Kënaqësia e aktit seksual dhe dhuna.

nga **Morena** Sun Mar 28, 2010 12:16 pm

Kënaqësia e aktit seksual dhe dhuna

Kënaqësia në marrëdhëniet
seksuale fillon e kalon në faza të ndryshme që me fillimin e dëshirës
që stimulohet nga shumë arsye që zakonisht i përkasin të parit, të
dëgjuarit e të prekurit tek njeriu ose stinës së bashkimit tek kafshët
dhe bimët. Kënaqësia tek njeriu duke filluar nga psh. shikimi, të
folurit, të prekurit etj., shoqërohet me emocionin e ndjenja të
ndryshme që përfundojnë në aktin seksual që në vetvete kalon në mes
dëshirës dhe kënaqësisë, që arrin kulmin me orgazmën, derdhjen, daljen
jashtë të qelizave seksuale (me daljen jashtë të spermës për mashkullin
- dhe me rrëshqitjen e valës së saj nëpër kanal tek femra).

Gruaja
që shpesh nuk merr pjesë krejtësisht në akt e për këtë jo gjithmonë
arrin orgazmën, mbetet gjithmonë e kënaqur, por një kënaqësi të veçantë
ajo provon kur rënia e spermës nuk pengohet por përplaset në fund të
vaginës (kjo edhe kur organi mashkullor e dërgon spermën ritmikisht në
pozicionin e fundit më ekstrem në aktin seksual). Ka gra që janë të
afta të parandjenë në këtë moment një ndjenjë të papërcaktuar kënaqësie
e dëshire, kënaqësisht të dhimbëshme, që jep të rënqethura, prej të
cilave gjithë aparati gjenital i brendshëm kontraktohet në momentin në
të cilin sperma ka rënë tashmë. Nga kjo ndjenjë ka ndonjë grua të
mbetur shtatzanë, që kujton se ka preçizuar se në cilin raport ka
mbetur e fekonduar. Edhe mashkulli ndjen një sensacion të veçantë, në
këto raste, prej spazmës të të gjithë aparatit gjenital femëror ku
organi i tij është i mbyllur brenda.

E gjithë kjo bashkësi
ndjenjash të njeriut në raportin e tij seksual merr formën më komplekse
në kontaktin e dy mukozave që nuk është vetëm akti fizik por shkrirja e
dy shpirtrave, e dy dëshirave, kënaqësive; gjaku pulson më fort e më
shpejt në tru, pulset rrahin me një ritëm e frymëmarrja sinkronizohet,
ndjenja shkakton humbjen e mendjes në momentin e bashkimit të dy
qënieve që jetojnë një moment të dëshiruar, i cili do t'i japë jetën
një krijesë trashëgimtare, me të gjitha virtutet e gjithë veset, të
gjithë forcës e dobësisë së atyre që bashkohen në këtë akt atavik që
bazohet fuqimisht në subkoshiencë për t'u konsumuar e vdekur bashkë,
për t'i dhënë jetë një krijese, e cila nga qelizat që shkëputen nga dy
trupat merr zjarrin e pavdeksisë së gjeneratave.

Gjatë aktit
muskujt janë të tendosur me një sforcim që nuk shkakton lodhje e
dhimbje. Të gjitha gjendrat derdhin sekrecionin me aktivitet të madh. E
ndërsa shpirti dridhet, puna cerebrale ndalon për të fiksuar një pikë
të jetës; e mendja pushon si në një oaz paqeje.

Trashëgimia
është një problem sa i rëndësishëm e i studjuar aq edhe kompleks dhe i
vështirë dhe nuk është objekt i këtij shkrimi, trashëgimia normale dhe
patologjike në raport me periudhën që ndodh e shoqëron konceptimin e
krijesës. Eshtë një gjë e admirueshme, e shenjtë, trashëgimia për të
cilën duhet të kujdesemi shumë para se ta krijojmë që gjenerata të jetë
e mirë. Truri i lodhur mund të japë produkte të dobët nga mendja. Të
shprehur mirë e ka dhenë Tommaso Campanella në "Citta del Sole" ,"...
Ata që mbulojnë punë intelektuale të lodhëshme nuk duhet të marrin
detyrën e prindit, veç pas shumë ditësh pushim..." Po kështu ata që
kanë fizik e muskuj të lodhur nga stërvitja, të helmuar nga metoksina,
nga lodhja japin prodhime fizikisht të dobët. Qelizat e lodhura e
ngopura me helme organike e kimike, si alkool o plumb, mund të
transmetojnë tek krijesa e ardhshme të meta serioze.

Bloch
shkruan: "Gratë janë krejtësisht seks nga gjuri në qafë, kurse meshkujt
zonën seksuale e kanë shumë të vogël... tek gruaja zona e kënaqësisë
seksuale është e madhe dhe e shpërndarë në sipërfaqen e trupit"

Përsa
i përket ndryshimeve të nivelit të kënaqësisë mes mashkullit dhe
femrës, në natyrë këto janë të ndryshme mes specieve por edhe mes
racave brenda species. Kështu psh., ndërsa është femra e fokës, apo
luanesha etj., që përdorin një art të vërtetë për të eksituar meshkujt
për kryerjen e aktit seksual, ekstremisht të kundërt janë meshkujt tek
lama apo gamiljet që përdorin forcën. Kështu ndodh edhe brenda racës
njerëzore psh., me femrat eskimeze që përdorin përkëdhelitë apo
meshkujt e Jivaros në Amazonën e sipërme që përdorin forcën. Tërheqja,
rezistenca që paraqet femra dhe turpi vijnë trashëgimisht nga një
gjeneratë në tjetrën dhe manifestojnë një kujtesë atavike edhe se e
transformuar në art. Por ndërsa tek kafshët akti seksual kryhet vetëm
brenda një periudhe të caktuar gjatë vitit, tek njeriu nuk është
kështu. Femra tek njeriu duhet ta joshë e ta eksitojë mashkullin e saj
kur atij i pëlqen dhe kur ai është gati psikologjikisht e fizikisht
mund të nisë bashkimi seksual. Eshtë sepse varet prej atij prandaj
femra i nënshtrohet, i plotëson kapriçot dhe i bindet. Por ka shumë
raste kur mashkulli e dhunon femrën e tij, të tilla raste njohin shumë
gra të martuara. Egoizmi mashkullor bën kështu por gruaja qëndron
jashtë, pasive në aktin e bashkimit.

Akti seksual kurrë nuk
duhet të bëhet pa konsensusin e plotë të gruas dhe as të niset para se
ajo të mos jetë e përgatitur përmes një kompleksi art,i shpirtëror e
material, që i paraprin, që përbën parapërgatitjen për aktin seksual.
Vetëm kështu ai mund të japë një kënaqësi ekstreme deri në një
sinkronizëm në orgazëm. Mungesa e kësaj parapërgatitjeje, që
reflektohet me ftohtësinë e shumë grave është e dukshme sepse mashkulli
asgjë nuk ka bërë për ta eksituar, psikologjikisht e fizikisht që ta
bëjë atë të jetë pjesëmarrëse në kënaqësi. Të përjashtosh njerin nga
çifti prej kënaqësisë, do të thotë ta bësh aktin seksual, të papërsosur
deri të mërzitshëm.

Gruaja pëson shpesh herë me forcë e deri
brutalitet marrëdhënien e parë seksuale. Por ajo shpesh i nënshtrohet
akteve jo të dëshirueshme edhe gjatë kohës së bashkëjetesës familjare,
akte të cilat shpesh e detyrojnë atë që të paktën me mend të ëndërrojë
një mashkull tjetër (tradhëti shpirtërore) ose e çojnë të shkojë vërtet
me dikë tjetër i cili e kupton (tradhëti bashkëshortore).

Duhet
theksuar se mashkulli që në kohën e pubertetit gati gjithmonë e zgjedh
femrën që i pëlqen seksualisht, pasioni dhe simpatia seksuale
bashkekzistojnë. Kurse në shumë gra vetëm pasioni mbizotëron në jetën
bashkëshortore dhe kështu mbetet për të gjithë jetën edhe në
funksionimin e aparatit gjenital që mund të ndjejë edhe pa një
pjesëmarrje fizike. Në të kundërtën maashkulli për të arritur raportin
fizik duhet të jetë i eksituar, duhet që organi i tij të pësojë
ndryshime të formës dhe volumit. Kështu ka gra që nuk kanë provuar
kurrë një dridhje të dëshirës epshore, por janë dhënë pasivisht burrave
të tyre për një gëzim shpirtëror duke bashkëqenë në spektakël me
dëshirën e të dashurit edhe pse me dhimbje fizike. Kjo sjellje, mënyra
ndjesore duke përfunduar në altruizmin e nënës mes dhimbjesh fizike e
shpirtërore, shpesh të injoruara nga burrat, e bëjnë gruan një qënie
superiore, dhe disa gra krijesa të jashtëzakonshme.

E thamë edhe
më lart se marrëdhënia seksuale duhet të parapërgatitet dhe kjo për
shumë arsye kryesisht psikike, por edhe mekanike, si dhe për gjetjen e
domosdoshme të kohës së kënaqësisë. Bile, parapërgatitja, është
periudha më e kënaqëshme e cila pastaj përfundon në një moment. Kjo
periudhë eksitimi psiko-fizik ku ka rëndësi çdo pjesë e trupit,
prekjet, puthjet, përkëdheljet, fantazia në të cilën marrin pjesë edhe
organet seksuale, të cilat sekretojnë likuide (jo spermë) nga gjendrat
e mukozat e tyre, derisa dy trupat dridhen nga kënaqësia dhe arrihet
mirëkuptimi i aktit me orgazëm.

Darvini (Origjina e njeriut)
mendon se meshkujt e të gjithë specieve kanë dëshira e tendenca
seksuale më të fuqishme se femrat. Dhe mund të thuhet se për mashkullin
akti seksual është një pikë, kurse për femrën një linjë. Mashkulli pas
aktit seksual ka përfunduar funksionin e tij biologjik, kjo është pika
si një flakë që ndez. Por flaka e ndezur i besohet gruas së cilës i
sjell gëzim e dhimbje sidomos kur kjo flakë ndez një jetë të re në gji
e nis funksioni i amësisë, i gjatë e i vështirë që shkon nga akti
seksual në konceptim, qumështim e edukim... Kështu femra fillon që nga
momenti i ndezjes së flakës ose nga ajo pikë, e heq një linjë që
zgjatet aq sa zgjat detyra sublime e amësisë.

Marrëdhënia
seksuale lind si një shkëndijë që përshkon të dy trupat, që ndez
fantazinë e që eksiton vlerat më të pastra të natyrës njerëzore, nga
zemra në tru. Në të humb ndjesia e dy trupave sepse dashuria e vërtetë
nuk ka organe.

Shpesh mashkulli pas aktit seksual ndjehet i
lodhur, i trishtuar, i pakënaqur; kurse femra në të kundërtën ndjehet e
kënaqur. Shpesh kjo ndodh se ky akt kryhet si nevojë fiziologjike për
mashkullin e kështu kryhet pa parapërgatitjen, pa predispozicionin e të
dyve dhe përgjegjësinë për këtë akt; kurse femra në rastin më të keq
është e kënaqur që shpëtoi nga pesha, kthetrat e forca e mashkullit të
saj. Kur akti seksual është i mirëpritur dhe i parapërgatitur nga të dy
e kur shpreh bashkimin jo thjesht të trupave, por të shpirtrave atëhere
jep një kënaqësi të madhe të të ndjerit një të të dy shpirtrave që
dëshirojnë diçka të ëndërruar, atëhere akti le të kënaqur e të lumtur
në dashurinë për tjetrin e jetën e përbashkët dhe me fekondimin arrin
sintezën me qëllim krijimin. Ja se si një akt në thelb fizik,
biologjik, brutal, transformohet nga njeriu në një ndjenjë të fuqishme
e fantazi, në një kënaqësi e gëzim...