Me cfare prezentohemi si shqiptar?

me vullnetin qe kemi per te punuar dhe per te krijuar

SHQIPËRI

Zonja Mëmë e perëndive, Shqipëri
Të mëgjunjem për qumështin e gjirit
Për mëkimin e brezave që nga Ilioni
Për Dardanin që rriti zemrën në dashurinë tënde

Kur stërgjyshja Elektra bënte dritë në qiell
Mbolle në ne ylberin me rrënjë parajsore
Emrin tënd prej shprese huazove nga Zojsi
Pastaj ia bëre blatë Ezmerinës sime

Mëma jonë me hire, Shqipëri
Çove Lekën e Madh të pushtonte botën
E t’i vinte breroren tënde prej dielli
Zdorgje Kleopatrën në përrallën e Nilit
T’u krijonte kohëve Hënën e Dashurisë
Ringjalle Jezusin e varrosur
Në zemrën përvëllimë të MadalenësMëma jonë me trille, Shqipëri
Nganjëherë vetën hëngre
Nganjëherë të shprishën të egrit mëtues
Qyshdo që të jesh ne të duam
Nga një pranverë në lulen e marsit tjetër
Se ti varrose në pëqi krejt hyjneshat
Për të zënë vetë fronin e Kryezonjës
Dhe njëlloj mbetëm ne, bijtë e tu
Herë Solomonë të urtisë si zotat
Herë fëmijë të prapë që vrasin zogjtë

Mëma jonë fatpadalë
Mëma jonë e yllimshme
Shqipëri

SHQIPËRI

Me mijëra vite detet të lagin brigjet

Ti shqip flet e tokën mbushë frymë.
Rrënjët ngulitur thellë në shkrepa bjeshkësh

Histori betejash të lashta sa vet jeta.

Stuhitë e jugut të rrokullisën gurët

Uraganë veriu të erdhën gjer tek pragu

Nga niset mëngjesi të zbarkuan kalorësit e hënës

Dielli të ngrohu rrallë-andej nga vijnë valët.

Një shekull mbështjellur me flamur Margone

Në gjysmërrugë me amanete brezash në gjoks.Mos hiq dorë nga ëndrra që peng mbeti

Miliona plisa kanë drejtuar sytë në ty

Bëhu një. Rritu-Shqipëri.

SHQIPËRIA IME

E copëtuar, e shtypur, e shkelur
E pamposhtur ndër shekuj të errët,
Besa shqiptare ta ruajti krenarinë
Shqipëria ime...

Ti nuk ke pështyrë në historinë tënde
Dhurove gjak për të qëndruar në këmbë,
Nënat shqiptare nuk u shuajtën
Shqipëria ime…

Sot je e lirë ndër popuj të lirë
100 vjet i ke mbushë, qofsh e bekuar
Populli shqiptar bashkë do të qëndrojë
Në Europën e bashkuar
Shqipëria ime...

Ardhsh i mbarë!

Poemë për 100-vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë

Ardhsh i mbarë, nëntor
Pa vellon e barotit në nusebjeshkët me hone!
Ardhsh i mbarë
Si kënga për nipërit që kurrë s’e humb farën e grurit.
Në cohëskuqjen e bajrakut
Me një tufë me tinguj të ribëjmë palë kurore
Shtrënguar mes pëllëmbës
Si besën më të re që burri ia jep burrit.

Për pengjet e vjetër
Të mos ngrejmë murrana si gurë të harruar Të thërrasim në sofër
Një valë Preveze a një fjongo Ibri larg, në Mitrovicë
Aty ishim,
Me gazin që na jep kjo ditë flamurtare
Aty do të jemi,
edhe kur ëndrrat krahët mund të na i helmojnë gjarpërinjtë

Shkronjat radhitëm
Në radhuan fletëvjetër të ardhur nga Evropa
Zemrat
I bëmë lahuta, saze dhe në supe shtrëngonin tupanin
Diku
Flamuri na gazmonte hapat tek hapnim dyert ndër oda
Diku
Na dhimbnin sepetet që plumbat sërish donin të na e kallnin.

Diku, në Prizren
Do takojmë Abdylin urtak dhe Bacë Ymerin trim
Një valë Lumëbardhi
Do të vëmë te varret e Jasharjve ku lozin vetëtimat Në koburen e Isës
Martina është gati të marrë plumbin e shkrirë
E kënga
Të bëhet shportë me luletinguj për çikat e trimat.

Kam bash një shekull
Që kam mbjellë fidanë lirie në ditët e errta
Në kokrrimin e drurit
Besova se pranvera e ardhshme më e begatë do të vinte
Shkronjat i gdhenda
Herë në faqet e shkëmbit e herë në kondakët e pushkëve grykënxehta
E zilet shkollore
më zgjuan fjalët e nderimit për plagët e freskëta të martirëve

Ardhsh i mbarë
Hipur mbi kalin e baladës me zgjim historie
Me fytyrë të skuqur
Për Hiroshimën që kemi ndezur shpesh për veten.
Në kacavirrjet drejt direkëve Zgjuam shekujt me këngë kurbeti mes klithme
Në tinguj këmbanash
Morën frymën e re për të prekur orët e ditënetëve.

Mos më kërkoni
Të numëroj në muret e shpuar të Kullës së Jasharjve, te Drenica
Bacaloku
Fort po druhet të tregojë plumbin e mbetur kaherë ndër gjunjë
Në pragun e plaguar
Po i harrokam ninullat e më zgjohet vrikshëm dhimbja
E këngët për trimat
Më rizgjohen si dritë mëngjesi në lodra, a në fjalën e urtë.

Ardhsh i mbarë, nëntor
Me amanete të zgjuara nga Preveza e Gumenica dritëbehari
Ku ullinjtë e jetimtë
Lexojnë me kod zemrash abetaren mbrujtur me brumë lirie
Eh, Çamëria ime
Me varre të paemër, me oxhakë pa thëngjinj zjarriNdaj falmë
Që dot nuk po ta puthim barin e harlisur ndër brigje

Falna
Që djepet e fëmijëve i lamë të fshehur mes gërmadhave
E vallen e Osman Takës
S’e hedhim dot në Arpicë a në Shesh të Paramithisë.
Çerdhja e gjoksit
Ende pikon në strehën e mallit të baballarëve
E vajzat
Po hedhin një valle fluturore mbi trëndafilë

Bëna dasmorë
Me shamitë kaltërore, me gjethe dafine mbi buzë.Në Festën e Bashkimit
Ta vëmë mendueshëm ballin te Muri i Gjakut
Na vër mes farkëtarësh
Të një farke ku hekuri rrihet në furrë
Lavdia
Të na skuqë e të na e bëjë hapin e udhës më të matur.

Ardhsh i mbarë
Bëna Kryekrushk të një dasme që veç uron mes sofrës.
E bririn
Na e jep në buzë t’ua japim brezave në agun me rreze
Të bashkosh
Qiejt e zemrave, pëllëmbët e burrit e gazin e foshnjës
Të na bashkosh
Trokëllimat e kuajve si karvanarë të shekujve.