Tundimi i Djallit

Ai ishte shtrirë në një divan përbri dritares dhe po shfletonte gazetën e ditës. Ndërkohë e bija tetëmbëdhjetëvjecare u ngjit në parvazin e dritares dhe po pastronte xhamat. Krejt instinktivisht atij i shkuan sytë poshtë fustanit të saj, gjatë kofshëve të bukura e deri te mbathjet. E largoi shikimin me nervozizëm, por për habinë e tij në cast ndjeu reagimin e menjëhershëm seksual. Kjo gjë e tronditi dhe në cast u ngrit e kaloi nxituar në kuzhinë ku e shoqja po merrej me përgatitjen e drekës. E rrëmbeu per krahu gruan, kaloi në dhomën e punës së tij dhe mbylli derën nga brenda. Ndërsa ajo po e shikonte e habitur, ai hapi sirtarin e një komodine, nxori që aty pistoletën dhe pasi ia drejtoi tytën në ballë i tha me kërcënim dhe një pamje të frikshme:

- Më thuaj se me kë e ke vajzën, përndryshe të hodha trutë në erë.

E shoqja tepër e trembur nga e papritura u orvat t’i kapte dorën duke i thënë:

-Cfarë ke i dashur, cfarë ka ndodhur? c’po më thua, c’bën me këtë pistoletë, je në vete apo jo?

Por ai i mbështeti tytën e pistoletës në ballë duke iu hakërryer ashpër:

- Më thuaj në cast se me kë e ke zënë vajzën, përndryshe e tërhoqa këmbëzën e të lashë të vdekur në vend. Fol po të them e mos ma bëj fjalën dy.

Gruaja e ndjeu se e priste vdekja, në ndërgjegje i lindi rrufeshëm ideja se i shoqi dicka kishte zbuluar nga tradhëtia e saj dhe iu lut e tronditur të largonte pistoletën për t’iu rrëfyer, por me pare i kërkoi të mësonte se pse i kishte lindur ky dyshim i papritur kur në mes tyre asnjëherë nuk ishte shfaqur stresi i xhelozisë dhe jeta u kishte rrjedhur plot dashuri!

I shoqi i tregoi se cfarë i kishte ndodhur me të bijën, gjë që ishte në kundërshtim të plotë me lidhjen natyrale të prindit me fëmijën. E shoqja, e shtangur, e zbehtë dhe e trembur i tha:

- Këtu nuk ka gjë për t’u cuditur, i dashur, mashkulli mund të reagojë edhe jashtë ndërgjegjës së tij, përse të tronditesh kaq shumë, pse të arrish deri këtu?!

Por i shoqi duke i shtrënguar krahun deri në dhembje, i tha me të njëjtin inat e këmbëngulje:

- Jo, kurrë nuk mund të reagojë në mënyrë të tillë babai për vajzën e tij. Reagimi seksual është i varur nga sistemi nervor, duhet pikërisht frymëzimi i trurit që të reagojë organizmi. E nëse vajza është gjaku im, është geni im, pra substanca ime, nuk ka si të reagojë organizmi kur ky reagim nuk mund të egzistoj në sistemin nervor për pjellën time. Kanali i këtij reagimi është origjinalisht i paqënë në vetëdijen e njeriut. E nëse do ta pranojmë normale këtë sipas teje, familjes i ka ardhur fundi. Prandaj tregomë se vajza nuk është geni im, më thuaj me kë e ke nëse do të jetosh, në të kundërt e tërhoqa gishtin, - i tha ai. Ndonëse jetonte në atë cast në një mjegull tronditëse gruaja iu dorëzua fatit.

C’kishte ndodhur në jetën e saj?

Nentëmbëdhjetë vjet më parë, pas dy vjet martese, i shoqi bashkë me një mikun e tij, kishte ndërmarrë një udhëtim jashtë vendit për punë tregtie. Ishte nisur për një javë, por qëndrimi i tij kishte vazhduar plot një muaj. E shoqja e shuante mallin me telefonata nga ku merrte premtimin se do të kthehej sapo të mbaronte punë. Një ditë teksa ajo po kthehej në shtëpi, i doli përpara një burrë elegant ish - shok i fëmijërisë ,i kthyer nga studimet jashtë shtetit, i cili i kërkoi miqësinë e saj intime. Ajo e kundërshtoi duke ia prerë cdo shpresë, por për cudi ai nuk iu nda. Një tjetër ditë i preu rrugën dhe i tha i përgjëruar:

- Më beso, më është ngulitur në tru dëshira për të të patur në krahët e mi qoftë edhe një cast, të lutem, më jep një orë nga jeta jote, në kujtim të dashurisë fëmijërore që kemi patur. E ndiej se ndoshta bëj gabim nga që ti je e martuar, por më është fiksuar dëshira për të të patur në krahët e mi edhe ta di sikur për këtë të humbas jetën. Përsëri ajo e kundërshtoi:
- Të lutem, më ler të qetë, mos më prish jetën, unë - nisi ajo t’i fliste e tronditur, por ai e ndërpreu:
- Mos u tremb moj shpirt, do jemi unë, ti dhe qielli, kurrë nuk do të ndodhë ta marrë vesh njeri këtë miqësi deri në vdekje. Me kujtimin tënd do eci në jetë. Do ta ruaj atë si castin më të bukur të saj, të kujtojmë dashurinë naïve të fëmijërisë në shkollë.

Në cast ai i mori dorën dhe nisi t’ia puthte me dashuri si i marrë. Me gjithëkëtë këmbëngulje tronditëse, ajo u tërhoq dhe u largua prej tij, por pa i lënë atij hijen e urrejtjes. Kështu qe pas dy a tri ditësh, ai i shkoi në shtëpi, i sigurt që ajo ishte vetëm. Këtë herë zonja e bukur iu nënshtrua këmbënguljes dhe ra në krahët e tij për një natë të tërë duke realizuar kështu tradhtinë e parë ndaj të shoqit…

Tre ditë pas kthimit të të shoqit ajo kuptoi se kishte ngelur shtatëzënë në kontaktin me burrin e huaj. Kjo gjë e tmerroi dhe vendosi të bënte dashuri këmbëngulëse e plot pasion me të shoqin, për t’i thënë më pas se kishte ngelur shtatëzënë. Pas një viti lindi vajza tek e cila me kalimin e muajve dhe të viteve i ati nuk vinte re ndonjë ngjashmëri në sojin e tij. Ajo kishte trashëguar pamjen madje dhe karakterin e së ëmës. Kështu vitet kaluan deri sa e bija erdhi në atë moshë për ta joshur. Në të vërtetë,vajza ishte bërë gëzimi i tyre. Ajo ishte e bukur, e dashur dhe e zgjuar

Pas tregimit të së shoqes tejet të tronditur, ai e ndjeu veten tepër ngushtë, aq më tepër kur ajo i kujtoi faktin që ai i kishte premtuar se do të qëndronte jashtë vendit vetëm një javë, por... Ashtu me pistoletën në duar i tha të shoqes:

- Si do ta ndajmë këtë punë, grua, a mund ta duroj unë faktin që po rrit një vajzë që nuk është imja, që ka ardhur në jetë nga dikush tjetër, a mund ta shikojmë tani e tutje njëri - tjetrin në sy dhe të jemi të qetë?
Ajo mbuloi fytyrën me duar dhe nisi të ngashërehej, por ai vazhdoi me të tijën:
- Lëri të qarat, këtë gjë nuk mund ta mbulojnë lotët. A e mendon se unë nuk mund të jem i qetë në shtrat me ty kur të më shfaqet ai tjetri që ka lënë gjurmët në trupin tënd, a e kupton para cfarë dileme më ke vënë?

Ajo iu përgjigj ashtu duke qarë:

- Bëj si të duash, mendoi të gjitha dhe vepro. Ai cast qe fatkeqësia ime, por të lutem këtë gjë nuk duhet ta mësojë njeri tjetër, nuk duhet ta mësoje vajza, përndryshe merrma jetën që tani!

- C’rëndësi kanë të tjerat përballë faktit që unë nuk mund ta përtyp dot këtë gjë për të vazhduar jetën i qetë - i tha ai dhe u ngrit e doli nga shtëpia duke e lënë atë nën peshën e mundimshme të një faji që nuk mund të ndreqej…
“Po si ka mundësi, si ka ndodhur të thyhet pas një muaji të mungesës sime, cfarë djalli ia ka futur në shpirt tradhëtinë?”

Kishte kaluar mesi i natës kur në dhomë, në vetëdijen e tij, i erdhi papritur një zë i largët”

“Pse e bëni kaq tragjike, zotëri, pse e keni kaq të vështirë t’ia falni gruas suaj dobësinë e një casti, që nga rrethanat mund t’i ndodhe kujtdo?!!!… A nuk ishte edhe për ju dobësi që më thirrët në dhomën e hotelit në Romë, a nuk ishte edhe ajo një tradhëti. Gruaja juaj nuk ka bërë asgjë më tepër se c’bëtë ju me mua, për disa ditë, madje dhe qëndrimin në Romë e shtytë për hatër të kënaqësisë që gjetët. A ju kujtohet casti që pasi shuat pasionin, i shtrirë pranë meje, e kujtuat me pendim gruan tuaj që iu priste? Kjo është jeta, i dashur mik, kështu janë njerzit…”


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ju si do vepronit ?????
Tregimi është shkruar nga Siri Sulejmani