Përsëri për TY!

[b]Të shkruaj Ty që ma përvlove shpirtin,të shkruaj ty që ma trondite zemrën,Ty që ta fala gjënë më të shtrenjtë të jetës sime.
Jeta me dashuri qenka vetëm dhimbje.E ato dhimbje me diagnozë kanë edhe shërim,por?Ishe si ylli që shkëlqente natën e qetë,derisa ti dole si mjegull e ma morre dritën.A thua,do të ma kthesh përseri?A thua a e dite sa të dashurova,se ishe ngujuar në zemrën time e s'munda të të nxjerr kurr jashtë?Kalua ditët kur më nuk u ndegjuam.Ato ishin ditët më të mira të jetës sime.
Nuk e di pse u ndamë.Për fajin tënd apo për fajin tim?Ndoshta kishim faj të dy?!Sido që të jetë,edhe sot edhe nesër ,edhe gjithëmonë pres përgjigje.Ti je dhe do të mbetesh dashuria ime e parë dhe e vetme sa të jetoj në këtë botë.
Ato ditë me ty ishin parajsa,lumturia e jetës sime që s'deshiroja të ketë fund kurrë.Por, ne u ndam.Aty filluan vuajtjet,aty filluan dhembjet e netët pa gjumë.Pritja dhe lutjet që t'i bëra,s'bën punë dot.
Ndoshta këta rreshta të shkruar enkas për Ty,do t'i lexosh edhe ti.Ndoshta jo!Kush e di,rr....im i dashur,mbase do të të prekin këto rradhë të dala nga zemra.Sikur të kisha parë vetem edhe një herë,sikur ta kisha vetëm edhe një kujtim të vetmin nga ti ndoshta do të qetësohesha e do të prehesha dalëngadalë,por?
Shpesh i them vetës pajtohu me fatin,se dashuritë e mëdha nuk realizohen kurr!por zemra është ajo që vendos,e cila të ka mbyllur njëherë brenda e për të dalë sikur s'do të të leshojë kurrë.
Të dua dhe vetëm për ty mendoj,dashuria ime e vjetër.Mungesa jote më shkakton agoni,dhembje dhe deshire që të vdes.ti ma more një pjesë të jetës,një kujtim një pjesë të dashurisë,ca lot të mi m'i more dhe ike