Poezi dashurie nga:VESA

Nga cila fjal ke frik me shum ?
TE DUA apo TE URREJ ?
Cilit veprim i frikesohesh ?
Nga cila ane ke droj ?
Cilen do qe te them ?
Pasi per mua e njejta gje ndodhne te dy rastet
Ne te njejten koh te dua dhe te urrej
Malli per ty shpirtin ma kaplon
E urrejtja per ty syt mu verbon
O zot si mundet te mbaj nje shpirt kaq shum ndjenjave
E si mund te bej ball kaq shum mundimeve
Pse kaq shum t`dashuroj
Kur parajsen n`ferr ma shnderrove
E si mund te urrej
Kur dashurin e pasjonin ma mesove...

U lodha duke pare
Dike qe s`me shikon
U lodha duke dashur
Dike qe s`me do
U lodha nga dashuria
Ku gjithmone gabova
U lodha nga jeta
Qe deri sot jetova
Nese vargjet e mia po lexon
Nese je dhe ti dikush qe dashuron
Mendohu mir per hapat e tua
Dhe ki kujdes kur thua te dua....

Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?

Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më me ty s'dua të rri.

Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s'dua t'ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.

Po bëjë lutje, e pse o Zot s'më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e nuk po vjen?
E çfa tjeter gje tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!

Mjaft o jetë më mundove,
s'më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.

O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.

Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t'ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s'më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?

Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk po të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë Ku je mshef
Po Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.

Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më ler me te jetoj
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.

Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më ler te jetoj

Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s'ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.

Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.

Unë jam një mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam qene
që t'mos njoh unë kurrë lumturi.

Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.

Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t'më shkatërrohen

Por ja, jeta me zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s'dua që kësaj jetë t'i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.

Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë mallkuar jam.

Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s'më lë vend askund,
prandaj më mirë është që të vdes.

Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?

Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më përëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s'mund më t'i duroj.

Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.

Mallkuar qoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar qoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s'ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.

Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.

E mallkuar është kjo zemër,
prandaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që kisha,
e tani dua që t'më harrosh.

Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?

Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.

E të bëhem pluhur, që kurrë s'do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t'më kujtojnë shokët e shoqët, le të shikojnë në dhe,
se aty pushon një trup, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.

Po nënës time, vallë kush do t'i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t'më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
"Amanet, më kujtoni nganjëherë"?

Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s'do të zbardh kjo e mjera ditë.

Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s'ka kush pas teje, t'më jep ngushëllim.

Përse kështu më tradhëtove,
don që t'ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
prandaj kthehu, e mos shko, o shpirt. Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s'të kam pranë, qajnë sytë e mi,
prandaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s'kam ku të gjej unë lumturi.

Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.

Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.

Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.

Ky rrembesh shiu, kujtimet m'i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.

E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.

Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur - jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?

Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s'më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t'më kalon në vaj?!

Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që desha,
e që kurrë "Të dua", s'më tha,
por tani le të harrohen të gjitha
Nëse ka Zot, në këtë botë,
vallë, pse nuk më dëgjon,
por më len, që të derdhi lotë,
e nga këta lotë, pse s'më shpëton?

Jo! S'besoj më as në Zot,
as në tokë, as në qiell,
vetëm vdekja mund t'më shpëtoj,
nga këto vuajtje t'më largoj.

Ah, jam lodhur nga këto rënkime,
që po shtohen nga dita në ditë
nga këto plagë të zemrës sime,
eja vdekje, çfare po pret me
Eja pra, eja o, vdekje
që sa kohë unë po të pres,
në këto orë të kësaj mesnate,
ty po të pres, që t'më rrëmbesh....

Kur te lexosh kete poezi
Dije qe un jam ne vetmi
Qekur u ndame
Asnjeher nuk u pame
Akoma te dua
Perse vuajtje do ket gjithmone per mua ?
Sa te jem gjall ty do te dua
Se je e vetmja per mua
Ndoshta tabi je me tjeter njeri
Nje tjeter qe te dhuron dashuri
Gjera te ndryshme perjeto
Por dije askush ne bot si un s`te do....

Nje shikim i par te dy na rrembeu
Nje dashuri e brishte papritur na genjeu
Me beri te besoj ne dashuri
Me beri te perjetoj nje lumturi
Po ty nuk te pranova
Te thash s`te dua e te refuzova
Kaluan muaj , kaluan vite
E dashurin time nuk e prite
Nuk prite te thoja te dua
Te thoja se je jeta per mua
Ty po filloj te harroj
Nje tjeter do mesoj te dashuroj
Do ti them zemres se ti nuk ekziston
Do ti them asajt se ti dashurin e harron.....

Nese ti do te me gjesh
me kerko atje
te braktisur te mjere
mes qiellit me re

Nese rruges se gjatë
do te ndeshesh një shpirt te vrare
mos e shif me sy te shtrembert
por i thuaj dy fjale

I thuaj nese te mban mend
e nese vuan për ty
pyete dhe për zemren
që dashuroi dy syte blu

E nese ajo duket e ftohte
e syte s'kane me shkelqim
e ke fajin ti
që u talle me dashurine....

Larguar nga VESA....

Dashuria s´esht borxh qe duhet ta paguaj
Por esht ndjenje e shpirtit
Qe duhet te vuaj
Dashuria s´esht fjale qe per momentin lexon
Por mbetet si plag
E s´ka gje qe e sheron
Dashuria s´esht lule qe vetem 1 vit jeton
Ate e mbjell ne e aty jeton pergjithmon....

Nuk e di pse sa here qe largohesh nga une
jam e gaçme te qendrosh te te ulem ne gjunje.
Po ti sikur me doje???
Apo isha thjesht viktime
e ndonje loje???
Me thuaj i dashur une nuk merzitem,te pakten per me te keqen te pergatitem.
Ti hap deren nese troket tek une
Mos u trishto i dashur
perseri do ulem ne gjunje
Ndoshta ti do shqetsohesh.
Sa keq qe ta besh kete detyrohesh>
Por ti shtiresh dhe betohesh!
Jo i dashur,te lutem jo keshtu me mire ma thuaj ne sy;
UNE DUA DIKE TJETER DHE JO TY?????!!!!!!!

Ne jet nuk esht asgje nga dita qe te kam takuar
dhe e zgjuar rri ter naten Per ty duke menduar
Duke mos kujtuar pse ne dy nuk jemi te bashkuar
ndoshta dashurin qe duhet ta kem dikush e ka mallkuar
ndoshta jo ndoshta krejt cka duhet te shtyn vetem pak koh
ta kuptosh dashurin time ,at'her tme thuash po
dhe un te pres dhe deri sa te vdes
edhe at'her kur asnje shpres nuk kam
kur je lumturua ,kur je i deshperuar
Un do te jem aty per te ngushelluar
Do te jem me ty me te keqen dhe te miren
e gatsheme ne cdo moment per te plotesuar deshiren
Edhe frik kur ke edhe e vetmuar kur je
edhe dashuri kur ske Mua aty do te me kesh
Per ty te kujdesem, endrrat ti rrealizoj
Per ty te jetoj, Per ty te mendoj

Nuk e di pse aspak nuk po te besoj
cdo fjal e jotja ne genjester me tingllon
pse nuk mi the keto at'her kur kisha nevoj
mu largoh tani te lutem eshte teper von

Zotri i bukur ti patjeter i imi duhet me kon
pa marr parasysh cka mendojn e thoj ton
se mu s'me intereson kte edhe ti e kupton
un thjesht te adhuroj dhe askush smuntet te ma ndalon
Por tjeter po me bin ne kte koh dhe me rrin mbi kry
kur ndjenjat qe kam per ty askush smundet me mi thy
ti nuk ke numer i vetmi je per mua
dhe ashtu si te dua asnje tjeter nuk mund te dua
neser te betohem diten me ty ta kaloj
fshqehtesit e mija dua vetem ty ti tregoj
fshehtesit e tuja dua ngadal ti zbuloj
levizjet e buzeve tuja me kujdes ti veshtroj
Per her e me pas per ty te qendroj
deri sa te vdes per ty do te kendoj
per ty jetoj , per ty te mendoj
shpirtin ta lexoj, deshirat vetem ty do ti plotsoj

Nuk e di pse aspak nuk po te besoj
c'do fjal e jotja ne genjester me tingllon
pse nuk mi the keto at'her kur kisha nevoj
mu largoh tani te lutem eshte teper von

Per ty dua te jem rreze e djellit kur te kesh ftoht
dua qe ta puth trupin tend te ngroht.....

PYETA ZEMREN TIME


E pyeta zemren time
ti pse rehat nuk ndihesh,
e ne kraharor rreh
si ne mijera fluturime.


E pyeta zemren time
ti nga une c;kerkon,
se ate qe te ka pushtuar
une ty nuk ta jap dot.


Se malli e di te ka trishtuar
e ke kaq kohe ti pa epare,
kaq kohe zemrat
prane e prane pa rrahur;
sa shume enderroni te jeni bashke.


Po fati juaj keshtu e deshi,
e ti ate nuk e mund dot;
vec kujtimet qe bashke patet
nuk do ti harroni ne kete bote....

Zoti ka dhen shum gjera ne jet
Nje prej tyre dashurin e vertet
Qe ndjenjat e mi leshon
Ah kjo zemra ime vetem per ty mendon
Sado mundohem zemren ta ndal
Nga shpirti esht e pamundur
Dashuria esht gjall
Zoti fatin ma largoi
Un nuk jam me njesoj
I vetem plot trishtim
Zot te lutem me kthe fatin tim.....






Pa ty dielli nuk shkelqen
Pa ty gjumi nuk me vjen
Pa ty zemra zben tik-tak
Pa ty thinjem pak nga pak
Pa ty lotet skan mbarim
Pa ty burg ky shpirti im







Aty ne krahet e tua do doja te vdisja
Ne buzet e tua do doja te humbisja
Ne zemren tende do flija i qete
Prania jote e dashur
Me jep me shume jete....


Desha vec nje pershendetje te heshtur ne naten me shi
Nje perqafim te ngroht aty ku sna sheh njeri
Nje puthje te embel nje lutje per mua
Ne enderr te cmendur me klithmat e tua.....