Plaku dhe deti!
Faqja 1 e 1
Plaku dhe deti!
nga Engjelli Shqiptare Sat Nov 06, 2010 6:14 pm
Tani puhia ish e fresket dhe varka shkonte perpara me shpejtesi. Ai veshtronte vetem pjesen e perparme te peshkut dhe zuri te kete shprese
"Eshte marrezi te humbesh shpresen", mendoi. "Jo vetem,por besoj se eshte mekat. Mos mendo per mekatin. Ka mjaft probleme te tjera pervec mekatit. Te them te drejten s'kuptoj shume nga mekatet."
"Nuk i kuptoj dhe nuk jam i sigurt ne i besoj. Mos bera mekat qe vrava peshk un? Besoj se bera mekat, ndonese kete e bera per te mos vdekur nga uria dhe per te ushqyer me te shume njerez. Ne eshte keshtu, atehere cdo gje eshte mekat. Tani eshte teper vone qe te mendosh per gjera te tilla, me mekatet le te merren ata qe paguhen per kete pune.
Ti ke lindur per te qene peshkatar, ashtu sic ka qene dhe i ati i Di Maxhios te madh"
Por i pelqente te mendonte per te gjitha, midis te cilave ishte kredhur dhe, me qe s'kishte c'te lexonte e as radio, mendonte per shume gjera duke perfshire ketu dhe mekatin. "Ti se vrave peshkun per t'ua shitur te tjereve dhe per te jetuar", mendoi ai. " Ti e vrave nga kryelartesia dhe sepse je peshkatar. Ti e doje kete peshk kur ishte i gjalle, edhe tani e do. Kur e do dike, s'eshte mekat ne e vrafsh. Apo ndofta eshte nje mekat edhe me i madh?"
- Si shume mendon o plak, - tha me ze te larte.
"Por ti e vrave me kenaqesi dentuson", mendoi "Edhe ai si ti , ushqehet me peshq. Ai nuk ha vetem kermat e nuk eshte vetem nje bark i pabgopur si shume peshkaqene te tjere. Ai eshte nje kafshe e bukur dhe fisnike qe s'di se cĆƒĀshte frika".
- Une e vrava per tu mbrojtur, - tha plaku me ze te larte. - Dhe e vrava me zotesi te madhe.
Pervec kesaj, mendoi, "qofte keshtu, qofte ashtu, s`ka gje te mos vrase dicka. Peshkimi me vret mua po ashtu sic me mban gjalle. Djali, me mban gjalle mua. Mos te te genjej mendja shume, o plak".
U perkul ne buze te varkes dhe keputi nga peshku nje cop mish ne ate vend ku e kishte kafshuar peshkaqeni. E pertypi mishin duke cmuar cilesine dhe shijen e tij. E pertypi dhe vuri re se mishi ishte i mire dhe i shijshem. Ishte i forte e me leng, si mishi, por s'ishte i kuq. Ai nuk ishte fije fije e plaku e dinte se ne treg do tĆƒĀ¬ paguanin cmimin me te larte. Por eren e tij e merte me vete, deri larg dhe plaku s'kish si ta pengonte kete.. E kuptoi se do ta kishte punen pisk.
Era s'kishte pushuar. Ajo frynte me shume nga ana e veri-lindjes dhe kjo do te thoshte se ajo nuk do te pushonte. Plaku veshtronte larg por nuk shidte as pelhura, as tym as anije. vetem peshqit fluturues ngriheshin nga deti dhe fluturonin nga te dyja anet e najes se varkes e aty ketu verdhonin leshteriket e golfit. Nuk kishte as edhe nje zog.
Kish dy ore qe lundronte, i shtrire ne kicin e varkes dhe pertypte ndonjeher mishin e peshkut dhe duke u munduar qe te clodhej per te marre forca te reja, kur pa nje nga dy peshkaqenet.
- Oj, - tha me ze te larte. - S'ka perkthim per kete fjale dhe mund te jete ndoshta si zhurma qe mund te bej njeriu, pa dashur, kur ndjen qe i futet ne derrase gozhdoqe ia shpom pellemben tejpertej.
- Galamos, - tha me ze te larte. Kishte pare fleten e dyte qe dilte nga uji pas te pares dhe i kishte dalluar peshkaqenet hundeshtypur si nga fleta e murrme trikendeshe dhe nga levizjet fshirese te bishtit. Ata kishin ndjere eren e peshkut. ishin turbulluar dhe, te uritur sic ishin, here e humbisnin e here e gjenin kete ere qe i dehte. Sidoqofte, sa vinin e po afroheshin.
Plaku e lidhi pelhuren, ne menyre qe te mos e zinte era dhe i vuri pyken timonit qe te mos leviste. Pastaj ngriti lopaten, ku kishte lidhur thiken. E ngriti me shume mundim, ngaqe i dhimbnin duart shume. I shtrengoi dhe i hapi qe te cmpiheshin pak. Pastaj e kapi lopaten me fort, keshtu qe duart ta ndienin tere dhimbjen pernjehere dhe te mos i benin bisht punes dhe ziri ti veshtronte peshkaqenet qe po afroheshin. shikonte koken e tyre me ate hunde petashuqe dhe te shtypur dhe fletet e medha te kraharorit me nga nje vije te bardhe anes. Keta ishin peshkaqenet me te urryer, qe qelbeshin, po aq kembengrenes sa edhe vrases, dhe kur i mer uria, ata kafshojne lopaten dhe timonin e varkes. Keta peshkaqene kafshojne kembet e breshkave, kur keto flene ne faqen e detit dhe, kur jane shume te uritur, i versulen dhe njeriut, megjithese ky nuk mban ere gjaku apo jarg peshku.
Oj, - tha plaku, - Pa ejani, halamos!
Dhe ata erdhen. Por nuk erdhen ashtu sic kishte ardhur dendusoja. Njeri u kthye dhe u zhduk poshte varkes dhe plaku ndieu se u drodh varka, kur peshkaqeni kafshoi peshkun. Tjetri veshtronte plakun me ata sy te vegjel dhe te verdhe, pastaj hapi gojen ne forme rrethi dhe iu versul peshkut atje ku e kishte kafshuar denduso. Plaku e shihte mire vijen qe fillonte nga maja e kokes ngjyre kafe dhe shkonte ne kurris, atje ku truri pashkohej me palcen e kurrizit dhe e goditi me thiken qe ishte lidhur te lopata, pikerisht ne ate vend, pastaj e nxori thiken perseri dhe e nguli te syte e vegjel dhe tze verdhe si te masces, te peshkaqenit..
Peshkaqeni qe ishte duke dhene shpirt u shkeput nga peshku dhe rreshqiti poshte.
Varka dreidhej ende nga goditjet e peshkaqenit qe hante peshkun brenda ne uje dhe plaku, duke leshuar pelhuren, e la varka te kthehej menjane, keshtu qe ta linte peshkaqenin ta dilte mbi uje. Kur pa, u berkul ne buzet e varkes dhe ia nguli thiken. Ai goditi vetem mishin, por lekura e trashe e peshkaqenin nuk e la thiken te futej thelle. Plaku e goditi peshkaqenin kaq forte sa i dhemben jo vetem duart,por edhe shpatullat. Por peshkaqeni nxori koken nga uji dhe plaku e goditi mu ne mes te kokes petashuqe, kur hunda doli nga uji qe te kafshonte mishin. E nxori thiken dhe e futi per here te dyte, po ne ate vend. Peshkaqeni kishte shtrenguar fort nofullat dhe i qe kacavjerre peshkut. Plaku ia nguli thiken ne syrin e majte. Peshkaqeni s'i shqitej peshkut.
- Ashtu? - tha plaku dhe ia nguli thiken ne mes te trurit dhe unazave te kurrizit. Tani kjo gje s'ishte e veshtire dhe ndieu se thika preu kercin. Plaku ktheu lopaten nga ana tjeter dhe iu futi peshkaqenit ne goje, qe t'ia hapte nofullat. E rretulloi lopaten dhu kur peshkaqeni u shkeput nga peshku tha:
- Shko poshte, galanos. Shko poshte nje milje Shko se e gjen atje shokun. Apo mos ishte nena jote?.
fshiu faqen e thikes dhe e la lopaten ne varke. Pastaj rrugulloi pelhuren dhe, kur ajo gufoi nga era, e ktheu varken ne drejtimin e meparshem
- Ata kane mare me vete sigurisht nje te katerten e peshkut, madje edhe mishin me te mire, - tha plaku me ze te larte.
- Sa mire do te qe sikur kjo te ishte vetem nje enderr dhe mos e kisha zene kete peshk! Keq me vjen e peshk qe na ngjau kjo gje. Na prishi shume pune
Plaku pushoi; ai nuk kishte qejf te veshtronte peshkun tani. Njyra e tij i shembellente ngjyres se amalgamit me te cilen mbulojme pasqyren, por vijat e tij dukeshin ende.
- S'duhej te shkoja kaq larg ne deto peshk. - tha plaku
- Keq me doli, edhe mua edhe ty. Keq me vjen shume, o peshk...........
..................
Heminguej.
"Eshte marrezi te humbesh shpresen", mendoi. "Jo vetem,por besoj se eshte mekat. Mos mendo per mekatin. Ka mjaft probleme te tjera pervec mekatit. Te them te drejten s'kuptoj shume nga mekatet."
"Nuk i kuptoj dhe nuk jam i sigurt ne i besoj. Mos bera mekat qe vrava peshk un? Besoj se bera mekat, ndonese kete e bera per te mos vdekur nga uria dhe per te ushqyer me te shume njerez. Ne eshte keshtu, atehere cdo gje eshte mekat. Tani eshte teper vone qe te mendosh per gjera te tilla, me mekatet le te merren ata qe paguhen per kete pune.
Ti ke lindur per te qene peshkatar, ashtu sic ka qene dhe i ati i Di Maxhios te madh"
Por i pelqente te mendonte per te gjitha, midis te cilave ishte kredhur dhe, me qe s'kishte c'te lexonte e as radio, mendonte per shume gjera duke perfshire ketu dhe mekatin. "Ti se vrave peshkun per t'ua shitur te tjereve dhe per te jetuar", mendoi ai. " Ti e vrave nga kryelartesia dhe sepse je peshkatar. Ti e doje kete peshk kur ishte i gjalle, edhe tani e do. Kur e do dike, s'eshte mekat ne e vrafsh. Apo ndofta eshte nje mekat edhe me i madh?"
- Si shume mendon o plak, - tha me ze te larte.
"Por ti e vrave me kenaqesi dentuson", mendoi "Edhe ai si ti , ushqehet me peshq. Ai nuk ha vetem kermat e nuk eshte vetem nje bark i pabgopur si shume peshkaqene te tjere. Ai eshte nje kafshe e bukur dhe fisnike qe s'di se cĆƒĀshte frika".
- Une e vrava per tu mbrojtur, - tha plaku me ze te larte. - Dhe e vrava me zotesi te madhe.
Pervec kesaj, mendoi, "qofte keshtu, qofte ashtu, s`ka gje te mos vrase dicka. Peshkimi me vret mua po ashtu sic me mban gjalle. Djali, me mban gjalle mua. Mos te te genjej mendja shume, o plak".
U perkul ne buze te varkes dhe keputi nga peshku nje cop mish ne ate vend ku e kishte kafshuar peshkaqeni. E pertypi mishin duke cmuar cilesine dhe shijen e tij. E pertypi dhe vuri re se mishi ishte i mire dhe i shijshem. Ishte i forte e me leng, si mishi, por s'ishte i kuq. Ai nuk ishte fije fije e plaku e dinte se ne treg do tĆƒĀ¬ paguanin cmimin me te larte. Por eren e tij e merte me vete, deri larg dhe plaku s'kish si ta pengonte kete.. E kuptoi se do ta kishte punen pisk.
Era s'kishte pushuar. Ajo frynte me shume nga ana e veri-lindjes dhe kjo do te thoshte se ajo nuk do te pushonte. Plaku veshtronte larg por nuk shidte as pelhura, as tym as anije. vetem peshqit fluturues ngriheshin nga deti dhe fluturonin nga te dyja anet e najes se varkes e aty ketu verdhonin leshteriket e golfit. Nuk kishte as edhe nje zog.
Kish dy ore qe lundronte, i shtrire ne kicin e varkes dhe pertypte ndonjeher mishin e peshkut dhe duke u munduar qe te clodhej per te marre forca te reja, kur pa nje nga dy peshkaqenet.
- Oj, - tha me ze te larte. - S'ka perkthim per kete fjale dhe mund te jete ndoshta si zhurma qe mund te bej njeriu, pa dashur, kur ndjen qe i futet ne derrase gozhdoqe ia shpom pellemben tejpertej.
- Galamos, - tha me ze te larte. Kishte pare fleten e dyte qe dilte nga uji pas te pares dhe i kishte dalluar peshkaqenet hundeshtypur si nga fleta e murrme trikendeshe dhe nga levizjet fshirese te bishtit. Ata kishin ndjere eren e peshkut. ishin turbulluar dhe, te uritur sic ishin, here e humbisnin e here e gjenin kete ere qe i dehte. Sidoqofte, sa vinin e po afroheshin.
Plaku e lidhi pelhuren, ne menyre qe te mos e zinte era dhe i vuri pyken timonit qe te mos leviste. Pastaj ngriti lopaten, ku kishte lidhur thiken. E ngriti me shume mundim, ngaqe i dhimbnin duart shume. I shtrengoi dhe i hapi qe te cmpiheshin pak. Pastaj e kapi lopaten me fort, keshtu qe duart ta ndienin tere dhimbjen pernjehere dhe te mos i benin bisht punes dhe ziri ti veshtronte peshkaqenet qe po afroheshin. shikonte koken e tyre me ate hunde petashuqe dhe te shtypur dhe fletet e medha te kraharorit me nga nje vije te bardhe anes. Keta ishin peshkaqenet me te urryer, qe qelbeshin, po aq kembengrenes sa edhe vrases, dhe kur i mer uria, ata kafshojne lopaten dhe timonin e varkes. Keta peshkaqene kafshojne kembet e breshkave, kur keto flene ne faqen e detit dhe, kur jane shume te uritur, i versulen dhe njeriut, megjithese ky nuk mban ere gjaku apo jarg peshku.
Oj, - tha plaku, - Pa ejani, halamos!
Dhe ata erdhen. Por nuk erdhen ashtu sic kishte ardhur dendusoja. Njeri u kthye dhe u zhduk poshte varkes dhe plaku ndieu se u drodh varka, kur peshkaqeni kafshoi peshkun. Tjetri veshtronte plakun me ata sy te vegjel dhe te verdhe, pastaj hapi gojen ne forme rrethi dhe iu versul peshkut atje ku e kishte kafshuar denduso. Plaku e shihte mire vijen qe fillonte nga maja e kokes ngjyre kafe dhe shkonte ne kurris, atje ku truri pashkohej me palcen e kurrizit dhe e goditi me thiken qe ishte lidhur te lopata, pikerisht ne ate vend, pastaj e nxori thiken perseri dhe e nguli te syte e vegjel dhe tze verdhe si te masces, te peshkaqenit..
Peshkaqeni qe ishte duke dhene shpirt u shkeput nga peshku dhe rreshqiti poshte.
Varka dreidhej ende nga goditjet e peshkaqenit qe hante peshkun brenda ne uje dhe plaku, duke leshuar pelhuren, e la varka te kthehej menjane, keshtu qe ta linte peshkaqenin ta dilte mbi uje. Kur pa, u berkul ne buzet e varkes dhe ia nguli thiken. Ai goditi vetem mishin, por lekura e trashe e peshkaqenin nuk e la thiken te futej thelle. Plaku e goditi peshkaqenin kaq forte sa i dhemben jo vetem duart,por edhe shpatullat. Por peshkaqeni nxori koken nga uji dhe plaku e goditi mu ne mes te kokes petashuqe, kur hunda doli nga uji qe te kafshonte mishin. E nxori thiken dhe e futi per here te dyte, po ne ate vend. Peshkaqeni kishte shtrenguar fort nofullat dhe i qe kacavjerre peshkut. Plaku ia nguli thiken ne syrin e majte. Peshkaqeni s'i shqitej peshkut.
- Ashtu? - tha plaku dhe ia nguli thiken ne mes te trurit dhe unazave te kurrizit. Tani kjo gje s'ishte e veshtire dhe ndieu se thika preu kercin. Plaku ktheu lopaten nga ana tjeter dhe iu futi peshkaqenit ne goje, qe t'ia hapte nofullat. E rretulloi lopaten dhu kur peshkaqeni u shkeput nga peshku tha:
- Shko poshte, galanos. Shko poshte nje milje Shko se e gjen atje shokun. Apo mos ishte nena jote?.
fshiu faqen e thikes dhe e la lopaten ne varke. Pastaj rrugulloi pelhuren dhe, kur ajo gufoi nga era, e ktheu varken ne drejtimin e meparshem
- Ata kane mare me vete sigurisht nje te katerten e peshkut, madje edhe mishin me te mire, - tha plaku me ze te larte.
- Sa mire do te qe sikur kjo te ishte vetem nje enderr dhe mos e kisha zene kete peshk! Keq me vjen e peshk qe na ngjau kjo gje. Na prishi shume pune
Plaku pushoi; ai nuk kishte qejf te veshtronte peshkun tani. Njyra e tij i shembellente ngjyres se amalgamit me te cilen mbulojme pasqyren, por vijat e tij dukeshin ende.
- S'duhej te shkoja kaq larg ne deto peshk. - tha plaku
- Keq me doli, edhe mua edhe ty. Keq me vjen shume, o peshk...........
..................
Heminguej.
Engjelli Shqiptare- Perparues
Gjinia : 
Ditelindja : 26/09/1992 Numri i postimeve : 4056 Vendndodhja : ITALI Hobi : MUSIKA,PISHINA,GIRO Humor : ALOOOOOOOOOOOOOOOO MARMROMA Data e rregjistrimit : 06/12/2009 Falenderimet : 132
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti pėrgjigjeni temave tė kėtij forumi|
|
|
» SHtepia e marinos ju mirepret !!!
» Perandoria ,,,e Shkodra Channel And NAQES SHKODRANEe...
» U rihap shpella luksoze e Ylli-t
» shtepia EDA 82..eshte e hapur me miqt
» ViLa E <<Goces Tironse>>
» welcome in my castel xhoooooooooniiiii
» Capital Club<>Tzio
» Pershendetje nga Adea
» Pallati i Tironcit
» Keshtjella e MORENES...
» Kasollja e Mona&Takut !!!
» Vjen nje moment dhe..!..
» Tė flasim pėr festėn e tė dashuruarve,dhuratat dhe mendimet pėr kėtė ditė !
» A JENI ZESHKAN/E APO BJOND/E/?