Fatime Kulli..

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:08 pm

Kemishëza - Tregim nga Fatime Kulli

Pas vdekjes së tim shoqi, e kam harruar ndjenjën e feminilitetit. Por këmbëngulja për t'ia kthyer sërish ekzistencën jetës normale si grua,
më jep të drejtën absolute t'i bëj zap lëkundjet pasive kokëforta të vetmisë, për të mos i qëndruar më besnike qenies vejushë.
....Ora po afron dhe silueta e Tikut më thërret:
-Mos vono, Masha! Po të pres këtu, vishu bukur! Ti e ke në dorë, nëse do të arrish të më joshësh sonte...
Ç'harmoni! Dëshira ime dhe shija e tij, të dyja sëbashku, më nxisin përparimin ndjesor të shpirtit, për t'i ndryshuar fytyrën anemike vetmisë.
Hapa sirtarin e ndërresave e një kërcitje rrëqethëse më tronditi. Duart kontrollojnë pa kontroll, por një këmishëz bojë rozë, mi mbërtheu duart me forcë:
-Masha, kam vite që i bie kambanave të pritjes... Kam filluar të plakem, e të më hajë mola e vetmuar...
-Çfarë the? - i tha dora, që u drodh nga frika.
-Më nxirr të lutem nga ky sirtar i pajetë, sepse edhe ti, pa mua, s'do t'i ngjallësh aspak kërshëri, mikut të ri...
U hutova për pak çaste, se mendoja se këmishëza ime (që ma kishin dhuruar në 25 vjetorin e lindjes), do ta kishte gjuhën kaq të gjatë e me shije të hollë.
-Po pse ç'pretendon ti moj këmishëz, se po të të vesh unë sonte, që kam një takim mjaft të rëndësishëm, çdo të ndodhë?!
-Në qoftë se nuk ke harruar se je grua, më vish në shtatin tënd dhe do ta shohësh çfarë suksesi do të kesh nën dritën e llambadarit... Eleganca ime përkon me fizikun tënd të brishtë. Ngjyra ime do të vezullojë sytë e ndjenjave dhe forca ime do të shkrihet në shpërthimin e kësaj dashurie. Unë do të jem dhuntia e mbrëmjes suaj.
E vesha menjëherë këmishën dhe bëra një paradë para pasqyrës...
Filloi të më pëlqejë vetja, u duka shumë më e re, duke fshirë nga pesha e supeve, rëndesën e dyzet viteve.
-Hë, si dukesh tani? - filloi të më ngacmojë nuri i këmishëzës.
-Oh me ty do të jem seksi i mbrëmjes, thashë dhe vrapova në makinën e Tikut, për në hotelin që do të më zgjonte ëndrrat e vyshkura...
Hymë në një nga dhomat e katit të katërt. Zemra filloi të më rrahë më fort, ashtu si mëkatari kur dëgjon kambanat e kishës. Mbajta frymëmarrjen për të ndjerë frymëmarrjen e tij. Buzët i mbërthyem si të zaptonim të gjitha mrekullitë e botës.
E pra, edhe pse ndodh që mendon ndryshe, ndodhin mrekullitë si në romanet rozë, që dikur kanë qenë të ndaluar, por që subjekti i tyre kurrë nuk shteron ...
Kot e mundova veten me këmishën. Ky burrë më lidhi me fijet e lidhjes shpirtërore dhe derdhi në çdo qelizë të trupit tim, vetëm ëmbëlsi përrallore. Dhe kështu shpirtrat tanë bënë përqafjen ndezëse...
Unë tashmë nuk isha e huaj për këtë njeri. Fillova të ndjej në çdo sekondë, çdo e rrahur zemre, ka kuptim magjik dhe fillova të flas me gjuhën e shpirtit.
Sa shumë kisha për të thënë, por goja mu mek si të isha pagojëse.
Tiku më vuri dorën e e ngrohtë mbi sup e tha butësisht.
-Çohu, Masha! Shkojmë të hamë darkë, pastaj do ta mbajmë natën zgjuar, sonte. Nata është "viktima" jonë, dhe në dëshmi e natës "viktimë".
Unë porosita ashtu si porositi dhe Tiku. Të them të drejtën kisha shumë uri, (pasi nuk kisha futur asgjë në gojë nga ankthi i takimit). Por më shumë uri kisha për të pirë kaltërsinë e syve të tij, ku më kishin rrëmbyer valët melankolike, dhe ethet e feminilitetit...
Ndoshta do t'u dukem e çmendur, ose histerike por kështu ndodhi...
Kisha shumë kohë që s'kisha bërë jetë seksuale të rregullt, por përpara këtij burri (që unë e dëshiroj kaq shumë), dua të humbas e të shkrihem në etjen e ethshme të ndjenjës, për të bërë dashuri. Më pëlqente që pirunin tim, ta ngulja në ndonjë copë biftek, në pjatë të tij, dhe pirunin e tij në pjatën time, thjesht për të harmonizuar aromën e shijeve.
Sa zbavitëse ishte, kur copat e biftekut i shkëmbenim me gojën e njëri- tjetrit. Pas këtyre lojërave, sa fëmijërore qa edhe eksituese, unë doja edhe më shumë afrimitet.
Tiku më pyeti më njerzillëk:
-Masha! Më trego ndonjë të fshehtë nga jeta jote, apo ndonjë kujtim të bukur! Më pëlqen që lidhja jonë të ketë pak sinqeritet, pasi ndjenja që ushqej unë është shumë e dlirë dhe ti më pëlqen, jo vetëm nga sensualiteti, por edhe nga mënyra se si , si flet, si vishesh ...
Nuk është të rrëfehesh para një burri, dhe të akuzosh një tjetër. Po para Tikut ia vlen ta shprazësh shpirtin.
-Oh i dashur! Në kurrizin tim kam ndjerë gërvishtjen e gjembave të trëndafilave të egër. Asnjëherë nuk jam ngopur me aromën e trëndafilave të butë, siç duket për mua lulet kanë ndërruar stinë.
-Sa keq më vjen, Masha, kur lulet ndërrojnë stinë, dhe stinët keqtrajtojnë lulet...
-Ka edhe më keq, Tiku. Stinët tërbohen, kur tërbohen njerëzit dhe tërbimi i tyre njeh vetëm epshe kafshërore, ku meskiniteti verbon dritën hyjnore që vezullon, vetëm nëpërmjet gjuhës së shpirtit.
-Sa keq, paska edhe njerëz që s'e meritojnë emrin burrë, por të lutem harroji!
Nuk janë të gjithë njëlloj. Do të mundohem të ta kthej buzëqeshjen, të të ndryshoj gjithçka në shpirtin tënd, për aq sa të mundem unë, - dhe më duart e buta mëndafsh, filloi të më ledhatonte kënaqësinë time si grua.
Rrallë herë të dëgjon veshi fjalë kaq të ëmbla, kaq të ngrohta që të ndezin fijet e ndjeshmërisë njerëzore, për t'i dhënë jetës, jetë. Një shkëndijë e brendshme flakëron dhe flaka e saj mbrohet nga të rrahurat e forta të një zemre të lënduar, që s'do t'i pushonte asnjë dhimbje, asnjë shembje, përveçse gëzimit të një emocioni të çmendur, për ta pirë të gjithë qenien e tij, si e uritur...
Të dehur nga kjo ndjenjë e shfrenuar, i ngjitëm me vrap shkallët, për të pushtuar shtratin e ëndrrave...Dhe sapo hapëm derën, buzët filluan sirenën e psherëtimave, e s'kishin të pushuar...
Duke mos dashur të pushojë kjo sirenë, fillova të zhvishem, por Tiku më ndaloi:
-Jo sonte dua të të zhvesh unë! Dua të jem i sjellshëm me ty, -e filloi të më zhveshë bluzën, fundin...por duart çuditërisht u ndalën tek këmishëza...
Preku gjithkund butësisht. Gishtërinjtë rrëshqisnin nëpër mëndafsh...duke përshkuar të gjithë kufijtë e zonave erogjene që dridheshin nga ethëzat, siç fëshfërijnë fijezat e barit të njomë, nga erërat e ngrohta të pranverës...
Unë tretesha e mekesha në "kthetrat" e këtyre emocioneve magjiplotë. Kurse Tiku vazhdonte me lëvizjet simfonike të emocioneve, dike pëshpëritur nëpër dhëmbë:
-O Zot, ti qenke magjike krejt! Ti paske një trup kaq të bukur dhe e struk në strofullin e vetmisë, zhgënjimit, për të mos e shijuar atë që të përket si grua.
Duar e Tikut vazhdonin e vazhdonin të përkëdhelnin për të zbuluar pafundësinë...
Gishtërinjtë e tij rrëshqisnin nëpër këmishëzën e braktisur nga vetmia, dhe unë rrëqethesha dhe perëndoja para syve eksituese që shkëlqenin nga kënaqësia.
Shkrihesha mes ofshamës dehëse dhe s'kisha të ngopur... asnjë burrë s' më ka prekur ka lehtë, kaq ëmbël, me kaq interes për shijet e mia... Dehesha nga ndjenja e shpirtit femëror dhe përplasesha në kështjellën e ofshamave burrërore. Kënaqësia dhe lumturia nuk kishin të mbaruar... Isha duke fluturuar në qiellin e lumturisë, por kërkoja më shumë se përkëdhelja e duarve të tij magjike. Kërkoja shtratin e mjellmave...
Kërkoja gjithçka me duart e zemrës që dridheshin...
-Masha! Ke turp para meje? Kërko ç'të duash, sipas oreksit tënd! Dua që ti të ndihesh mirë me mua.
-Oh Tiku! Përpara "turpit" s'kam përse të kem turp. Ky "turp" është njerëzor dhe këtë "turp" e quaj të shenjtë, është kënaqësia ime, është ndjenja më e bukur që ma dhuron ti dhe vetëm ti, me shpirtin tënd. Dhe më trupin gjysmë lakuriq, zhvishem lakuriq para lakuriqësisë shpirtërore...
-Ah Masha ime e dashur, vazhdo të lutem!...Orgazma jote është kurora e mbretërisë sime në këtë natë të paharruar...
Oh kënaqësi... ai më mbështolli të tërën brenda qenies së tij dhe të dy u shkrimë në një. U ndjeva si një bletëz që del nga kosherja për të kundruar karafilin që kish tkurrur petalet nga ethet e drithërimave...
U lumturova në gjoks të flladit rrëmbyes të ndjenjave të fuqishme, ku më thërret dashuria, ku më fton jeta për ta shijuar dhe jetuar atë, si grua. Jeta, që shpesh herë më ka ikur tinëzisht, duke më lënë të përvuajtur shpirtin e trazuar, si fëshfërimat e etheve të vrara në dimëra të egër.
Por këtë herë, dashuria vrapoi me shpejtësi marramendëse....
Sa e bukur është jeta, kur je e dashuruar me ndjenjën hyjnore të dashurisë.

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:10 pm

Fatime Kulli
Baladë nënës sime

Era e tërbuar e shekujve
U përplas ndër gjokse engjujsh të pafaj
koha u trullos dhe u bë qameti
nëna ime ballërrudhur e shpirtplasur,
këndon:
“Janinës ç’i panë sitëeee, Jaaaninoooo
Ish e prëmte ajo ditëeee, Jaaaaajaninooo”

Oh, nënë, ç’është ky zë si në legjendë
Që drithëron dhe eshtrat e të parëve në çdo qelizë
Ah moj bije e nënës, e njoh mirë këtë gjëmë
ish shtrëngatë e stuhi, në atë kohë
yjet ranë nga qielli të përgjakur, një e nga një
Kafka e hënës ra në prehrin e tokës amë
barërat u helmuan, livadhet u gjakosën anë e kënd…

Mos nënë, mos më thuaj gjak, gjak…ohhhhhhhh

Po bijë, sa gjak është derdhur në tokën Arbënore
Toka e përgjakur nga kufomat më rrinë ende në sy...
Shkëmbinjtë shekullore u copëtuan nga dhimbja
ia ndërruan format, ngjyrat, emërtimet...
Eh, s’munda të ngjyej as hijen e gishtit,
të shkruaj emrin mbi një varr,
në oxhakun ku kam qarë për herë të parë...

O Zot, sa shumë dhimbje e lot ka pirë kjo tokë
dielli po më rrezohet para këmbëve të mia
Në qerpikë më ka ngrirë kripa e lotit...
Ku rënkon e thinjur në vetull, Çamëria...

Janinës ç’i panë sitëeeee, Jaaaa janinoooooooo...

Të lutem nënë, mos këndo më, se më lëndon
Po moj bijë, do këndoj, sa të plas, se kështu është historia

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:16 pm

Mëshirë e pa mëshirshme

Vitet ikin tė prerė me thikė
Lule-gjėmbat thonė: Prit, prit, prit!
Eh, po pres me torbė varur nė shpirt
Dhe ti hije zuzare, shpresėn ma vret.

Oh, klithma ime fatzezė
Kėmbė varur mbi malin e shkelur
Ofshamė tragjedie, e kope therur.
Lule-bardhat çelin nė pus tė harrimit
Ullinjtė kullojnė gjak, si klumushti i gjirit.

Oh, dashuria ime e pashkelur!
Psherėtimė nė qiellz tė lotit
Identitet varur n'bastun udhėkryqesh
Ku kryqėzohen dashuritė…
…lulėzojnė ligėsitė.

Oh, mėshirė e pamėshirėshme!
Nė tokat e mia djerrė
Unė jam çami mė i vjetėr
Mbi kufomėn e gjunjėzimit, shkel.

* * *

Krahu i zemrės
mė zgjoi nga dehja
e shembjes sė kullės sė vjetėr.
Ngulur, thellė nėn shkėmb...
Zemra e lotit
mbeti Rob nėn çati tė ullirit
Klithma, te guri i konakut.

* * *

Shkel mbi malin e shkelur
dhe mbledh ofshama n'erė
me kėmbė varur n'letėr...

Sa mirė kur ofshama pėrplaset
nė faqet e malit tė "fantazuar",
si ndėr skenat e teatrove.

Sa keq,
kur shkel mbi malin e shkelur.
Dhe erėrat mė shpojnė
si nė fushė tė minuar tallazesh...

Barėrat helmojnė ajrin e shpirtit.
Dashuria ime nė reanimacin...
Pėr erėn e malit,
pėr ujin e lumit Kalama...

Sa bukur,
ajri pėrcėllohet
nga dėshira pėrbindėshe,
si njė xhirim filmi..

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:17 pm

me qumështin e syrit

Mos e lër ëndrrën të të ikë
Pa i zhveshur lëkurën e fundit.
Nëse, në qelizat e brendshme
Zbulon pikëza fosforeshente
Lyeje bukëzën me qumështin e syrit.

Mos e lër ëndrrën të zhubroset
Nën lëkurën e shpirtit tënd.
Nëse qelizat lundrojnë ujshëm
Ngjyeje shpirtin me qumështin e dhimbjes

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:18 pm

Në bark të ëndrrës

Ëndrrat që përkunda
në djep të kohës
janë varur si smerald
në pus të dhimbjes...

Lëkura e ëndrrës,
përpëlitet në gojë të bojës...
Në bark të ëndrrës,
klith shpirti i poetit.

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:18 pm

Nën lëkurë të ajrit...

Në gjinjtë e muzgut përpëlitem
Flokët e hënës më varen mbi sup,
mrekullisht derdhen sytë e errësirës,
si ujërat e bardha në barkun e nënës.

Në prehër të muzgut zgjohem
Me trëndafilin e egër në buzë
Pabesisht më shpojnë kërcejtë
e gazplotit,
nën lëkurë të ajrit digjem si shpuzë.

Në këmbë të muzgut gjunjëzohem
Gjuhën e ajrit dalldisur puth
Vrapoj të kap dritë-errësirën
Zëri m'dridhet si fletë trëndafili.

Degë psherëtime

Krejt pranë, në puthjen e zbrazur
Gërvishta eshtrat e portretit tënd
Pse erdhe o skelet hije,
përse më prek?
A s'më sheh,
jam lule-hithër
në këtë tokë që djeg...

Në më do sadopak, respektomë!
Mbillmë një lule-dhimbje
Në bark të një tingulli
të më çel, degë psherëtime.

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:20 pm

Lule nën gur

Lulet e erës nën gurët e shpirtit
Si valë të butëza më përkëdhelin damarët
Përmbytem në detin e ëndërrt
Rizgjim i diellit të vonuar
Shkëlqim i heshtjes së vdekur.
Ëndrra çel hormone të reja...

Tingull zjarr-pritës...

Lëshoje tingullin
E ëndrrës shpëtimtare,
Në kryqëzim sirenash
Të çlirosh ankthin
E zërit zjarr-pritës.

...adoleshente

Dëgjoj zërin tim
përmbi rërën e ëndrrës,
buzë frymëzimit
ndjej njelmësinë
e ringjalljes sime
adoleshente...

Testamenti i pritjes...

Re të zeza në hapësirë
puthin valët e trishtuara
të detit.
Ëndrra, buzë-bregut, këputur
Nënshkruan testamentin
e pritjes...

Dëshirës që lëngon...

O qenie e fshehur
Brenda dëshirës që lëngon...
Më jep pak jetë tingullore
Nga shpirti yt i butë,
i butë burrëror...

Nën gjuhë të pasionit...

Shkëmbi u lëkund
Nën gjuhë të pasionit...
Shtrëngata u fsheh
Nga frikë e saj.

Do të laj ëndrrën hyjnore

Më prit natë e bardhë
Po vij në duart e tua
më prangos pa mëshirë!
Ndjehem e shqetësuar
Do të laj ëndrrën hyjnore
Me duart e engjëllit të paprekur.

ëndërr çalë....

Rilexoj SMS e tua
Mendim i bardhë
Ndjehem e mbrojtur nën çati
të hënës së vrarë
shkel mbi emrin
e shkruar në rërë...
padrejtësisht, ujët e detit fshinë
gjurmët, ëndërr çalë....

Muzgu dëshmitar...

Më the:
Mos ma shkruaj në rërë
Emrin tim, se ma merr deti...
Por unë
pyes muzgun dëshmitar,
emrin tënd
do ta balsamos
në rërën e shpirtit tim

...pres sytë e shuar

Kam uri
për flladin burrëror
brenda frymës së lterit...
Pres perëndimin
e syve të shuar....

Veç unë...

Do të doja të të lëndoja
Që të trishtohem shumë
Të të kërkoj në qiell të pambarim
Të vdekur të më puthje
Brenda teje të jetoja veç unë...

Në varr të ëndrrës...

Shpirti im ka pësuar
vdekje klinike.
Zëri gjëmimtar
i zemrës mëkatare
në varr të ëndrrës
ka heshtur, i gjallë.

Do rrëzuar shkëmbi...

U mbyta me të puthura
platonike,
lëkurë tharë
u bëra shkëmb
pa ajër, pa dritë,
pa frymë, pa jetë.
Do rrëzuar shkëmbi...

Këpucët e diellit

Hëna e shqeu
lëkurën e yjeve.
Unë i grisa
këpucët e diellit.

Ndër gishtërinjtë e gjilpërës

Engjëll shkatërrimtar
i shpirtit tim.
Dua të tretem nën rigat
e shiut dhe të ndjej drithërimat
e frymëmarrjes tënde,
Si lule e pafishkur nën gur...

Dua të jem gjilpërë
në dritëzën e fundit të pusit
të të shoh kur dridhesh
ndër gishtërinjtë e gjilpërës,
për të shpikur ëndrrën.

Kambana e qelqtë

Flladi yt ndonjëherë si errësira
Brenda të fuqishmes stuhi
Të pashterur nga gjoksi yt
Në krahëzën e muzgut
Që valëviten nën shkëmbinjtë e valëve,
Të skeleteve të puthjeve mizore
Si drurët e ngrëna nga mizat e dheut,
Unë puth flladin e egër
Në dorën e kambanës së qelqtë

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:20 pm

Mė pėshtyj

Mė puth,

mė puth fort!

Kam etje-ndezjeje

S'duroj dot...

Mė puth!...

Nėse s'mundesh

Mė pėshtyj!

Mish + Mish

Çarçafėt

Nxorėn dhėmbėzat

tė kafshojnė

bardhėsinė

Prenė thojtė,

çorrėn hekurosjen

filloi lajthitja...

Mish + mish

shtrati lundron

heshturazi

nė pafajsinė

e avujve tė ngrohtė.

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:21 pm

Hirėsi e paprekur

Pse mė lodh

o bar i njomė

fėshfėllimė e erėrave

tė shijes gėlltitur mė zgjon...

Toka ime rreze zhveshur

Ajėrngrohtė

Nė partiturė tė yjeve tė kėrkon

Tė tė rris nė kafkė tė ylberit

Tė tė krasisė nė prehėr tė diellit

hirėsi i paprekur!

Besoji rrahjet

e dashurisė sė verbėr!...

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:22 pm

Vdes nė pavdekėsi

Dua tė vdes

pavdekėsia ime

mundėsisht nė pamundėsi...

Tė hakmerrem

me heshtjen e hakmarrjes

si e tėrbuar

nė tėrbimin tim.

Tė njohur me mosnjohjen

e ngrohtėsisė...

Tė vdes

nė pavdekėsinė

e frymės sė pafrymė.

nga Eri dr Tue Dec 07, 2010 10:22 pm

S'di se ku, e si…

Lindin ndjesitė

Perėndojnė nė rrėshqitje

Nėn – mbi forma pa trajta

s.di se ku, e si???...

Nė trup tė tėrbimit

ndjesia ēmendet

vetveten mallkon

si shije e ėmbėl.

Pendohet pse vlon

nė shkulm hidhėrimi?!

E shpirti s'e di

pse ėshtė rob i ndjesisė,

e fryma pjellė e vuajtjes,

ku zemrat

me gjuhėn e fshirjes

ndėrtojnė kuptueshėm

kullėn prej ajri tė lagėsht,

e gishtėrinjtė prej rėre

fshijnė pluhurin e dhimbjes...