Thoni Dicka..........

Shkodra... nuk asht menemadheasht vajzë e llastueme prej dashnisë t'gjithkujt.

Shkodra t'mushë me frymëkur nepër shtatë hedhë flladin e prandvers,si adoloshente flokët kur pushtohet nga gzimimbas takimit t'parë t'dashunisëqë i thetë mendja me rrokë qiellin,e ti ndjenqë shkrihesh sikurë ajon'lumtunin e saje që ti i ke fale,me egzistencen tande.

Shkodra asht motër binjake e hanese pa afrueshme me kerkend,e pa kursyeshme me kend n'dashnin e saje prej rrezesh,e pa dalun fjalet ndaj marvajtjes shemullore fetare,e pa ndryshueshme, gjithmon vet'vetja,e veçantë si xhevahirë n'mes t'qyteteveashtu si hana n'mes t'yjeve.

Shkodra asht e thjeshtëe sjellshme, e bukur, e mistershme si kohaqë gjithkujtë i kalon përthemrashe mbetet njisojë për dike tjetër.

Shkodra asht si jetaqe nuk t'delë kurr bollë, per me jetu.

Shkodra nuk t'lenë me e dashtë perdit njisojëç'do ditë të tretë ndër vise ndjesish t'pa njoftunat'pa shkeluna,për te,e t'banëme e dashtë ç'do ditë e ma fortëe me i shitë krenari plot gojë tanë botes,se je Shkodran.

Shkodra asht trimnesha e guximshmene muret e historive pa fund, qe ka dalë frymetme u sakrifiku për gurëe me ju dhanë e gurëve zemër e sypër me e ndi me tanë qenien sipër tyneecjen krenare të fmive t'sajeqë janë Shkodranë,e me pa veçantin e tyne ndër shekuj trandofilashku vitet dehen n'arom, e n'harmoni t'qeshunashsaqë s'ju bahet për me ikë.

E une që mbi letër si skulptorëgdhendi skulptura dashuniet për Shkodren

une s'kam zemër, une kam SHKODER...