Durrsaku

Nga Petraq J. Pali
Me se fundi mbas shume peripecive te rruges se rrezikshme e te mundimshme per kapercimin e kufirit plot mbas 78 oresh mbritem ne qytetin I.
Menjehere u shperndame grupe grupe per te mos rene pre e policise qe ne ato dite te paharuara dhe te veshtira te jetes sone, ata, me fshesen e "hekurt" te tyre thyenin brinje njerzish, torturonin dhe poshteronin cdo emigrant pa dallim feje krahine apo ideje, termi i punes se tyre ishte te ktheheshin mbrapsh "alvanoset"e pa ligjshem, shprehje kjo qe perdorej me perbuzje dhe percmim nga autoritetet po e po, por edhe nga vendesit.

Marigleni, nje i ri nga Durresi qe ishte edhe me i shkathet se te tjeret me nje trup muskuloz pati kurajon dhe e ndau turmen prej me shume se tridhjete vetesh burra e gra neper grupe porsa mbritem,ai, udhehoqi grupin e tij ku beja pjese edhe une neper rrugicat e qytetit te pa njohur gjithmone duke bere kujdes nga policia..
Grupet nuk u pane me njeri me tjetrin.
Grupi i Mariglenit perbehej nga shtate shqiptare nga rethe te ndryshme, me ta ishin edhe dy gra nene e bije, te cilat duke pare shkathesine e "udheheqesit" ju luten t'i merte me vete.

U mendua per pak caste Marigleni dhe me pas miratoi ardhjen e tyre ne grup. Poshte nje ballkoni ne nje eresire te plote nen curilat e nje shiu te eger,ai, u beri “mbledhjen” dhe porositi grupin qe cdo gje mund te ngjase por kurre ndonjehere nuk do lejojme qofte policine vendase qofte ndonje tjater te na perbuze e te na poshteroje duke trazuar keto dy gra , te cilat ne jemi te detyruar qe ti mbrojme qofte dhe me jeten tone. Te shtate te tjeret se bashku me Mariglenin u betuan, se ato do ti mbronin deri ne vdekje.
Djemte ishin te gjithe te rinj por shume te lodhur nga rruga e gjate.
U strehuan ate nate ne katin e katert te nje godine te pa perfunduar .Shtruan perdhe disa kartona e karton- sera apo copa derasash edhe lane dy roje qe do te nderoheshin gjat nates. Te gjithe i zuri nga lodhja gjumi menjehere ndoshta dhe me barkun thate, kishin tre dite rruges dhe ato pak ushqime i kishin konsumuar. Gjendja fizike e jona ishte e mjerushme.
Marigleni e ndiente pergjegjesine e madhe qe mori persiper, aqe me e keq qe ne grupin e tij kishte ato dy gra qe do ti mbronte sikur te ishte nena dhe motra e tij se bashku me ne.Ate nuk e zuri gjumi asnje cast.
Situatat ishin te rrezikshme, gjuhen nuk e dinim fare asnjeri, nuk kishin idene se ku do shkonim dhe kush do te na mbeshteste...te gjithe iknim mbas tij dhe ne tym !
Ai, qytet sic dihet nga te gjithe ishte epiqendra e debimit te shqiptareve te ardhur nepermejt kufirit toksor.
Gati po gdhihej kur pa kuptuar dhe pa mare vesh sec ndodhi grupi u rethua befashisht nga policia vendese...ishin tre polica djem te rinj qe urdheruan duke folur ne shqip duart lart.
Rojet e nates as e moren vesh se si u ndodhen aty policia. Deshem s’deshem me gjithe Mariglenin dhe grate bashke me ne ngritem duart lart pa bere asnje ze...!
Per cudi te dy policet nga te tre e dinin shqipen duke u dalluar ne te foluren e theksin e tyre....!
Marigleni, na hodhi nje sy rufeshem te gjitheve dhe na dha te kuptojme te mos kundershtojme.
Sa pame ne ate, te gjithe se bashku me dy grate automatikisht ngritem duart lart.
E kuptuam që nuk mund të leviznin nga urdhërat e tyre as një hap. Thamë se ketu ishte fundi, do te na torturonin dhe do na nisnin andej nga kishim ardhur.Te gjithë mezi qëndronim në këmbë.
U perpoqën të na lidhnin duart nga mbrapa me disa kapse rrypa plastike,dy e nga dy,të cilat si në formë share bëheshin si lak dhe s’kishe nga të lëvizje më. Mariglenin e lidhën më vete.
Ramë në këtë lak shumë të fyer e të pezmatuar, gjithë ai mundim na vajti dëm. Kështu ishte fati, të gjithë shikonim Mariglenin kur po zbrisnim shkallët e pallatit dhe u cuditëm si nuk bëri zë ? Të gjithë menduam se kot na u mbur… !
Në syrin tonë lidhën edhe të dya gratë dorë për dore. Ne na shanë e na gërdisën dhe na bërtitën keqas me thënë të drejtën, grave nuk u fo lën fare.
Nje per nje na futen në ‘ kluvë ‘si delet ne stan, njëri nga ne që desh të kundërshtonte të futesh në makinë e goditën me qytën e automatikut mbas koke,brenda me ne hynë dy policat, i treti ishte ne timon. « Kluva « ishte nje makinë ushtarake që traspotoheshin të arestuarit,ajo ishte si një autoburg dhe e mbyllur hermetikisht me dy frengji të vogla sa të hynte një rreze drite, hapja e portës bëhej nga jashtë.Rrallë hypnin polica brënda, por kur të arestuarit ishin të lidhur dhe disatanca ishte e afërt me policinë nuk e kishin problem, dhe sot ashtu ndodhi, ata u futën brënda kluvës.
Gratë qanin me dënesë, deri në atë moment cdo gjë ishte në rregull. Polici që ishte afër grave mbasi u tha nja dy herë që të pushonin dhe ato nuk dëgjuan gotiti me pëllëmbë vajzën në fytyrë sa asaj ju var gjaku reke, vrushkull.Të gjithë djemtë u irrituan por më shumë u tërbua Marigleni i cili me duar të lidhura siç ishte i rrëmben nga këllëfi njërit nga policët revolverin i vë duart e lidhura të tij në qafë, me vështirësi ngrë sigurecen dhe ja vëndos tek koka,në këtë kohë u thotë djemve të tjerë të rrëmbenin thikën nga këllëfi i policit dhe të prisnin kapësen plastike që mbanin duart e lidhura. U bë një zallamahi e pa menduar dhe e pa planifikuar.
Nga rrëmuja e madhe në kluvë dhe nga ndriçomi i dobët polici tjatër u hutua në çast dhe pa menduar në mënyrë të rrufeshme u çarmatos edhe ai. Nuk zgjati as pesë minuta kur të lidhurit u zgjidhën… ! Marigleni u thotë djemve të mernin pistoletën që mbante në kokën e policit dhe të bënin punën e tij ta mbanin peng...me njëhërë vajza i rrmbeu Mariglenit armën dhe ja vuri policit frikacak mbas koke,policat u trëmbën kaqë shumë sa nuk u ndien fare...po dridheshin dhe po dhisnin në brekë.
Marigleni me shpejtesi zgjati dorën dhe i ra ziles që makina të ndalonte, zilja ishte afër frengjisë fundit mbi portën që hapej nga jashtë.
Polici që ishte në timon, frenoi një herësh, dhe po hapte portën e karocerisë nga jashtë, nder kohë nga lart i hidhet Marigleni e vë poshtë dhe ja bën me shënjë të heshtë dhe të mbyllë gojën.
Makina dhe policët ranë peng.
Mbasi e çarmatosi edhe atë e hipi në karoceri dhe e la nën kujdesin e djemve i xhveshi xhaketen i mori dhe kapelen shoferit dhe zuri vënd në timon. Me bishtat e mbetjeve te lidhjeve të tyre i lidhën të tre duar me duar duke formuar një reth..!
Marigleni si një mjeshtër i vërtetë Ju largua qytetit me kujdes të veçantë dhe mori rrugën për në fshatin K, ku dinte që ai fshat ishte buze detit ku parkoheshin dhjetra anije të lehta dhe motoskafe.
Me pistoletë ne dorë, urdhron dhe mer peng me gjithë të zotin motoskafin e parë që ishte pak i distancuar nga të tjerët…!
Vajza, një djalë tjatër dhe Marigleni të tre me armët policeve dhe me gjithë të “leruarit”zunë vënd në motoskaf dhe me tone urdhëruse dhe me dhunë duke deturuar të zotin që të mernin drejtimin nga atdheu që ‘ishte disa milje larg.
Ata zbarkuan të gjithë në një fshat larg nga dogana dhe policia Shqiptare,hoqën fishekët nga pistoletat e tyre dhe me qetësi të madhe dhe të gëzuar si fitimtarë nisën dhe kthyen mbraps pa as më të voglin incident andej nga kishin ardhur të tre policët që ndërkohë edhe i kishin zgjidhur .
Vajza e cila ishte e bukur dhe as shtatëmëdhjetë vjeçe mbasi përqafon dhe përshndet Mariglenin për Lirinë dhe Lumturinë që u kishte dhënë e emocionuar në kulm i thotë me plot gojën…Unë jam beqare vajzë siç më ka bërë mëma, po qe se dëshëron unë jam gati të martohem që këtë çast me ty.
Marigleni, e përqafon dhe me qëtësi nxjer nga portofoli i tij një fotografi ku kishte dalë me gruan dhe dy fëmijët vajzën dhe djalin e tij të vegjël ! Ai, e përqafoi si motër duke i uruar fat !
Vajza ju mbeshtet në gjoks dhe filloi të qajë me dënesë me lot gëzimi…!
Unë e di që do të jem gjithmonë pa fat.
Nëna e qetësoi dhe së bashku me djemtë e tjerë gëzuan ftoren dhe më pas u bënë miq për jetë..!