Dashuri e kaluar por jo e harruar

nga Engjelli Shqiptare Wed Feb 03, 2010 4:06 pm

Thjesht dua te ju tregoj per nje histori dashurie qe ka ndodhur para disa vitesh.
Isha e re,dhe pa pervoje dashurie ose jete me sakte.Isha ne fund te vitit te katert ne gjimnaz.Si Ã§do e re qe enderronte per njeriun e jetes(princin e kaltert),enderroja edhe une por me naivitet te plote.
Ndodhi qe nje dite pranvere,te takohem me nje djale shume simpatik,nga vendi ne te cilin une jetoja,dhe shume shpejt te dashurohem mbas tij.Nuk e dija se Ã§fare eshte dashuria,vetem e imagjinoja duke pare filma,por nuk e dija se sa vuajtje qe do te me sillte kjo dashuri.
Ne menyre te fshehte,ja krijova vetes dhe atij qe te takoheshim disa here.Cdo takim ma shtonte dashurine per te,e doja me shpirt,dhe isha e gatshme qe te martohesha direkt me te.
Tani qe e kujtoj ,them me vehte se sa budallaqe paskam qene.Si valle nuk arrita te kuptoj se me don apo jo ky djale !!!
Eshte e cuditshme!!
Me vone ndodhi ajo qe une nuk e prisja.E dashuroja marrezisht,me gjithe shpirt.Nje dite vjen tek une nje vajze e re nga nje qytet tjeter,dhe me thote qe X eshte i dashuri im dhe se ne duhemi.Nje shokk apo grusht i madh per
mua???U mundova ta sqaroj me te dashurin tim kete teme,por ai i mohoi duke me thene qe eshte vetem nje "kurve"dhe asgje tjeter.I besova ,siÃ§ i besoja gjithmone dhe vazhdoi normalisht itinerari jone.
Nje here tjeter,duke mos kaluar as disa dite e shikoj me nej vajze te qytetit tim duke folur e qeshur perzemersisht dhe ai kur me shikon mua ,fshihet duke u futur ne nje klub aty prane tij.Ndjehesha kaq e lenduar dhe tej mase e deshperuar.
Mendova qe te takohem me te dhe te sqarohen te gjitha muhabetet se vertete nuk shkonte keshtu.
Ai nuk me del ne takim,duke u justifikuar qe nuk kishte makine,dhe se duhet te kthehej nga kishte ardhur nga nje shtet i huaj.
Tani qe po shkruaj po tregoj sikur te kem pare nje film apo lexuar nje roman,, por... ne te vertete ne ato vite une kam ndjere shume dhimbje,mund te them qe kam kaluar Ã§aste depresive.etj,etj.
Ishte vendimi im qe nuk duhet te takohesha me me kete njeri,me nje don zhuan dhe ajo ndodhi.
Mblodha veten dhe ja vura si detyre qe mos te mendoj me per te ,qe ne fakt ishte shume e veshtire.
Pas disa muajsh,me erdhi rasti qe te fejohem me njeriun te cilin une jetoj dhe kam krijuar nje familje te bukur,dhe te largohem nga dashuria ime e pare.Ne kohen kur une u fejova,ish "i dashuri" me telefonon nga shteti i huaj,duke me lutur qe te fejohesha me te.JO! ishte pergjigja e ime,pasi une kisha hyrre ne rrugen e harreses per te dhe nuk doja ti kthehesha aventurave me kete don zhuan.
Tani e kujtoj shume shpesh kete njeri apo dashuri,por pa dhimbje dhe here here me inat.

nga Marini Wed Aug 11, 2010 2:28 am

nga dashuria. Sun Sep 05, 2010 1:06 pm

shum mir :)

nga **Ylli** Sun Sep 05, 2010 2:03 pm

Dashuria nuk harrohet kurre!

nga Mona Sun Sep 05, 2010 3:02 pm

Ne gjith kete histori mendoj se ndjenja ka ekzistuar por jo ndjenja puro dashuri , nese do kish qen dashuri e vertet ajo sdo kish arritur te dashuroj nje tjeter dhe historia nuk do mbaronte me fjaline "e kujtoj me inat"