Kur jeta të varet në fije të perit

Si çdo ditë, ngrihem në mëngjes herët, kryej ato punët e mëngjesit, të përhershmet, bëhem gati dhe nisem për punë. Ditë si gjitha të tjerat, të paktën në pamje të parë kështu dukej. Ku ta dija unë se çfar do ndodhte.

Piva kafen me kolegët, si çdo mëngjes pune dhe j'u drejtuam shkollës në tetë pa njëzet ndodheshim, në shkollë . Shiu filloi të bjer i imët dhe nxënësit i futëm në shkoll pa i rreshtuar, që të mos lageshin

Ditë si çdo ditë tjetër, e nga ta dinim se çfar do ndodhte

Nga fundi i orës së dytë, duke shpjeguar temën e ditës,,,

-Pra kur baza e funksionit logaritmik është më e madhe se 1 funk,,,,,,,,,,,,,

Fjala më ngeli në mes një breshërim automatiku u dëgjua shum afër shkollës, një nxënëse pyeti, çfar ishte kjo. Për momentin mendova, dikush po provon të gjuaj me automatik, siç ndodhte në 97 e famshme por shpejt u kthjellova ne nuk jemi në vitin 97, si mund të ndodh në mes të ditës të dëgjosh bresërima në një vënd që nuk ka luftë!

-Mos e vrisni mëndjen, do jet ndonjë që plas kapsolla
-Zyshe nuk ishte plasje kapsolle, ishte automatik
-Gjithsesi, vazhdojm ku e lam, pra funksioni me bazzzzzzzzzz,,,,,,,,,,

Prap breshërim, tani ishte shum afër, aq afër sa u duk sikur ishte tek dritaria e klasës. Një frik më kaloi, nga truri dhe më shpoi zemrën, e vetmja gjë që kujtova në ato moment, të largoj nxënësit nga dritaria

-Largohuni nga dritaria, kaloni me të shpejt tek rrjeshti nga muri
-Zyshe po qëllojn me armë, qënka këtu afër!!!
-Ulu posht, largohu ngadritaria, kaloni këtej,,,,,,,,(bërtisja, dhe as vet spo e kuptoja që po qëndroja në këmb përpara dritares)

Breshërimat për herën tret, por tani nuk dukej se ishin afër dritares tonë, nxënësit u ulën përsëri nëpër banka. Dola nga klasa të merja vesh çfar po ndodhte, në hollin e shkollës , takoj kolegen time shum të shqetësuar, filloj ta pyes, për çfar po ndodhte.

-Kush po qëllon? Di gjë çfar po ndodh?
-Ja, - dhe më tregon me gisht nga jasht, njëri me automatik në dorë, në rrugën përball shkollës që po drejtohej drejt shkollës. Roja kishte mbyllur derën dhe qëndronte i fshehur diku në cep të hollit. U ktheva metë shpejt në klas, i urdhëroj nxënësit të strishen për tok mundëst posht bankave, fill pas meje futet mësuesja kujdestare e klasës, e trëmbur pa mas

-Ai u nis të futet në shkoll.
-Dera është e mbyllu.
-Prej xhami është, thyhet kollaj

Në këto fjal breshërimat vazhduan, tani pa pushim, nxënësit të trëmbur qëndronin posht tavolinave, mua gjunjët mu pren, e mbështetur në mur rrësqita, deri sa u ula në tokë. Lotët filluan të më binin pa i ndier, mendoja, "bëhu e fort", "ska kush pun meneve", "shiko nxënësit",,,,,

Minuta të gjata, minuta pafundësie, dridhje në zemër, frik dhe lot

Telefonatat

Nxënësi- Alo, alo, jemi te shkolla profesionale, po gjuajn me armë, ju lutemi hajdeni shpejt,,,,,,,,telefonata u mbyll pa asnjë përgjigje, me sa duket policia ishte njoftuar, po ku ishin!!

Nxënëse- Alo, o mami, po na gjuajn me automatik, këtu te shkolla, lajmëro policin, , , un mir jam, jemi shtrir për tok bashk me zyshat, , , po, jo ti o mam, mos hajde ti lajmëro policin, , , (nxënësja me zor nxori fjalët e fundit pasi kishte filluar të qante me dënes)

Nxënëse- O babi, do vish të më marrësh, njëri po qëllon me armë, më duket se ka hyr në shkollë, , , po , po me zyshën jam, , , ok, mos vono

Frika
Lotët më dilnin, dhe nuk i mbaja dot, vajzat qanin, disa u dëgjohej zëri, disave u dalloja supet që u dridheshin, kolegia ime u ngrit një moment të na shikonte të gjithve, më shikon mua me shikim qortues, e dija që duhej të mbaja veten, e dija që nuk duhejt të lotja, por frika nuk po më pyeste, ajo breshërim arme po më tmerronte. Në këtë ankth, truri im po mendonte më shum se sa duhej, a thua kaq e patëm afatin në këtë jetë!

Fundi
Nuk po dëgjohej më e shtën arme, u ngritëm bashk me kolegen, hapër derën që e kishim kyçur dy herë, shikuam në korridor, dukej që lëvizjet kishin filluar, nxënësve u tham që breshërimat mbaruan dhe tani uluni nëpër baka. U ngjita shkallëve për në katin e tret ku ndodhej salla e mësuesve. Të gjith të alarmuar, të prer në fytyrë, fytyra të mvrejtura si vet koha sot, pyesnin çfar ndodhi, kush ishte, oborri i shkollës ishte mbushur me policë. Ngjaria na kishte shokuar, habitur dhe trëmburnë një mënyr shum të fort. Akoma nuk e kisha mbledhur veten, nuk po pyesja, se nuk formulojadot fjainë. Po mbaja mimikën time të ngrir, që lotët mos të më binin më pa më pyetur. Momentet e breshërimave nuk më largoheshin nga mëndja. Pse jam kaq e dobët!

Pas gati një ore, shefi i komisariatit numër 5, na mbodhi, për të na shpjeguar, se çfar kishte ndodhur

Sqarimi
Me pak fjalë, autori i këtij veprimi është një i çmëndur me kartelë, shkolla nuk ka lidhje me atë njeri, por me sa duket truri i tij e dërgoi këtej nga shkolla juaj. Ne do marim masa dhe j'u sigurojm që nuk do përsëritet më. Policia veproi shum shpejt dhe për 7 minuta autori u kap. Një ndihmë të madhe na dha një zonjë që kishte parë ngjarjen dhe lëvizjet e autorit. Gjithashtu dhe nxënësit, na dhan një ndihmë, dy prej tyre kishin filmuar me celular, përsonin që gjuate në ajër me automatik.

Habi
Shtat minuta!!!!!!!! Mua më ngjau sa një jetë. Mos e kishte fjalën 7 minuta nga mometi që policia u lajmërua

Një i çmëndur me kartel. Çfar bënte në rrugë, ai duhej të ishte në spital , aty ku kurohen të çmëndurit. Pse sillej rreth shkollës tonë vallë

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,