Poezi per femije

Moj bubrrec, moj bubrrec
Ti gjith diten rri tu ec
Ec e ec e grumbullo
A thu vall per mu punon...
***
Moj bubrrec po vi me t'pa
Nji barr dru ma jep hua
Se ta laj porsa t'vi vera
Per nji bar t'jap dy bar tjera.

LUMI

RRjedha jote eshte e paster,
le te jete rrjedhe perjetesie,
rrjedh ajo padjallezuar
si nje lot ne sy femije.

Virgjeri e natyres e paprekshme
qofsh perhere,
zemres sone ne loje e pune
mjaft freski t'i keshe sjelle.

Lumin kurre te mos e prekni,
industri a kimikate,
lumi do qe rrjedha e tij
te jete rrjedhe unikate.

Lumi shkon rrjedhes se tij,
por mbi te kurre dore mos coni.
nese ndodhe qe t'a prekni
grusht te forte ju meritoni.

nga permbledhja ime ne doreshkrim:

MAMI E BABI JANË SI NJË



Miku ka pesë fëmijë si drita
Tri janë yllka e dy petrita.

Ata kanë lodra shumë
Tren, gjirafë, arushë, majmun.

Fjalë pas fjale e orë pas ore
U fol për dashurinë prindore.

Rina bëri bë në hënën
Se ajo më shumë e do nënën.

Edlina e dyta iu revanshua
-Unë babin më shumë e dua.

Edvini në dorë kish një majmun
Tha-asnjërin s`i dua unë.Edoni i vogël picërroi sytë
-Unë i dua-tha-që të dytë.

Venita e vogël bënte sehir
-Ju asnjë s`e keni mirë.

Unë e di nuk ka kandar
Që peshon dashuri të ndarë.

Mami e babi janë si një
Më e madhja dashuri.

Por këtu nuk mbaroi mahia
Plot me gaz u mbush shtëpia.

ENDERR E KEQE

Detyrat zhlyer,
canta krejt grise,
kepucet me balte,
fanella bere pis.

I teri mllef
e inatosur,
syte e perlotur,
krejt i xhindosur.

S'mund te besoni
se sa u gezua,
kur nga gjumi ,
vrik u zgjua.

have lipa-osmanaj

Abetares...

Abetare, Abetare,
Je e dashur, ledhatare,
Je e mir si manare,
E mbl, e mbl fare.
Ti pr dijet je buronja
Qumsht nne ke n shkronja,
Qumsht nne, fjal eti,
Er lulesh, dallg deti,
Fllad, puhiz plot freski.
Dhe shkreptima, dhe stuhi,
Er mjalti luleshqerr,
Por dhe spec edhe piper,
N u dashte ndonjher...

Abetare, libri i par,
Ti msove shkenctar,
Ti msove sa shkrimtar
Dijetar dhe bujq n ar...Abetare, Abetare,
Ledha-ledha ledhatare
do t marrim pas pr fare,
Pas pr fare si manare.

N çdo klas, prgjithmon
S't harron kjo zemra jon...

Ankimi i grenzs

Nj dit grenza po ankohej,
Pse si bleta nuk trajtohej?
Pse i bjne blets shtpi?
Sh at s'e do njeri?
Thoshte grenza duke qar:
-Un si bleta thith nektar,
un si bleta t pickoj,
pse s'jam blet s'e kuptoj.
Kam dhe vija, kam dhe flet,
trupin e kam krejt si blet.
Prse bletn e plqejn,
kurse mua me urrejn?
Ti si bleta je vrtet,
po n pun blets s'i ngjet.
Ti i mbush hojet me balt,
kurse bleta plot me mjalt

Ylli i vogël

Ylli i vogël lart në qiell
duket porsi zjarr në pyll,
sipër dheut lart qëndron
xixa-xixa xixëllon.

MOHORE

Pa shkronja nuk shkruhet asnjë emër,
pa numra-asnjë date,
pa dashuri s’pushtohet asnjë zemër,
pa punë gjithmonë je duarthatë.

E pika e kombit nuk bëhët pa heronj,
pa trima s’ka vlerë lavdia,
pa ruajtur si sytë atdheun,
mund t’I ndërrohet gjeografia.

Pa ndjenja të dala nga shpirti,
art të vertetë nuk ka,
pa qenë fëmi i prapë,
s’të thotë ndokush qerrata.

Pa e provuar flatërimin,
s’do dishë ç’është lartësia;
të rritur s’e sheh kurrë veten,
pa ditur ç’është fëmijëria.

Pa qenë vetë i uritur,
s’di se sa dhëmb varfëria,pa lexuar vargje poetësh,
s’di kurrë ç’është poezia.

Vargjet çë lexove më lartë,
s’janë vargje pa mbarim,
u tha,ç’u tha-e qartë,
nga shpirti pikoi ky frymëzim.

GJUHA E PRANVERES

Hiqni femij xhaketat,
merrni fryme lirisht
se une jam pranvera
qe ju puth ngrohtesisht.

Une flas permes lulesh
dhe permes behari,
flas me gjelbrim fushe
dhe me gjelbrim mali.

Permes puhise sime
ledhatoj ngadal
c 'do buzeqeshje femije,
c'do ngrysje ne balle.

Ju dehe me aroma
e ju gjelberoj,
me uje te burimit
zemren u freskoj.

Qilim te mendafshte,
nen kemb une u shtroj

Vizatimi

TI ke nis te vizatosh
nje pikture te bukur shume,
vetmine do qe ta sfidosh,
e di une,e di une.

nje fytyre me faqe molle
dhe ca sy si shume te ndritur
edhe buzaet si qershi,
kaqurrelat zhdavaritur.

Nese vetmia te mund prape,
lere vizatimin fare,
shiqo ne qiell dallendyshet
me fluturime shigjetare.

Po qe se as kjo s'ben pune,
aspak ti mos u shqeteso,
hedh shikim tutje xhamave,
eshte shoqeria qe ti do.

have lipa-osmanaj

BOTA IME PëR HASRET

E kam botën time t'vetme,
botën time për hasret,
mos e prekni, e trazoni,
mos ju lutëm, m'lini t'qetë.

Dua t'rritëm krejt i lirë,
si pëllumb në kaltërsi,
e di vetë ç'është maturia,
s'e kaloj asnjë kufi.

Për t'u ngjitur lart në qiell
do t'pushtoj majat më t'mira,
s'kam nevojë për shumë fjalë,
korrigjime të vështira.

E di mirë ç'duhet synuar,
cilat maja të pushtoj,
cila rrugë është më e mira,
e di n'jetë vetë çka kërkoj.

HAVE LIPA-OSMANAJ

KUSH MA VODHI FëMIJëRINë

SHpesh më mundon e njëjta pyetje,
vërtetë, kush ma vodhi fëmijërinë.

Mos ishte ndonje dorë tinzare,
ndonjë lejlek a kanarinë.

Iku hajnisht nëpër luadhe,
nëpër fusha, n'vreshta me rrush.

O ju fëmijë, të rritur, o pleq,
fëmijërinë a ma pa kush.

Mos m'a mori ndonjë skyfter,
ndonjë drenushë a lepurush.

Ah kjo pikëpyetje në mendjen time,
s'më lë të qetë vogëlush.

Tash jam e ritur dhe e di
se ju fëmijë më keni zili.Por, më besoni, u them pa mahi,
edhe njëmijëherë po të më pyesni,
unë përsëri do t'bëhësha fëmi.

MELOSI KOMBëTAR

NJë melodi më fle në shpirtë,
një fëshfërimë hapash të lehtë,
t'i biesh globit anëpërtej
s'do t'gjesh më t'bukur në këtë jetë.

Melos i kombit më gjallëron,
prandaj e ruaj me besnikëri,
eja dhe ti kapu në valle
të shijosh këtë begati.

GJeografinë e Atdheut
t'a përshkoj vallja shqipëtare,
trashëgiminë tonë kulturore
e kemi pasuri të shtrënjtë kombëtare,

GOMARI E UJUKU

Për gomarin të gjithë e dinë
se ka forcën dhe fuqinë,
por ka mangu mençurinë.

Kësaj radhe, për habi,
përralla bëri mrekulli,
gomarin shpalli gjeni.

Pasi ferra iu fut në këpucë,
ujku filloi që ta ngucë,
t'i afrohet më ngadalë,
ta përkëdhelë edhe me fjalë.

Por gomari bëri, ç'bëri,
u angazhua i tëri,
një kërkesë të fundit pati,
siç kanë t'harruarit nga fati.T'lutem, ujk, të keshë mëshirë,
ferrën nga këmba më nxirr,
pastaj do t'vdes si m'ka hije,
si hero i kësaj malësie!

Ujku s'bëri as dy fjalë,
me nxitim punën filloi,
por shumë shpejt e pësoi,
se gomari nuk përtoi
dhe me shqelm e fërgëlloi,
të gjithë dhëmbët ia thërmoi.

Ah , tha ujku se ç'më gjet,
ç'mu desh të bëhesha mjek,
puna ime tash e pat,
më mirë isha si kasap.

Në adresë të nënës

Vetëm ti mund të dishë
si gatuhet dashuria,
si shërohet çdo plagë shpirti
nga e cila lëngon fëmija.

Të gjitha dhëmbjet adresohen
në emrin tënd, veç te ti,
aty gjejnç ilaç shpëtimi,
sikur gjejnë ndonjë magji.

Ka poet me famë kjo botë,
por kush mundi të arrijë
të shpjegojë gjithë kuptimin,
që ngërthen në vete ti.

E as unë që jam e vogël,
një pikë ujë në oqean,
s'do t'arrijj të përshkruaj
dashurinë që për ty kam.

Ja dhe sot, për festën tënde,unë e vogla , bija jote,
të uroj me fjalë zemre,
-rrOFSH E QOFSH PëR JETë E MOTE.

Pa shikoni
duart tona,
sa të vogla,
sa të njoma!

Duart tona
punëtore,
vizatojnë
në fletore.

Presin bukur
me gërshërë,
qepin kopsa
me gjilpërë.

Mbanë tulla
mbajnë gurë,
duart tona
s'lodhen kurrë.