Cfare eshte personaliteti i dyfishte ?

nga **Love** Tue Nov 09, 2010 6:05 pm

Me ka ndodhur te njoh njerez, ne rrugen e jetes time, te cilet me kane bere te mendoj shpesh, nga veprimet dhe sjelljet e tyre, se mund te kene nje personalitet te dyfishte, per nje moment te jene nje person i sjellshem, i mire, me nje llogjike te madhe dhe ne anen tjeter, ne nje moment tjeter te jene te keqinj, shume sulmues, hipokrit etj etj.

Do doja te dija me shume per kete gje qe ndodh tek disa njerez : personaliteti i dyfishte si do e pershkruanit ju dhe si e mendoni !!!!

A ka te bej me mosqartesine e ideve te mendjes se nje njeriu .?
Cfare eshte atehere personaliteti i dyfishte ?

nga bigbeng Tue Nov 09, 2010 6:18 pm

Nje teme shume e bukur per tu diskutuar Kleopatra.

Une mendoi se personaliteti i dyfishte i nje njeriu eshte pjese karakteri i cili i detyruar nga rrethanat dhe nevojat imediate te shpalosi ate qe ai sheh me te nevojsheme per te zgjidhur situaten ne favor te tij.

Ky ''kameleonizem'' arrihet nga njerez shume te zgjuar.Por kemi dhe personalitet te dyfisht edhe nga shume tipa gjoja te zgjuar,por ne vertete ata dalin zbuluar shume shpejt dhe keta jo vetem qe nuk zgjidhin asnje situate por shume here jane te deshtuar.

nga **Morena** Tue Nov 09, 2010 6:53 pm

Hmmmm teme interesante.

Sepse ne te vertete njeriu nuk ka nje sjellje te percaktuar. As ne nuk mund ta njohim mire veten tone, sepse sjellja jone ndryshon shpesh dhe kjo si rrjedhoje e shume faktoreve.... E gjithe kjo qe ti ke shkruar eshte dicka qe ndodh ne jeten e perditeshme dhe qe me ka ndodhur mua me shume se njehere. Shume here me ka bere cudi si keta njerez jane kaq aktore te perkyer, qe cdo pjese te dites sillen ndryshe me dike qe rrine dhe me pas kur ai person largohet ato fillojne e shajne pas krave. Me duket dicka pa kuptim. Ndoshta dola pak nga tema sepse thjesht e mora si shembull. Ndoshta njeriu nuk eshte ashtu sic paraqitet sepse ndoshta nuk deshiron ta nxjerr karakterin e tij ne hap ose nuk do qe dikush tejter qe ka prane ne tavoline te arrije te kuptoje se cfare karakteri ka, ose ka dhe gjera te tjera si psh qe te dukesh intersant ndaj nje personi tjeter normale qe do ndrrosh menyren e te sjellurit, menyren e muhabetit qe ben, menyren veshjes dmth te ndrrosh gjithcka, te mos jesh me vetvetja dhe gjithe kjo gje per tu dukur sa me i paraqitshem perpara shoqerise. Realisht shumica e njerezve te sotem nuk jane ashtu sic paraqiten!!!

nga **taku** Tue Nov 09, 2010 8:40 pm

kur dikush perpara teje te hiqet si dele perendis,dhe nga ana tjeter kerkon te perfitoj dhe te poshteroi nga besimi qe i ke falur ti

nga Hera Sat Nov 13, 2010 4:34 pm

Une kam mesuar se ekziston termi personalitet i dyfishte ne dy forma.
Njeri me vete deshire te personit,ai krijon nje personalitet te kundert me ate te vertetin ,thjesht per te arritur disa qellime me individet e tjere ose me ambientin qe e rrethon.
Ndersa forma tjeter ka te beje me crregullimet e shumefishta te personalitetit te x personit,kur ai ne fakt nuk krijon vete nje karakter tjeter por ai i shfaqet si pasoje e rrethanve ne jeten e tij ,kryesisht negative qka ndikon ne sjellje dhe ndryshime ne te.Kete personalitet ai nuk mund ta kontrrolloje dhe pasojat zakonisht jane shume te demshme per mjedisin qe e rrethon ..

nga Vizitor Fri Feb 08, 2013 5:18 am

Me Pseudologji, ne te cilen perfshihet edhe mitomania - shqip, genjeshtra patologjike, do te kuptojme nje tendence, zakon per te shpikur genjeshtra te cilat ne te shumten e rasteve i beson edhe autori vete, me qellim qe te terheq vemendjen e te tjereve, e ne baze te situatave mund te ndryshoj edhe qellimi, pra ai mund te kerkoj vemendje nga te tjeret sepse kerkon te admirohet, apo kerkon dhembshuri, ngushellim prej tyre, keqardhje. Me fjale te tjera kerkon interesimin e te tjereve per te.
Tek keta individe perfshihen disa simptoma dalluese: ekzagjerimi, mendjemadhesia (mburracak), kujtime te paverteta (te rreme), fantazi delirante e mbushur me ngjarje te paverteta. Ne realitet keta individe kane nje nevoj te madhe per garanci dhe konfirmim te cilen mund ta posedojne vetem duke terhequr te tjeret drejt vetes e duke i kthyer ata ne rolin e spektatoreve te magjepsur prej tij.

- Autore te ndryshem kane dhene mendime te ndryshme lidhur me kete çregullim.
P.Sh. psikiatri gjerman Karl Jaspers e ka konsideruar pseudologjine si forme te histerise, te tjere autore si H. Haenseller, e kane konsideruar si nje mekanizem mbrojtes antikonfliktual qe i lejon te hedh poshte e ne te njejten kohe te jetoj ne menyre te kenaqshme dhe shperblyese nje ngjarje te dyfishte. Genjeshtra patologjike (mitomania), ky term eshte formuluar ne kete menyre pikerisht prej nevojes per vleresim qe ka subjekti perballe te tjereve dhe kete ai e realizon duke krijuar histori apo ngjarje te rreme e duke e lene te lire fantazine e tij ai mund ti mbush te tjeret me perralla fantastike te pafundme.

- Keta individe ne disa raste jane koshient per genjeshtrat dhe fantazite e tyre ne momentin qe tregojne nje histori apo ngjarje, e ne raste te renduara perfundojne qe i besojne edhe vete ato qe thone, duke i perjetuar me aq emocion dhe afeksion saqe te ben te mendosh se jane te verteta.
Tek nje femije ngaterrimi i fantazise me realitetin eshte diçka fiziologjike, ndersa tek te rriturit genjeshtra behet patologjike nese keta te fundit e zevendesojne nje realitet te jashtem apo te brendshem te padurueshem apo te papelqyeshem me nje genjeshter. Ky tip "genjeshtari" ekspert ne sugjestionim dhe ne genjeshter, eviton ekspozimet ndaj momenteve depresive qe mund te pesoj nga impakti zhgenjyes me realitetin.
Kjo patologji e imazhit jo te drejte te vetes gjendet shpesh tek çrregullimi i personalitetit histerik ose histrionik, te karakterizuara nga mungese autonomie dhe sugjestionibilitet te forte, tendence per ta lene mendjen te udhetoj e lire drejt nje imagjinate te shfrenuar.

- Persa i perket diagnostifikimit, DSM IV e klasifikon kete çrregullim personaliteti si nje çrregullim midis narcistikut dhe histrionikut. Tek narcistiku preokupimi per imazhin e vetes eshte paresor dhe nuk i intereson se çmendojne te tjeret per te, ndersa tek histrioniku ne nderveprimin shoqeror ai deshiron te paraqitet unik dhe pozitiv, i pelqyeshem. E ndjen te domosdoshme dhe perpiqet me te gjitha menyrat qe te terheq vemendjen e te tjereve, interesin e tyre.

***

- Nga kendveshtrimi psikoanalitik baza e kesaj patologjie te imazhit te vetes i atribuohet idealit te unit, qe do te thote se ky perceptim i veteseshte ai qe do te donte te kishte individi per t'u ndjere mire qofte ne realitetin shoqeror objektiv, qofte edhe ne sistemin subjektiv te vlerave dhe gjykimeve.
Ideali i un-it ka origjine narcistike dhe tregon pamjen e super un-it perpara idealizimit, pra, formimit dhe mbeshtetjes se atyre idealeve drejt te cilave tenton çdo individ dhe orienton zgjedhjet e tij ne menyre realiste.
Ne idealizimin me primitiv, individi vetepropozohet per te rifituar statusin e te gjithepushtetshmit narcistik femijeror, keshtu ideali i un-it shnderrohet ne uni ideali patologjik, sepse eshte i ndertuar mbi modelin e narcistikut femijeror.