjëher. Zana filloi tregimin e saj gjith rrugës fliste dhe ndonjëhe përshëndeste me kokë kalimtarët e njohur, dy nga kalimtarët tentuan të ndalonin çiftin për të pyetur si ndodhi, por Zana ua preu fjalën në mes duke u thënë: - ditë të mbarë



Një dit më prë Astriti me shokët e vet e kishin shtruar te taverna e qytetit, me raki e me meze, njëri nga shokët e tijë ishte bërë me djalë, dhe nga gëzimi i madh e tejkaluan në të pirë

Pas 2 ose 3 orësh që ishin pirë mir e mirë, dolën nga taverna, duke u përqafuar e duke kënduar gjith qef, u shpërndan dhe secili u drejtua për nga shtëpia e vet, edhe Astriti që me zor e mbanin këmbët pas 10 minutah ishte në shtëpi. Nga teprimi i pijes Astritit i vinte për të vjell dhe shkon me vrap në banjo, gati nxori zorrët, me zor po mbahej në murë, kur u drejtua i ra kanatit të dritares, u gërvish te qafa, diku afër veshin nga pas veshit. Megjithatë nga nxehtësia që kishte nuk e ndjeu fare, hodhi uj syve , më pas shkoi në guzhin dhe u shtri mbi divan përnbys. Për pak sekonta e zuri një gjum i thell që gjylja po ti binte aty ai s’do dëgjonte asgjë .

Xhaxhai i Astritit bashk me nipçen e vet, shkon në shtëpin e Astritit, futet pa trokitur siç e kishte zakon e drejt e në guzhinë, e shef Astritin të shtrirë përmbys, fillon ti thërras, e tundte, e thërriste, por Astriti nuk reagonte, një moment shikon një njoll gjaku pas veshit të Astritit, dhe menjëher mer nipçen dhe ikën.

Zana ndërkohë kishte qën për kafe tek komshia dy kate më poshtë, si çdo mbazdite, kishin pirë kafe, e kishin parë filxhanet e shkruara nga kafeja, e muhabete e të qeshura pa pushim. Kur ngrihet Zana të iki i thot Mines komshijes që e donte shum

- aman mori Mine kemi qeshur kaq shum, ishalla na del për hajër, se ndonjëher e qeshura e tepërt të kthehet në vajë

- ik të keqen Minja se s’ka pe të na dal vajë një vit jetë do na shtohet po hë

Ku ta dinte Minja e shkretë se çfar kishte ngjarë, duke ngjitur shakllët Zana me gocën e 3 muajshe në dorë, shikon një polic në shkall të pallatit, ishte diçka e pa zakontë edhe polici e pa me një pamje të habitur në fytyrë, e përshëndet policin sepse e njihte, polici i ktheu përshëndetjen por tepër i hutuar, Vazhdon të ngjit shkallët, kur sërish një polic tjetër, e habitur vazhdon të ngjit shkallët, me hapa më të shpejtë dhe pak sa e trëmbur vë re që vargu i policve mbaronte tek dera e shtëpis së sajë. Futet në shtëpi kur çtë shohë, polic, oficerë sigurimi mjeku që bënte ekspertiza për degën e brëndshme, dhe vet kryetari i degës së brëndshme që sapo ishte emëruar në këtë detyrë , vinte nga një qytet tjetër dhe nuk njihte asnjë në këtë qytet. Oficerin dhe mjekun i njihte shum mirë, kishin mbaruar studimet paralel, me Zanën dhe Astrtin, kishin një miqësi të mir me ta dhe familje e tyre. Gjat kohës që ishin student miqësia mes tyre ishte me e ngusht, pas mbarimit të studimeve sikur u ftohën ca, secili krijoi familjen vet, punonin në ambjente të ndryshme pune etje,.

Zana i drejthe oficerit, e habitur dhe e nervozuar, për atë që po shikonte në shtëpin e sajë.

- A mund të më shpjegoni çfar po kërkoni në shtëpin time?

- Zana ulu njëher se duhet të bisedojmë, të kërkoj ndjes që u futëm në shtëpi në këtë mënyrë por ti nuk ishe dhe ne duhej patjetër të futeshim për të verifikuar një lajmërim , - i thot oficeri i sigurimit.

Kryetari i degës rrinte i heshtur, por me një pamje shum të prerë, i bënte habi sjellja e oficerit nda kësaj gruaje që akuzohej për vrasje. Kryetari i bën me shenj oficerit që të fillonte nga pyetjet

Oficeri pa e zgjatur miraton me kokë dhe i drejtohet Zanës, Zana ndërkohë kishte parë Astritn të shtrir mbi divan dhe me mënd thoshte – prap paske pirë mor i zi , -

- Zana a e zgjon Astritin se duke se spo ja ndjen fare për pranin tonë,

- Nuk e zgjoj dot, duket që e ka tepruar me pijen, dhe në këtë gjëndje nuk tundet fare,

Megjithatë Zana tentoi që ta zgjonte , e tundi disa her por ishte pun që s’bëhej. Me mënd po e mallkonte, - sot e gjete të pish, por çfar ke bër more i uruar që ka ardhur gjith dega e brëndshme në shtëpi.

Këtë radh ë ishte kryetari i degs që bëri pyetjen

- A mund të na e tregoni çfar e ka atë shenjën pas veshit, ndonjë goditje , keni pas ndonjë zënk bashk?

Deri në atë moment Zana se kishte vën re, i afrohet Astritit e shikon shenjën dhe mejëher e kupton se ku mund ta kishte bër atë gërvishje

- Me siguri do jet përplasur me kanatin e dritares së banjos, sepse është në një pozicion të keq me banjon, me siguri nuk do ket mbajtur ekuilibrin

- Ku është banjoja, që të shikojmë thjesht për verifikim

- Në korridor dera majtas, ju çoj unë – dhe ngrihet me të shpejt për ti drejtuar drejt banjos

- Jo jo mos u mundoni, se e gjejmë vet

Pas pak minutash kryetari dhe oficeri u kthyen në kuzhinë, supozimi i Zanës ishte i saktë, ata kishin gjetur një copë lëkure në cep të kanatit të dritares. Me sa duket çështja për ta u sqarua, por jo për Zanën. Zana qëndronte gjith ankth, diçka po dyshonte se çështja po dukej më serioze seç medoi në filim, nuk dukej se Astriti ishte zën mendonjë jasht shtëpisë. Dridhje të forta po i kalonin në trup, mundohej të mbante veten,

Mjeku për të parën her gjat gjith kësaj vizite të çuditshme në shtëpinë e zanës i drejtohet Zanës - të lutem na bëj nga një kafe e do të shpjegojmë pse ndodhemi këtë mbrëmje tek ty - , dhe buzqesh me dashamirësi, dhe dukej sikur sapo ishte lehtësuar nga ndonjë barr e rëndë



Xhaxhai i Astritit , sapo kishte ikur nga shtëpia e astritit, kishte njoftuar degën e brëndshme që gjoja nipin e tijë Astrit Paja e kishte vrarë e shoqia, punonjësit opeativ duke njohur për të marrë, nuk ia vun veshi vetëm ën, kishte telefonuar kryetarin e komitetit, dhe ky nuk ia kishte vën veshin pasi i njihte të tre edhe Astritin me të shoqen dhe xhaxhanë e Astriti, pas këtyre telefonatave, telefonon kryetarin e degës së brëndshme, ky i fundit i sapo ardhur në qytet nuk i njihte çiftin në fjal dhe as telefonuesin. Telefonon degën e brëndshme dhe urdhëron që të bëhen gati urgjentisht, oficer e polic, të niseshin për në vëndin e ngjarie.



Zana mer xhezven të bëj kafenë por dora po i dridhej tej mase, nuk po e mblidhte dot veten , dhe sidomos pas këtyre të dhënave që sapo i tregoi mjeku i ekspertizës. Në këto momente futet komshia Minja që me sa duket kishte dëgjuar policët nëpër shkallë dhe kishte mar vesh çfar kishte ngjarë. Polici në shkallë i thot Minesë se gjasme Zana paskësh vrarë burrin, - tutje mor lanet çjan këto që thua, po Zanën e kisha në shtëpi gati dy orë, kur e bëri prapësnë e gjora,

Mineja mori xhezven dhe i drejtohet aneksit për të bër kafetë, në këto momente fute xhaxhai Astriti, dhe me një zë të lart, i drejtohet kryetarit të degës

- Shoku kryetarë, kam dy fjalë me ju,,,,,,,,,,fjala i ngeli në mes sepse Zana ndërkohë kishte rrëmbyer fshesën, nga ato fshesat me bisht të gjat prej druri, e ngre lart për ta qëlluar, duke i thënë

- Ti ke fjalë me mua more qafir, more maskara,,,,,,,,, fshesa i shpëtoi nga duart, sepse oficeri ja tërhoqi nga mbrapa kur Zana e ngriti lart për të mar në shenjë, kushëririn e burrit.

Mineja e hoqi xhezven nga soba, dhe përpiqej të qetsonte Zanën, kurse oficeri me mjekun, nxorën jasht xhaxhanë e Astriti



Kafeja nuk u pi , u duk që Zana nuk ishte mirë , e panë të udhës të largoheshin meqë dhe kekuptimi u sqarua. U larguan aty nga ora 10 e darkës , duke i kërkuar ndjes për shqetësimin dhe keqkuptimin. Mjeku e porositi Zanën që është mirë që nesër të dilte një xhiro në qytet me Astritin pasi gjith qyteti po gumëzhin, të gjith mendojnë se ti ke vrar Astritin



Në përfundim të tregimit të ngjaries, Zana dhe Astriti ishin ulur në një tavolinë në tavernën e vetme të qytetit, tashmë po prisnin porosinë, ajo kafe u duk sikur zgjati një jetë, shikimet e njerëzve ishin të padurueshme.

Ngjaria është e vërtet, ka ndodhur në vitin 1974, në një qytet veriorë, emrat e përsonazheve nuk janë të vërtetë

Që kur i shkëmbyem fjalët e para e kam ditur se je i veçantë dhe se jam duke “u lëshuar” në diçka serioze, në diçka që mund të jetë edhe e mirë edhe e keqe. E kam ditur këtë.

E kam ditur nga ato fjalët e tua të mira se do të dashurohem në sytë e tu të ftohtë, të cilët aq shumë më kanë tërhequr, dhe e dija se do të vuaja. Ndërmjet nesh gjithmonë ka qenë ose dashuria ose urrejtja.

Momentalisht është kjo e dyta. Megjithatë, edhe kur të urrej jashtëzakonisht më mungon, edhe pse të gjithë që janë përreth meje i bindi se jam “OK” dhe se të kam harruar e tejkaluar. Por e vërteta është ndryshe. E dhimbshme…Sinqerisht, më duhesh. Jashtë mase më nevojitesh. Sikur të jem e bërë e varur në ty, në të vërtetë, ti je droga ime. Kur nuk të shoh, çmendem, ndërsa kur të shoh, kur je afër meje, vuaj. Vuaj pasi që më je aq afër, dhe nuk mund të përqafojë.

Vuaj se më nevojitesh dhe ... të dua... por perëndia ka plane të tjera me ne. Shpesh i kujtojë disa ditë të lumtura nga lidhja jonë, të cilat janë të shumta. Më kujtohet kur nuk e kam ditur se çka janë lotët, por tani këtë shumë mirë e di.

Më ke lënduar, por sidoqoftë të dua. Askush nuk mundet të më sqarojë se pse të dua kaq shumë. Dhe e di se dashuria jonë nuk është sikur zjarri, që përsëri të ndizet. Por jeta është duke më shkuar tutje me mendime për ditët e dështuara...

E kujtoj, kemi qenë atëherë vetëm një, unë e ti. I kujtoj të gjitha, edhe atë të cilën më është dashtë ta harrojë që moti. E kujtoj shijen e buzëve tua të cilat nuk kam guxuar t’i puth.E di, nuk mund t’i harrojë të gjitha kur do të doja, por pyetem se pse të kam dashur, edhe pse nuk kam guxuar.

Nje dite nje vajze 11vjecare e pyet babain e saj: Cfare do me blesh per 15vjetorin tim te lindjes? Babai u pergjigj: Ka shum kohe deri atehere bija ime... Kur vajza mbushi 14vite, filloi te paraqiste probleme me shendetin dhe u shtrua ne spital.Doktoret i thane te atit se vajza kishte nje te dobet, dhe mundesit per te shpetuar ishin te pakta. Vajza e shtrire ne shtratin e spitalitpyet? Babi te thane se do vdisja? Babai i perlotur duke dal nga dhoma i pergjigjet: Jo, ti do jetosh...Si mund te jesh i sigurt? Thjesht e di... Ajo i mbushi te 15tat kur po dilte nga spitali dhe po drejtohej perne shtepi. Atje prane shtratit te saj, ajo gjeti nje leter ku shkruhej: E dashura ime bije, ne je duke e lexuar kete leter, do te thote se cdo gje shkoi mire ashtu sic te thashe. Nje dite ti me pyete se cdo tedhuroja per 15vjetorin e ditlindjes tende. Nuk e di per ate kohe por tani dhurata ime per ty eshte