Vazhdo teksin e poezis ...

Në mes të natës po kërkoj dritë..?
Në mes të borës po kërkoj ngrohtësi..?
Në mes të dimrit po kërkoj veren..?
Në mes të zemrës tënde s’mund ta gjej vetën..?

Si ndihesh sonte kur afer sme ke?
Si te kalon nata kur mua sme sheh?
Si te rin qeta buzet e tua?
Si te shkon kjo jetti zemer pa mua?

Të dashurosh një vajzë
Do të thotë ta duash ma shumë se jetën
Të mos ndëgjosh fjalët e botës
Por vetëm të vërtetën
Ta dashurosh një vajzë
do te thotë ta shikosh në sy
Ta dashurosh me gjithë forcën e moshës
Të mos kesh për të xhelozo
Të dashurosh një vajzë
Mos kujto se është e lehtë
Se me të do të kaloni diçka të madhe
Që quhet "JETË" !!

S`e di c`mèndim ke ti per mua
Kur te shtregoj por s`them te dua
Kur them se vdes per Buzet e tua
Se di a me beson ti mua ??

S`e di pa ty cdo bej o yll
Pa ty kjo botè me duket nè pyll
Pa ty kjo botè sdo kète kuptim
Pa ty pa ty o shpirti im

Ti je shpres
Ti je gzim
Ti je loqka e shpirtit tim
Tè kam hen e tkam drit
Tè kam zemer tè kam shpirt
Mbes me shpres dhe pa durim
Qè tè bahesh fati im

Zemra ime troket
Me shpejtësi
E syt shkëlqejn
Si ylli në gjithësi

Dua të përqafoj
Të përkdhel e ledhatoj
Që trokitjet e shpejta
Të zemrës t'i ndaloj

Dua që flokët t'i lëmoj
Buzët t'i shijoj
E të them
Se të dashuroj.

Je nje diell qe nxen vetem per mua
Je i vetmi njeri ne ket bot qe e dua
Ti je si era e leht qe trupin ma freskon
Ti je i vetmi qe shpirtin ma gezon
Ti je endra me e bukur qe kam par
Ti je dhurata nga zoti qe e kam mar
Ti je si hena ce ndriqon ne mbremje
Ti je i vetmi njeri qe e puth me endje
Ti je si pjest e trupit qe kam
Ti je i vetmi ne zemer qe e kam
Ti je si uji qe freskon trupin tim
Ti je ai qe e zhduk cdo pikellim
Ti je si zogu qe fluturon ne diell
Ti je si yjet qe shendrisin ne qiell
Ti je gjeja me e shtrenjt per mua
Ti je aj qe em ndjenja e dua
Ti je aj qe mbremjen ma ben dit
Ti je i vetmi qe shum e kam prit
Ti je qendrueshmeria e trupit tim
Ti e mbush plot drit shpirtin ti

[L]otet me rjedhin zemra me coptohet..
[A]ndrroi te kaluaren qe tani me kujtohet..
[M]e shpres te fundit ty po te shkruaj..
[T]e tham lamtumir dhe ti me thuaj..
[U]re rrezuese le te jet dashuri jon ..
[M]e tjetren qe je tani te uroj gezime..
[I] lumtur qofsh ne jet pergjithmon..
[R]inia me kaloi me hidherime!!
:merzitur: :merzitur: :merzitur: :merzitur: :merzitur:

Sa e embel eshte jeta
sa e embel eshte rinija
por me e embel
qenka dashurija

I ulur mbytem ne mendime
Plot pyetje që rrjedhin ne mendjen time
Si lum pa mbarim
Pyetje që duken pa kuptim

Pyes lotin pse gjumin ma prish
Ai me thot pyet zemren që ta dish
Pyes zemren pse me rreh kaq fort
“Se pa ate që do ti nuk jeton dot”

Pyes shpirtin tim
Pse valle vetëm renkon
“Po si mund te ndjesh gezim
Kur ty ajo cdo dite te mungon”

Pastaj neper erresire
Pyes syte e mi
Pse nuk kane me ngjyre
Pse shohin vetëm bardh e zi
Ata te trishtuar kthejne koken te dy
“Sepse ajo që na fali ngjyren u largua nga ty”

Pyes buzet e bera llum
Po ju ku e keni embelsine
“Shko pyet ate që do shum
është e vetmja që mund te jape një shpjegim”

Befas ne faqe me rreshket një pike lot
Dhe pyes faqen po ti pse vajton
Ajo e pafajshme ul koken dhe me thot
“Ti e do shume por ty ajo s’te don”

Pyes zotin nese faqja ka te drejte
“Nuk e di” ai me thote
Kte duhet ta zbulosh vete
Dhe askush tjeter ne këtë bote

Pyes mendjen a ka ndonje shpetim
Ndonje ilac, ndonje sherim
Ajo me thot “hape zemren pa u druajtur
Ndryshe gjithë jeten ti ke për te vuajtur”

Pastaj kthehem tek qoshja ime e vetmise
I mbuluar me plaget e dashurise
Thjesht veshtroj qiellin e zymte me lot ne sy
Kur do vi ajo dite valle, që te kuptosh sa te dua tyyy
Ose te me mar mua me gjithe kete vetmi :'( :'(

Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?

Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më me ty s'dua të rri.

Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s'dua t'ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.

Po bëjë lutje, e pse o Zot s'më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e nuk po vjen?
E çfa tjeter gje tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!

Mjaft o jetë më mundove,
s'më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.

O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.

Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t'ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s'më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?

Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk po të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë Ku je mshef
Po Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.

Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më ler me te jetoj
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.

Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më ler te jetoj

Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s'ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.

Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.

Unë jam një mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam qene
që t'mos njoh unë kurrë lumturi.

Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.

Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t'më shkatërrohen

Por ja, jeta me zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s'dua që kësaj jetë t'i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.

Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë mallkuar jam.

Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s'më lë vend askund,
prandaj më mirë është që të vdes.

Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?

Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më përëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s'mund më t'i duroj.

Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.

Mallkuar qoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar qoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s'ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.

Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.

E mallkuar është kjo zemër,
prandaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që kisha,
e tani dua që t'më harrosh.

Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?

Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.

E të bëhem pluhur, që kurrë s'do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t'më kujtojnë shokët e shoqët, le të shikojnë në dhe,
se aty pushon një trup, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.

Po nënës time, vallë kush do t'i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t'më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
"Amanet, më kujtoni nganjëherë"?

Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s'do të zbardh kjo e mjera ditë.

Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s'ka kush pas teje, t'më jep ngushëllim.

Përse kështu më tradhëtove,
don që t'ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
prandaj kthehu, e mos shko, o shpirt. Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s'të kam pranë, qajnë sytë e mi,
prandaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s'kam ku të gjej unë lumturi.

Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.

Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.

Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.

Ky rrembesh shiu, kujtimet m'i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.

E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.

Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur - jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?

Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s'më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t'më kalon në vaj?!

Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që desha,
e që kurrë "Të dua", s'më tha,
por tani le të harrohen të gjitha
Nëse ka Zot, në këtë botë,
vallë, pse nuk më dëgjon,
por më len, që të derdhi lotë,
e nga këta lotë, pse s'më shpëton?

Jo! S'besoj më as në Zot,
as në tokë, as në qiell,
vetëm vdekja mund t'më shpëtoj,
nga këto vuajtje t'më largoj.

Ah, jam lodhur nga këto rënkime,
që po shtohen nga dita në ditë
nga këto plagë të zemrës sime,
eja vdekje, çfare po pret me
Eja pra, eja o, vdekje
që sa kohë unë po të pres,
në këto orë të kësaj mesnate,
ty po të pres, që t'më rrëmbesh

E pranoj se jam fajtor qe ty zemren ta kam thy
E pranoj se kam gabuar qe ty shpinen ta kam kthy
E pranoj se zemra jote dhimbjet nuk i meriton
E pranoj se n'jeten time me mungon me mungon
Jo s'te harroj kurre s'mundem ty t'mos dashuroj

E mallkoj diten qe te pash.
E mallkoj shiqimin qe ta dhash.
E mallkoj buzqeshjen qe ta dhurova.
E mallkoj veten qe ne ty u dashurova.

Zemra lengon
vajtimi shpejton
dashurinë e parë
do ta kujtoj edhe në varrë.
Do te bëhem shkrumb e hi
do te tretem nga një dashuri
zemra me thot të dua
pse me ben kaq shumë të vuaj?

Gjithmone kan thënë
nga urrejtja e tepert
shfaqet ndjenja e dashurise
dhe shfaqet ne horizont.

Per mua gjej nje shishe vere,
Ma hidh ne kupen e argjendte
Po nisem per te fundit here
Dhe pi per dashurine e shenjte.

Kercet direku i anijes
Kur era rreh e ndehet terri
Kur toka dalngadale ze fshihet
Une pi per ty, e dashur Meri!

Me pret tufani dhe stuhia
Flamuri ngrihet pale pale
Per lufte larg me fton buria
Shigjetat derdhen vale-vale.

S'me tremb aspak lufte e terbuar,
S'me tremb sfilitja, humbja, sherri,
Me tremb veç ndarja e trishtuar
Vec ndarja e hidhur me ty...

U ndane rruget tona
ne oret e vona
kur ti me the mua
kaloi tash e jona ...

u ndane rruget tona
per jete e per mot
dyshoj se ti kurr
sbesove ne zot...

ku je tani valle?
qe mua me le me malle
digjet zemra ime
se ti e ke kalle

po mendoj si ne enderr
si me thua lamtumire
lamtumiren e fundit
ne qastin e veshtire

ska me kurr per mua
as gezim as lumturi
vetem nje enderr te gjate
qe quhet vetmi...

koha e gjate kalon
nje shekull si nje dite
e une qendroj ne kujtime
sdi qka jam tu prite...!

qka paska qene kjo jete
thjeshte jo e vertete...
qe me solli dhimbje
ne zemren e shkrete...

shum te kam besuar
shum te kam nderuar
por mbi te gjitha....
shum te kam dashuruar..

tash me nuk me shkruan
as une me ste shkruaj
por kjo sdo te thote
se per ty me nuk vuaj...

jeta po vazhdon perseri
e une po vuaj e qaj per ty
por kush spo e kupton perse..
po me rrjedh loti ne sy

dije se kjo jete pa ty
per mua qenka e kote
dhe spaska aspak kuptim
te jetoj pa ty ne kete bote

per fund te pershendes
kudo qe te jesh
edhe pse sje me mua
ne qdo hap afer do me kesh...

laj syte e tu me lotet e mi
dhe mos harro,per ty mbaj zi.

Ditet e rinis
Ende jam i ri
por rinin kurr se shijova
ende ty te dua
por ty tash je me tjeter

Ani jetoje jeten
aspak ste ndaloj
nuk dua te behem shkaktar
nje zemer ta denoj

Vetmia eshte e keqe
kur te vjen pa e prit
kur ajo te ndodh
duhesh me u merzit


Mos vuaj nga njerzit
qe nuk paten meshir
mos qaj me lot ne sy
se ende un te dua


Fjalen te dua
gjithnje vetem ty ta thash
tash me ler te shkret
e ne vetmi e i pa fat


Vuajtjen e kam te perditshme
plagen e perjetshe
ke pershendetje te perzemerta e dashur
nga nje zemer e pa prekshme

Ti je drita e syve të mi,
ti je nata që më fal gjum,
ti je fryma që më jep jet,
ti je i vetmi që të dua shum!

Ti je dielli që më ngroh,
ti je flladi që më freskon,
ti je shpresa që kërkoj,
ti je personi që ëndëroj!

Ti je gjaku i zemrës sime,
ti je shpëtimi i shpirtit tim,
ti je arsyja në jetën time,
ti je i vetmi e ske zëvendsim!

Ti je ëndër pa mbarim,
ti je lot në pikllim,
ti je buzqeshje në gëzim,
ti je dëshira për përjetësim!

Një zjarr i brendshëm
në mua mbizotëron,
a thua ç’është kjo
që më përvëlon?!

Një zjarr i flakt
në brendësi më djeg,
në thellësi të zemrës
ai mua më prek!

Një zjarr i papërshkruar
mbulon trupin tim,
s'di se kush ma solli
faji ësht jetim!

Një zjar i freskët vjen në mua
kur un jam me ty,
e kuptova veten
ishte "zjarri për ty"!