Poezi te shkruara nga Femijet kosovar .!!

Ç’ke harruar moj Valbonë?


Sot, kur shkonim për në shkollë,
Pse u ktheve si veri?
Ç’ke harruar moj Valbonë?
Ç’ke harruar në shtëpi?

Mos vallë stilolapsin,
Mos vallë bojrat në kuti?
Ç’ke harruar, moj Valbonë,
që u ktheve si veri?

Thotë Valbona e gëzuar:
-Asnjë gjë s’kisha harruar.
Po, kur ika, u nxitova,
gjyshen nuk e përqafova.

T’ia blejmë botës një ombrellë



Nuk ka pse të kursejmë fjalë,
Për këtë botë në shikim të parë,
Ia shtriu dorën hallemadhit,
Të varfrit, të sëmurit, nevojtarit…
Duke u dhënë ndihmë e këshilla,
Prandaj themi se është më e mira.
Do t’ia blejmë një ombrellë,
Që ta ruajmë nga kohë e nderë,
Mos ta prek as gisht i vogël,
Këtë planet sa një gogël.

Ku do gjej tashmë një emër?
Që ta them me gjithë zemër!
Por një gjë e di kaherë -
Një ombrellë duhet blerë,
Që ta mbrojmë nga sulme bishash,
Nga drejtime të shumta gishtash,
E ta ruajmë me xhelozi,Na ndihmoi mua dhe ty.
Prandaj duhet shumë kujdes
Mos t’na futet askush në mes!
T’na e prish neve qetësinë,
Të na e tkurr edhe lirinë,
Se përndryshe mund të ndodh,
Lumturia t’na thyhet në dorë.

Mik, po deshe më jep një këshillë
Më thuaj a ka rrugë më të mirë?
Si ta bëjmë një mrekulli?
Që na gëzon mua dhe ty!
Ta mbulojmë planetin mbarë
Me fjalë të ëmbla-margaritar.
E kam bindjen se ia vlen
Gjithmonë qetë botën ta kem,
Prandaj vrap e të bëjmë një nderë,
T’ia blejmë botës një ombrellë!Xheladin MJEKU, Prishtinë

Gjyshes


Kur hëna i lëshon

rrezet e saj një ndjenjë

të mirë përpos nënës

ajo ma dërgon.

Një puthje të vetme

Kur unë asaj ia dhuroj, ajo shumë vjet

jetë m’i krijon.

Flokët e thinjura si dëborë,ballin si hënë,

kur ajo më shikon butësisht

ma bën zemrën mal.

Oj gjyshe e dashur

me zemër e shpirt të butë

kur jam afër teje

askund nuk ndihem më mirë.

Zoti ju bekoftë

jeta e gëzimi t’u shtoftë,pata fat që të kam,

jetën time ma lumturon

dhe dashurin ndaj të gjithëve

ti mua ma shton.

Vesa Agron Ademi

Mbretëreshë pa fron


E bukur si hirushë

Me rruaza në gushë,

Me fjongo në kokë

Më e bukura mbi tokë.

Miqtë në përgjithësi

Bukurisë s’i vënë kufi,

Mbretëreshë më thonë

Edhe pa pasur fron.

Vërtet si mbretëreshëQë fati më buzë,

Me zemër më thonë

Të dashurit e miqësisë sonë.

Fahrije Pallqa, Rahovec

Shqiponja


Hape krahët, fluturove
thellë nëpër kaltërsi

Udhëtove, udhëtove,
çerdhen ku do ta bësh ti?

Ty asgjë s’ta mbushka syrin?
As kjo pemë? As ky gur?

Më në fund, moj trimëreshë
bëre çerdhe në flamur.

Bota ime


Një natë sa po kthehesha,

nga shkolla në shtëpi,

ishte një natë dimri

ku çdo gjë ishte ngrirë.

E pash një yll të bukur

nga qielli filloi të rrëshqasë

përgatita këmbën që ta godas.

Mendova me vete:

ç’është ky yll i bukurnga qielli që ka rrëshqit

a thua nuk mundi tokën për ta shndrit?

Ndoshta kishte pak këmbë,

për qielli s’mund të mbahej

që t’mos binte n’tokë

e të mos thahej.

E mora në duar

ngadalë e prita

ishte fort i pikëlluar

dhe unë shumë u mërzita.

Me shumë miqësi e prita

sa e gëzuar isha, kur agoi ditaU zgjova me vrap të shkoja në shkollë

por pashë se toka ishte mbuluar

me një jorgan të quajtur borë.

Shkela në të pashë veten se po fluturoja

por u mërzita shumë sepse isha në gjumë

dhe po ëndërroja.

Agonjeta Mulliqi

Dielli i errët


Sa e vështirë ishte jeta

Në vitet e nëntëdhjeta,

Sa shumë shqiptarë u vranë

E askush s’kish çfarë të bëjë.

Dielli ndriçonte

Por askush s’e shikonte,

Qielli ndriste

Por askush s’e vërente.
Serbët barbarë

Vranë shumë shqiptarë.

Shkjau i zi

Vrau edhe fëmijë.

Gratë mbetshin pa burra,

Burrat mbetshin pa gra.

Fëmijët mbetshin pa prind,

E prindërit mbetshin pa ta.

Për të gjithë shqiptarët në luftë

Ishte një tmerr,Për të gjithë ata

Edhe dielli ishte i errët.

Teuta Doqi, Kl. VI/5

Sh.F. “Elena Gjika”, Prishtinë

Atdheu


Si një poete e vogël,

fillova të shkruaj

për vendlindjen time

që u largova.

Dola në dritare

të shoh ca bukuri,

shikova këto vende,

por m’u duken sikur hi.

Mërgova, e mërgovajo edhe aq larg

por m’u duk sikur gjithë

botën e shikova nga lart.

13 vjet po mbushen

nga largimi im

por m’u duken sikur 13 shekuj

që nuk vrapuan fluturim.

Vesa Ademi

Mendova sa isha në det


Mendova sa isha në det

Si ta marr pak det

Ta sjellë në Kosovë

Për fëmijët që s’kanë lekë

Por edhe për pleqtë

Që s’janë mirë me shëndet

Thash si t’ia marr

Pak det ShëngjinitT’ia falë Dukagjinit

Pak rërë e ujë të kaltër

Ta marr nga Kavaja

Thash s’bëhet belaja

Ta sjellë rrëzë Qyqavicës

Për fëmijët e Drenicës

Kështu mendova një vjet

Kur isha në det.

Halil Xani

Vëllai im


Vëllanë tim e adhuroj

shumë e dua dhe e çmoj

jemi të lumtur

që në këtë botë erdhi.

Rroftë në paqe, në tokën mëmë

qoftë i gëzuar përgjithmonë.

E kemi pritur pa durim

që në këtë botë të vijë.Ai lindi në një

datë historike

ai lindi në një

datë madhështore

më 28 Nëntor 2011.

I urojmë fat, paqe e lumturi

harmoni, e dashuri në jetë.Eljesa H. Mustafa, Besianë

Dituria



Çdo ditë duhet të mësojmë,

Çdo ditë duhet të kontribuojmë,

Çdo ditë dituri të fitojmë.



Dituria është ajo

kur çdo ditë mëson,

kur çdo ditë, diçka nga dituria fiton.



Pa dituri, s’ka ardhmëri të mirë,
pa dituri, s’ka rini të shëndoshë,

prandaj të mësojmë, dituri të fitojmë.



Rineta Bekteshi
Koshare, Ferizaj

Pavarësia

Më në fund u çliruam

Nga okupatori ne shpëtuam.



17 Shkurtin do ta festoj

Si një datë heroike

Për të gjithë popullin tonë.



Por një gjë nuk duhet harruar

Merita e dëshmorëve,

Për lirinë e fituar.Nga Albina Arifi

Sofra e nënës

Me një copë bukë në dorë

nëna hyri në dhomë

E fëmijët e leckosur

U ngritën të gjithë në këmbë.

E përqafoi përmallshëm sofrën

ua shtroi fëmijëve të saj të leckosur,

Dhe sofra u mbush plot.Fëmijët të përlotur

sytë nga buka si ndanin

si t’ua ndaj bukën nënë e mjera,

si t'ua mbushë stomakun.

Të lodhur, të mërzitur të krusur

nga të ftohtit pritnin në errësirë

që një kafshore bukë të hanin.

Me një shpejtësi të madhe

bukën nëna ua ndau,

fëmijët e leckosur shpejt e hanin.Hani fëmijë të dashur,

me mund, e nder do të punoj,

amanetin e babait tuaj

nuk do ta harroj.

E’h sa e mirë është jeta

për ata fëmijë që kanë,

e fëmijëve të varfër

kjo jetë nuk u ngjan.

Flora Sfishta, 7/4, Sh.f ''Naim Frashëri”, Podujevë

Dashuri e nënës

(Amserës, çupës që shpëtoi nga orteku i borës

në fshatin Restelicë të Sharrit, në janar të vitit 2012)


Kur ortek i vdekjes t’u vërsul,

Nëna të mbolli prapë në gji;

Feniks ra, nga kjo botë u shkul,

Të të lindë prapë nga i saji hi.


N’atë tmerr të acartë, Amserë,

Ti na u bëre një grimë shpresë:

Bjeshka ortek përpiu dashurinë,Po një fije i saj do të mbesë...


Amserë, ti bëfsh katunde të reja,

Si bijë e Diellit dhe Hënës!

Të lindi e të ktheu prapë në jetë

Vetëm - dashuri e nënës.




Xhevat Syla

U pafshim për të mirë



U mbyllën notat

Në ditar
Ra zilja
Nxënës, udhë e mbarë.
Tash jeni të lirë
Shkoni ku të doni
Luani e këndoni
Nga pak edhe lexoni
Mos harroni.
Në pushim jeni
Për ne
Gajle mos keni
Se këtu jemi.Nga zhurma
Të pushojë shkolla
Edhe oborri
Të pushojë ditari
Edhe drejtori
Edhe arsimtari.
Le të pushojë
Çanta ime
Le të pushojë lapsi
Se ka bërë shumë hapësirë.
Udhë e mbarë
Pushoni të gjithë
Tani jeni të lirë
Deri në shtator
U pafshim për të mirë.
Besnik Jaku

Xhela jam unë






La fshatin Xhela
shkoi në qytet
Për arën oborrin
kishte shumë mall
Por kur kreu
shkollë e punën e gjet
Në trollin e
vjetër shkonte më rrallë.
Xhela u martua u
bë baba
I lindën djem ilindën bija
Por për
vendlindjen kishte mall
lëng i lëshonte
goja për dardhat e tija.
Një ditë vere që
ish e shtunë
Xhela vendosi të
shkojë n’oborr të vet
Por për habinë e
tij nuk ishte punë
S’e lanë fëmijët
që aty i gjet.
I thanë “mysafirit”
ti provon kot
Se s’bën ta
marrësh asnjë dardhë
Oborrin e fqinjit
ne e ruajmëJu mund të
ktheheni nga keni ardhë.
Bukur, o fëmijë pra
po pajtohem
Se ju qenkeni
rojtarë të mirë
por unë jam Xhela
po u betohem
më lejoni në
oborr të hy i lirë.
Xhela e gjeti një
djalë më trimin
U morën vesh, ia
tregoi letërnjoftimin
Me ta u përqafua
e u tha pse kish ardhë.
E ata ia mbushën
plot çantën me dardhë.
Halil Xani

Shqipëri

Vite e shekuj,luftë e batërdi,
E bukur prapë,je o Shqipëri,
Trime,moj tokë burrash,luftash për liri,
Enderr e cdo kuj,djep jete Shqipëri,
Vend ku lindi Leka,Pirro e Skënderbeu,
E pamposhtur n'beteja,t'rrepta legjendare,
Ndër zjarr e hekur,dole fitimtare,
Dimri sjell pranverën,lufta bjen lirinë
O djep i qytetrimit,nëna Iliri,
Skllave kurr nuk bëhesh,s'duron robëri,
Je flakadan lirie,bashkohu Shqipëri,
E me këmbë në fyt,shkel fatin e zi.

SHQIPERIA

Nje nene nuk na ka bere
por nje vend kemi te tere.
Nje vend me begati,
e nje vend plot hijeshi.
Nje vend plot me histori,
e plot burreri.
Dhe ajo eshte nena jone
SHQIPERI

Jeta


Jeta është sfidë sfidoje,
jeta është kala ndërtoje,
jeta është lojë luaje,
Jeta është ëndërr realizoje,
jeta është e rëndë kuptoje,
jeta është mister zbuloje,
jeta është enigmë hulumtoje,
Jeta është univers eksploroje,
Jeta është magji shijoje,
jeta është luftë fitoje,
jeta është mirësi dhuroje,
Jeta është udhëkryq tejkaloje,
Jeta është lumturi përjetoje,
Jeta është shkollë admiroje,
jeta është melodi dëgjoje,
Jeta është këngë këndoje.
Jeta është dritë humanizoje,
Jeta është urtësi konceptoje,
jeta është civilizim begatoje.Nga Flora Sfishta

Gjyshi në pension

Sa keq për gjyshin
Që nuk është mësuar
Të rri në shtëpi,
Fare pa punuar.
Në mëngjes u zgjova
Pashë në tavolinë
Një letër për gjyshin,
Që trazoi shtëpinë.
E në atë letër
Aty lexonte
Gjyshi ishte plakur,
Duhej të pushonte.
Pensioni më dukej
Të ishte i mirë,
Por për gjyshin dukej,
Të ishte i vështirë.

Albina Arifi

Pesë zogjtë e vegjël

Zogu i parë foli

Me cicërime të vogla,

Oh sa do të doja,

një krimb ta takoja.

Pastaj zogu tjetër i vogël,

Me në ngritje të supeve tha,

Oh sa do të doja,

Një brumbull të vogël ta kap.

Erdhi zogu i tretë,

Dhe me një angullimë të mprehtë tha,Oh sa do të doja,

Pakëz ushqim të verdhë të ha.

Pastaj zogu i katërt doli,

Dhe me një klithmë të vogël foli,

Oh sa do të doja,

Një gjethe të gjelbër ta grimcoja.

Dhe i fundit zogu i pestë,

Me një cicërimë drithëruese tha,

Oh sa do të doja,

Një gurë zalli të imët të ha.
Nga Blendrit Krasniqi

Dielli dhe dimri
Pse pas reve
Fshihesh si mi
Diell unё jam dimri
Më shumё se ti trim.
Unё ta kam
Ty zili
Po nё mbretërinё time
S’mundesh me më shkri.
- Ti o dimёr
Je si flet
Veç dy muaj
Mundesh me fjet.
Unё po kthehem
Nё veri
Unё pa ty dimёr
Mund tё rri.
Ngjyrёn e bardhё
Ta dhashё unё
Shko dimёr
Mbytu n’lumë!
Natyra imeDuhet buzё
Rrobe shumёngjyrshe
Kam pёr t’ia veshё….
Yll H. Ymeri

Përqafimi i nёnёs

Saherë nëna ime
Për shkollë më përcjell
Rrugëtim të suksesshëm
Përqafimi i saj më sjell.
Kur kthehem nga shkolla
Përqafoj nënën me ëmbëlsi
Ia tregoj pesëshet
Ajo më uron lumturi…

Yll H. Ymeri

Ikën dallëndyshet

Ikën dallëndyshet
këta bishtgërsherë,
me veti thanë gjyshet:
- Natyra mbeti e mjerë!
Nuk ka fluturime
të shkathta n’ajri,
as t’ëmb’la cicërrime:
-Ciu, ciu, ciu!
Do t’na mungojnë
gjer në pranverë,
sepse do të shkojnë
atje ku është verë!
Kur ditët e ftohta
te ne marrin fund,
nga vende t’ngrohta
kthehen gjithkund!
Prapë do t’zotërojë
gëzimi pa kufi,
kënga do t’jehojë
kudo me ëmbëlsi!Irfan Cana

Pavarësia
26-11-2012

Shtatëmbëdhjetë shkurtin

Përherë e festojmë

Ëndrra që kemi pritur

U realizua përgjithmonë.

Çdo herë do ta festojmë

Me këngë e me valle

E duam këtë ditë
Këtë festë kombëtare.

Hatë Kërleshi