Re: C'fare eshte jeta....

nga **taku** Thu Oct 21, 2010 7:19 pm

eshte si flluck sapuni thon

nga Eri dr Wed Nov 17, 2010 7:39 pm

Jeta eshte per t'u jetuar,ajo ralizohet-por gjithmone ka nevoje per ndimen e nje engjelli mbrojtes
C'fare eshte jeta.... - Faqe 2 148099_167395353283091_161024787253481_392002_258103_n

C'fare eshte jeta.... - Faqe 2 148099_167395353283091_161024787253481_392002_258103_n

nga Vizitor Wed Nov 17, 2010 8:06 pm

eshte nje liber......qe ka fillim dhe mbarim

nga Maks Wed Nov 17, 2010 9:18 pm

është "torta" e gatuar në mënyrën më të çuditshme që i serviret njeriut, ku janë përfshirë të gjitha shijet....është e kotë të përpiqesh të marrësh me vete pjesën më të ëmbël....je i detyruar t'i provosh të gjitha

nga Eri dr Sat Nov 20, 2010 9:47 pm

Jeta dhe ëndrrat janë fletët e një libri...Ti lexosh sipas rradhës është të jetosh, ti shfletosh do të thotë të ëndërrosh.

nga Vizitor Sun Nov 21, 2010 11:08 am

JETA: eshte nje roman me shume flete.....ne te cilen gjen cdo gje ..lumturi hidherim genjeshtra te verteta intriga cdo gje jane brenda .....por si cdo roman ka fundin e saj .......te cilin asnje nuke din sesi dojete

nga Eri dr Sun Nov 21, 2010 6:01 pm

Jeta është flakë e pastër; ne jetojmë me një diell të padukshëm brenda vetes.

nga Eri dr Sun Nov 21, 2010 6:05 pm

Jeta eshte nje parajse per ata qe dashurojne me pasion shume gjera-- Sa me me pasion dashurojme shume gjera, aq me shume i afrohemi te jetojme parajsen tone tani..

Te mbash zemerimin per gjithe jeten, eshte nje peshe shume e rende. Pervec qe te shton rrudhat e ballit, mbart shume hidherim dhe mosbesim. Askush nuk eshte pa faj. Nese deshirojme te na falin per veprimet tona, duhet te fillojme te falim te tjeret per veprimet e tyre. Per te miren tone, here here eshte me mire te falim dhe pse jemi me te drejten tone

Jeta jone prej te rrituri humbet cdo surprize, lirine e saj, dhe rritemi ne menyre serioze. Pastaj pyesim, se ku ka perfunduar defrimi. Ndoshta ka ikur bashke me perpjekjen e lehte dhe lojen e parrezikshme, qe dikur ishte natyra jone e dyte.

Mendja njerezore eshte nje mrekulli. Porsa asimilon nje ide te re apo nje koncept te ri, zgjerohet dhe nuk mund te kthehet me ne dimensionet e meparshme. Nuk ka kufi. Askush nuk ka mundur te gjeje potencialin me te madh qe ka. Pikerisht per kete kalojne gjithe jeten per te zbuluar mundesite e saj duke i zgjeruar ato. Femijet, me gjithe dliresine e tyre, nuk kane mesuar ende te kufizohen dhe perpiqen instiktivisht dhe tere gezim te mesojne. Pikerisht keshtu duhet te bejme edhe ne...

Cdo dite eshte nje fillim i ri, nje jete e vogel ne vetvete. Shume luftojne per te jetuar deri ne kete cast dhe per te arritur ne kete periudhe. Rastet per t'u rritur, nje mundesi per te mesuar dicka te re:- jane gjerat qe ndodhin vetem njehere

nga **Goc Tirone** Sun Nov 21, 2010 9:16 pm

jeta eshte nje liber qe cdo person e shkruan faqe me faqe

nga **XHEMI** Tue Aug 16, 2011 12:13 pm

vujtje vutje kenaqesi vutje vutje

nga **Ylli** Tue Aug 16, 2011 1:33 pm

Katrahure

nga **Naqja Shkodrane** Tue Aug 16, 2011 1:36 pm

Eshte thjesht nje enderr qe kur zgjohesh ske me kohe per te kuptuar asgje sepse ka filluar Vdekja

nga **Ylli** Tue Aug 16, 2011 1:39 pm

princesha *xhana* shkruajti:Eshte thjesht nje enderr qe kur zgjohesh ske me kohe per te kuptuar asgje sepse ka filluar Vdekja

Mos tu thafte goja ty ishalla...po cfare vdekje mi

nga JK Sat Feb 15, 2014 10:18 am

Jeta eshte nje udhetim. Mbase i ngjan atij me tren. Hipen e zbret, shpesh ka incidente, ne nje stacion ka surpriza te kendshme, ne nje tjeter ka dhe merzitje. Kur hipim shpresojme qe pergjate udhetimit do te na shoqerojne njerezit e zemres, prinderit tane. Per fat te keq ata zbresin ne nje stacion gjate rruges dhe na lene pa dashurine dhe perzemersine e tyre, lene pas mall dhe trishtim... Megjithate ne tren hipin persona te ri, motrat dhe vellezerit tane, miq dhe persona te mrekullueshem qe i duam. Njerez per te cilet na rrah zemra. Disa e quajne udhetim te vogel gjithe kete. Te tjere gjejne vetem trishtim ne rrugetimin e tyre. Dikush, kur zbret le nostalgjine pas... Dikush hipen e zbret dhe ne nuk e veme re. Cuditemi se si ndonjehere dikush qe duam ulet ne vagonin tjeter. Prane tjeter kujt! Dhe ne duam te shkojme drejt tij, por vendi perbri shpesh here eshte i zene. Ska gje, keshtu eshte udhetimi: plot sfida, endrra, fantazi, shpresa dhe lamtumira... por pa kthim. Ne do te lekundemi shpesh gjate ketij udhetimi, do te ndjejme nevojen te na shterngojne fort, te na thone se na duan... Ne shpesh here do kemi deshire te hidhemi nga dritarja e ketij treni, sepse udhetimi na ka falur shume trishtim, dhimbje, plogeshti... Misteri i ketij udhetimi eshte qe kurre nuk mund ta dime cili eshte stacioni yne, ku do te zbresim, ke do leme pas, kush do zere vendin tone... Ajo qe na ngushellon eshte fakti qe nje dite do te takohemi me keta persona te zemres, ata do vijne ngarkuar me bagazhin e jetes mbi shpine... te lodhur a te lumtur... Dhe kur te arrijme ne stacionin e fundit, jeta do te na kete zhveshur prej cdo gjeje. Atje perjetesia do te ngrije!

nga **TIRONCI** Sat Feb 15, 2014 3:38 pm

Nje liber me shume flete.
Cdo faqe qe shfleton te ben te lexoz dhe faqen tjeter.
Kshu duhet kohe me I lexu krejt librin.
Ku ka histori gezimi hidherimi padrejtesie.
Dhe me shume histori DASHURIE.