Poezi nga Jorgo Telo

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 9:38 pm

POEZI EROTIKE NGA JORGO TELO

BOTA E PAFUND E ZEMRËS

Dashuria – yll ì këngës,
Bota e pafund e zemrës.

Dashuria – dallg’ eprush
cep më cep jetën e mbush.

Dashuri, më shih në sy;
Çdo të ligë e hedh me ty,

Më qëndro te buza pak.
Mos u tremb nga puthja e zjarrt’.

Puthja ësht’ lezeti yt.
Të hap rrugë, nuk të mbyt.

Puthja ësht’ si çelës porte,
s’do tamtame, s’do konforte.

Puthja e çdo dashurie-
një dhurat’ prej Perëndie.

Një ilaç që zemrat ngroh,
që largon acar e lloh…

Dashuria yll ì këngës,
Bota e pafund e zemrës

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 9:43 pm

KUR SHKON HAKA TEK I ZOTI…!

Dhe ja, më në fund bekim dha Drejtësia:
Dhe pse me vonesë… më mirë von’ se kurrë.
Buzë Kosova, ngërdheshet Serbia;
Dhe flatron Shqiponja krenare mbi flamur.

Flatron e hareshme mbi trojet kombëtare
Ëndërruar ndër shekuj… etshëm mot pas moti…
Tash haka iu dha çështjes Kosovare;
Gëzon Shqipëria me flamur kastrioti.

Të ligjshme – Pavarësinë, e lumja Kosovë;
Ecjen mos e step, dhe vrapo lirisht!
Tok, si një familje të rendim dorë për dorë;
Dhe këngët e vallet t’i ndezim shqiptarisht.

Këndo, Pagarusha, mos resht, o Agim Gasshi!
Kushtrim zeri juaj … më fort të buçsasë…
Hasmët gjithandej të heshtin, të pëlcasin.
Bilbilat, kanarinat me ju të mblidhen bashkë.

U krye sot Kosova dhe me Drejtësi
E mendjes t’i thrrasin qeverit’ e vonuara.
T’njihet sa më shpejt kjo Pavarësi;
Boll më në pritje me t’drejta të mohuara…

Të bekoi Drejtësia, moj Kosovë
Detyrat që t’përkasin tani zgjidhi shtruar…!
E paqen e brendshme vet’ merre në dorë
Ngadhnjyese t’jesh përherë lart duke flatruar.

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 9:44 pm

ËNDRRA MË BËRI PLAK

Natë dimri e pamatë.
Pashë një ëndërr të gjatë…
Sikur isha bërë plak,
Me gruan bëja shamat’…

… Sikur frynte erë e fortë.
Festen e rrasja në kokë.
Dhe trokisja portë më portë,
Ku të gjeja pak të ngrohtë.

Në shtëpi s’më rrihej shumë.
Më thosh plaka: “Jam sëmurë.”
Ç’t’ì bëja ì gjori unë?
Kur dhe vet’ isha per lumë…?!

Herë-herë.. nga meraku
Bënte lart presioni ì gjakut.
Jo vetëm se isha plakur.
Njehesha si send ì flakur.

Ku më çon ëndërr e shkretë?
Atje ku më dhemb vërtet’…
Ghithë trupi s’ka të qetë.
Sa dhe goja trembur flet.

Jo, nuk dua të zbres poshtë.
Nga natyra do marr forcë.
S’do lëshoj më fshehur lot.
Le të plakem shëndetplot.

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 9:58 pm

MIRËDITA, GJIROKASTËR!

Gëzime e trishtime rëndshëm mban mbi supe.
Të tëra dritë-hijet
ke mbartur ti gjithherë…
Përqark Kështjellës askurrë s’u tute;
Nursojmja fisnike në gjoks të Malit të Gjerë.

Një fundgusht herët rrugëtova
I pari largim
nga Zagoria.
Isha i padalë; sa shumë u lodha.
Më çlodhi pamja jote…mrekullia.

Iu ngjita Palortosë në mesditën plot diell.
Të fola si në ëndërr:
“Mirëdita, Gjirokastër!
Ja, erdha tek Ty, te më japësh dije;
për të qenë i mprehtë dhe i qashtër…”

Eca per tek Ty me rripaqka mjerane,
kur vesha së pari
kemishë me jakë,
pantallona e xhaketë doku bajate,
për të dalë mesues me gravatë…”

E quajta fat atë lloj arsimimi.
Katër vjet të plotë
në vatrën e Çabejt.
Aty ku u lind e studioi Ismaili.
Aty ku mençuria përshfaqet krejt.

“Pandeli Sotiri” me shtyjti për më tej.
Me priti Tirana,
t’i shtoja dituritë.
Rinia e dhuntitë më vërshonin nëpër dej.
Siç përftova, të përhapja edhe unë dritë…

Jehonshëm më erdhi, eh, një zë princeshe.
Sakaqherë ndjeva
tënden bujari.
Dhe këng’ e kalldrëmeve jo, jo nuk të reshtte.
Më hyri në palcë, më dha gjallëri.

Kaluan shumë vite, të erdha sërish.
Eshtrave të gjyshit
t’u gjendesha pranë…
Derte e gëzime përballa shqiptarisht
O qyteti gri,
I qytet i bardhë!

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:00 pm

FSHATI IM

Çdo qenie në botë
E ka një vendlindje.
Në çdo shpirt gjen plot
Halle dhe gëzime…

Çdokush ndjehet mirë,
Ku e mbajnë ngrohtë.
Unë – tek çela synë:
Në fshatin tim: KONCKË.

Fshat që jeton shekuj.
Ì Lashtë dhe ì ri…
Ì fortë si hekur
Me tridhjetë çati.

Në Konckë u linda.
Aty kam kujtime.
Me ëndrra u rrita,
U rrita me dhimbje.

Dhe më mban në këmbë
Ujët zbritur zallit.
Më ushqejn’ me këngë
Thëllëzat e malit.

Ngado që të vete,
Çfarëdo të mendoj,
Konckën kam me vete,
Konckën rrezatoj.

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:03 pm

KUSH S’E NJEH KRAHINËN TONË?

Kush s’e njeh krahinën tonë!
Të vijë behari përton…
Arrin një muaj më vonë.

Sikur vjen me pishmanllëk
Ngrohtësinë e sjell me “krrëk”
Ama, kur shtrohet tamam,
Hajde, behar, o behar!
Për ty bëhem tahmaqar.
Por kam frikë se bëj zarar;
Rrugën në diell kur marr.

Dua pemë dhe korije,
Dua burimet nën hije.
Të dëgjoj këngët e zogjve.
Të lexoj vjershat e shokëve.
T’ua marr lehtë nëpër buzë
Këngëve kur isha shpuzë…

Pastaj…siç ma do mideja,
Të shkruaj këngë të reja.

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:04 pm

BALTA – MJALTI Ì VËRTETË
(Motiv popullor)

- Pse habitesh ti kaq shumë,
Gjysh ì dashur flokëshkumë?
Ç’të mundon, ta shpjegoj unë
O ì tretur në kurbet!

- Moj shtathedhura biskonjë,
Faqet-o ç’më përvëlojnë.
Malli dhe dertet s’m’u hoqën.
Ì shkreti ç’hoqa një jetë!

- Dertet-o mbaji në mendje,
T’ì tregosh nëpër kuvende.
Tani je në baltën tënde.
Balta – mjalti ì vërtet.

- S’dua gjë tjetër, moj mbesë,
Të jetoj edhe ca vjet;
Të nxjerr mall e t’u them vetë,
Se sa hiqet në kurbet…!

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:05 pm

A.Z. ÇAJUPIT

“Fshatrat përkarshi
Me kishë e me varre,
Rrotull ca shtëpi
Të vogëla fare…”

Ja, këtu u linde,
O Çajup ì Madh!
Për këtë vendlindje
Pate sa shumë mall!

Qave e këndove.
Kështu e ka jeta
N‘vite megullore
Të ftohta, të nxehta.

Fort ì re Kambanës.
Kushtrim – zeri Yt.
U ngrit mbi osmanët.
Për liri u ngrit.

Të buroi pena
Vargje porsi kroje.
Mall mbanin përnbrenda.
Thumbat… si t’ì doje…

Demokrat ì shquar.
Plot thesare le.
Ishe, je ì çmuar
Ti per Mëmëdhe.

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:06 pm

KU JE, O SKËNDERBE?

Po ku je, o Skënderbe?
Dil nga varri, pakëz ngrehu!
Të flet nëna: “Bir, ku je?
Të kërkon sot mëmëdheu.

Zot ì dole, o bir, Nënës!
Ato vite më dhe krahë.
Unë të dhash afshin e zemrës,
Gjergj, o Gjergji im ì Madh!

Të përndar’ sot bijt e Shqipes.
Sakatuar – Arbëria.
Ti, o Gjergj, bashkim arrite.
Tek ty shpresë kish liria.

Dhe kaluan…o sa shekuj.
Dhe përçarja ndihet prapë.
Ndaj Shqiponja do dishepuj;
Prapësit’ t’ì bëjë zap…

Po përse, o bir, përse,
Z erin Ty, nuk ta ndiej, vallë?
Plot stërnipër ti më le..
Por si veten..sa të rrallë!

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:07 pm

DUA SHPIRTIT T’ì BËJ QEJFIN

Bëj të dal, se ma do shpirti.
Kujtoj rininë që “fryjti”…

Bëj të dal, se ma do xhani.
Por, nuk jam ai… ì pari…

Sa çoj këmbët gjer në portë,
Dhembin gjunjët gjer në kockë.

Po të shkoj tutje në kthesë,
Njëra këmbë – porsi fshesë.

Sapo marr të tatëpjetë,
S’nginjem frymë, kulloj djersë.

Dal që shpirtit t’ì bëj qejfin.
Të mos thot: “Eja, të vdesim!”

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:10 pm

MOJ KOSOVË, GJAK KASTRIOTI!

Moj Kosovë, gjak Kastrioti,
ç’të mbuloi gjaku dhe loti…

Hasmi që kaptoi pragun,
mizorisht të hodhi lakun.

Ta hodhi lakun te “shpirti”.
Të dërmoi, të sfiliti…

Amaë nuk priti trimëria.
S’la të mposhtej krenaria.

Nëpër gjurm’ t’Adem Jasharit
shkoi çdo zemër shqiptari.

Kur të zun’ ethet e forta,
u trondit Evraopa, Bota.

S’prite më fatin e sertë,
se fatin e bëre vetë…

nga Eliz Sun Dec 26, 2010 10:15 pm

Markos shkruajti:ËNDRRA MË BËRI PLAK

Natë dimri e pamatë.
Pashë një ëndërr të gjatë…
Sikur isha bërë plak,
Me gruan bëja shamat’…

… Sikur frynte erë e fortë.
Festen e rrasja në kokë.
Dhe trokisja portë më portë,
Ku të gjeja pak të ngrohtë.

Në shtëpi s’më rrihej shumë.
Më thosh plaka: “Jam sëmurë.”
Ç’t’ì bëja ì gjori unë?
Kur dhe vet’ isha per lumë…?!

Herë-herë.. nga meraku
Bënte lart presioni ì gjakut.
Jo vetëm se isha plakur.
Njehesha si send ì flakur.

Ku më çon ëndërr e shkretë?
Atje ku më dhemb vërtet’…
Ghithë trupi s’ka të qetë.
Sa dhe goja trembur flet.

Jo, nuk dua të zbres poshtë.
Nga natyra do marr forcë.
S’do lëshoj më fshehur lot.
Le të plakem shëndetplot.

Kjo poezi me pelqeu

nga Eri dr Sun Dec 26, 2010 10:32 pm

PËRBALLË SHTËPISË SË ÇAJUPIT

Rrëzës së Dhëmbelit mes pemësh mbuluar,
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Përballë shtë[pisë tjegullambuluar
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Mbani Andon Zakon ju ne zemrën tuaj.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Ia grabiti malit emrin e bekuar;
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Këndoi dashuritë,eh, duke vajtuar!
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Këndoi Zagorisë zemërpikëlluar
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
E kaloi jetën me shpirt të malluar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Shqiptarët ì thirri n’luft për të luftuar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Ì këndoi Naimit, mikut më të çmuar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
Dhe “Baba Tomorin” na e dha në duar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
E mban Zagoria bir të paharruar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!
E çmon Shqipëria poetin e shquar.
Këndoni, bilbila
këngët pashteruar!

nga Eri dr Sat Apr 23, 2011 10:29 pm

NGA T'IA MbAJ

Endërroj të kridhem në det.
Më zhgënjen miklimi i tij...
Dua të ngjitem në Dhëmbel;
Më step me atë lartësi.

Vendos të rri brenda vatrës,
Më vret plogështia e saj,
Të rri brenda, të dal jashtë;
Pa më thoni, nga t'ia mbaj?

Përmidis pyetjesh të shpeshta
Ndihesh si një polic trafiku...
Apo si një roje në vreshta,
Brenda një mesdite korriku.

nga Eri dr Sat Apr 23, 2011 10:31 pm

E ZGJEDHURA E ZEMRËS

Të përzgjedhurës së zemrës
dendurisht
ì lija takim
në parkun mbretëror
të ëndrrës.
Herë më vinte
e veshur në të bardha,
herë si bahçevane.
Disa herë e shoqëruar nga druajtja.
Më së shumti
Vetëm
Fare.
Sa netë të ylberta kam kaluar
me të përzgjedhurën
e zemrës!
Nuk gjen vend më të bleruar,
se sa në Prakun mbretëror
të ëndrrës.

Poezi nga Jorgo Telo 199982_1758604858187_1630998071_1635049_1067259_n