Enver Petrovci: Se shpejti ne Tirane.

nga **Morena** Sun Oct 24, 2010 7:17 pm

Enver Petrovcin e gjen në mjediset rrotull teatrit “Skampa” të Elbasanit. Herë duke rrufitur filxhanin e kafesë, herë i menduar e herë duke shkëmbyer ndonjë bisedë me kolegë. Ka ardhur për të ndjekur nga afër të gjitha trupat vendase dhe të huaja, pjesëmarrëse në edicionin e 12-të të Festivalit të Teatrit Ndërkombëtar Bashkëkohor. Tashmë ai është një aktor i njohur për publikun shqiptar, ndonëse i shfaqur vonë në skenën tonë. Artisti nga Prishtina, por me një karrierë të gjatë në Beograd, ka kohë që është kthyer në vendlindjen e tij e prej andej në mëmëdhe, siç thotë ai. Më herët, Petrovci ka ardhur në Tiranë, Fier, Butrint, Durrës e gjetkë. Ka qenë edhe pjesë e festivaleve, ka fituar edhe çmime. I pëlqen Shqipëria dhe kjo duket qartë edhe në një bisedë të shkurtër me të. E tërheq edhe shtrati teatror e kinematografik, vlerat dhe gjuha e bukur e mëmës. “Dua t’u tregoj bashkëkombësve dhe kolegëve të mi se sa e bukur është gjuha shqipe në interpretim, dua t’u tregoj vlerat letrare të komunikimit dhe vlerat shprehëse të saj“, thotë ai. Biseda me të mbetet modeste dhe gjithëpërfshirëse në një tavolinë të thjeshtë në mjediset e jashtme të teatrit të Elbasanit. Petrovci është lindur e rritur në qytetin e bukur të Prishtinës, por siç thotë ai, “jam formuar dhe rritur si aktor në Beograd“, ku dhe është diplomuar në Akademinë e Arteve në gjininë e aktrimit. Ka luajtur në 64 teatro të ish-Jugosllavisë, duke interpretuar aq bukur në shqip, serbokroatisht, hungarisht. “Më kujtohet thënia e pedagogut tim serb, se një aktor i mirë duhet të flasë shumë mirë gjuhën e atij vendi në të cilin luan si artist, të cilin e respektoj dhe e vlerësoj”, shton ai. Megjithëse afro dy dekada “jashtë” Kosove, dashuria dhe krenaria për të nuk shteroi kurrë. “Isha aktori më i vlerësuar dhe më i paguar në ish-kryeqytetin e ish-Jugosllavisë, por erdhi një ditë që zemra dhe ndërgjegjja ime më ftonte kah Kosova, ndaj u ktheva atje”. Punoi për shumë vite në tetarin “Dodona” të themeluar prej tij. Ngriti edhe Akademinë e Arteve të Prishtinës, por fatkeqësisht ia mbyllën ata për të cilët kishte besuar se do të punonin për popullin kosovar e do të vlerësonin artistët e këtij vendi të vrarë e të persekutuar nga regjimi i Millosheviçit e të parëve të tij. Si pjesë e jetës dhe aktualitetit të Kosovës, Petrovci e ka thuajse të pamundur të mos ndalet e të flasë për politikën, për atë që po ndodh sot atje. “Ma mbyllën akademinë pse isha dhe mbetem rebel ndaj politikës së mefshtë të Prishtinës, të cilët me padijen e tyre, sot po e çojnë Kosovën në regres”, pohon Petrovci. Ai flet shumë, sa për artin dhe politikën. Këtu dhe atje në Prishtinë. “Mahnitem dhe kënaqem me Shqipërinë sesa shumë ka ecur në këto 20 vite. Një ditë ju dhe ne, patjetër do jemi pa kufij dhe do të jemi shteti që do të kenë respekt dhe zili në Ballkan e më gjerë”, shton artisti. Në fakt, prej kohësh Petrovci është mes Tiranës dhe Prishtinës. Jo vetëm fizikisht. Rrjedha e jetës së tij artistike pas kthimit në vendlindje nuk e kënaqi. Madje e zhgënjeu dhe ai nuk ka ngurruar ta shprehë këtë në intervista të ndryshme apo në shfaqjet publike. E ka thënë edhe më parë se nuk ndihet i mbushur shpirtërisht dhe as i plotësuar si aktor. “Unë jam shumë i vetmuar dhe mendoj se të tillë ndihen shumica e njerëzve. Nuk kam hyrë në analiza se pse, por e di se jam shumë i vetmuar. Nuk kërkoj as përgjigje, sepse përndryshe ndoshta do të kryeja vetëvrasje. Tentoj si çdo njeri të dal nga vetmia dhe kur si motiv më shërben dikush, prapë shoh vetmi edhe atje. Ndoshta është tipar i profesionit, por besoj se të gjithë jemi kështu”, deklaroi aktori në një nga prezantimet e afërta në Tiranë, kur solli në skenën e teatrit të “Metropolit” pjesën “Sonte jam vetëm” të dramaturgut francez, Andre-Pol Antoan. Flet edhe për pozicionet e ndryshme që i janë ofruar. “Nuk e pranova postin e ministrit të Kulturës, pasi nuk doja të isha bashkëvjedhës me ata që janë sot e për fat po bien duke i hapur rrugën një qeverie tjetër, sepse kosovarët meritojnë më shumë”, thotë gjatë bisedës Petrovci. Nuk mban mend sesa role i janë bërë në teatër apo në kinematografi, por janë me qindra. Ka ëndërr të luajë në teatrin shqiptar dhe aspirata është e afërt, megjithëse ka vite që ndihet koleg me artistët e këtushëm. “Zemra ma thotë se do punoj dhe jetoj në Tiranë dhe për këtë kam gjetur dhe një banesë në kryeqytetin tonë”. Situatën artistike në Shqipëri, e sheh më favorizuese se artistët tanë këtu. “Nëse teatri i Kosovës ka qenë shumë më përpara se teatri i Shqipërisë para 15 vjetësh(kjo ka ndodhur edhe për fusha të tjera të artit), tashmë ai ka mbetur aty ku ka qenë dhe kjo për shumë arsye. Sot nuk ka dallim që prej kohës së regjimit të Millosheviçit. Përveçse nuk na vrasin, në fushën e kulturës ka mbetur e njëjta gjë, sërish të mbyllur”. Ndërkohë, shokët dhe miqtë elbasanas apo të ardhurit nga rrethe të tjera e ftojnë për një drekë në Labinot. Kërkon leje. “Do shihemi sërish, në teatër apo jo?”, thotë. Në mbrëmje do ndjekë shfaqjen e artistëve serbë. Sipas tij, shikuesi i këtij vendi ka qenë dikur me shumë kulturë. Ndoshta një ditë, Petrvocin do ta ndjekim në skenën e Tetarit Kombëtar.

Thursday	+14°	+7°
Friday	+12°	+6°
Saturday	+13°	+4°
Sunday	+11°	+1°
Monday	+11°	+1°
Tuesday	+12°	+5°

Enver Petrovci: Se shpejti ne Tirane.

Enver Petrovci: Se shpejti ne Tirane.

MENU

SHTYPI I DITES

REVISTA

FAQET PARTNER