Skandali seksual,Ylli Pango bën libër: Të fshehtat e vajzës që më hyri në shtëpi

Pas nëntë muajsh nga "skandali seksual" i shumëpërfolur në media,
ish-ministri i Kulturës Ylli Pango, vendos të rrëfehet. Jo në media!
Ashtu sikurse u fol e stërfol për ditë me radhë, pas emisionit të "Fiks
Fare" dhënë në Top Channel marsin e këtij viti. Pango ka dy ditë që ka
hedhur në treg një libër. E titullon thjesht "Skandal"! Dhe është një
ese e gjatë për moralin shqiptar.
"Në një kohë kur gjithë gjakrat e nxehur të moralit të prekur u ftohën,
e kam radhën të shprehem unë gjakprishuri", shkruan diku mes rreshtash
Pango, drejtuar shqiptarëve. Si një lloj reflektimi, vetrrëfimi e në
fjali të thjeshta dhe plot ironi, Pango tregon gjithë detajet e
ngjarjes së kamerës së fshehtë, në mënyrë kronologjike. Është një
rrëfim i thjesht, që nis më herët se me kohën e "ditëve të tmerrit" siç
e quan dhe vetë Pango. Thashethemet e para që i shkonin në vesh për
publikimin e një "skandali të madh" të tij, e bënin të ishte kurioz.
Ama si kish ndodhur t'i mendonte gjatë edhe paralajmërimet e kolegëve
të tij deputetë, të cilët shumë muaj para skandalit i thoshin: "S'e ke
shumë të gjatë", "Do të të heqin", "Kanë paguar shumë për ty..."!

Është
një libër në të cilin ish-ministri i Kulturës, Ylli Pango ka sjellë
versionin e tij të ngjarjes. Telefonatat e njëpasnjëshme nga vajza të
rekomanduara ose jo që i kërkonin punë, femra krejtësisht të zhveshura
që i shkonin gjatë takimeve në ministri, e së fundmi vajza tjetër, siç
e thekson dhe vetë, një ish e njohura e dikurshme që e viziton mbrëmjen
vonë në shtëpinë e tij. Janë këto personazhet, e brenda rrëfimit të tij
bëjnë pjesë edhe të gjithë ata që me dashje ose jo u bënë pjesë e
"Skandalit", analistë e politikanë, gazetarë, njerëz të thjeshtë që
komentuan pro dhe kundër. Pango ka zgjedhur t'i përfshijë në rrëfimin e
tij. Veç tyre, nuk harron pa përmendur, traumatizmin e familjes së tij,
nënën që i shkoi shumë pranë vdekjes, djalin e shokuar nga gjithë
ç'ndodhi, nipin që në shkollë s'e lejonin të vishte bluzën me mbiemrin
"Pango", për mësuesen ishte mbiemër i turpshëm, apo edhe hamendjen e
tij për vetëvrasje. Bashkëngjitur esesë së librit, janë botuar dhe një
varg i gjatë mesazhesh, nga femra e meshkuj, dashamirës e miq, apo
njerëz të thjeshtë që e mbështesin dhe i japin zemër. E veç tyre, në
vend të epilogut, miku i tij Xhelal Qello i shkruan një letër nga
Parisi. Është ky libri i titulluar thjeshtë, "Skandal" me 152 faqe, që
shtëpia botuese "Ideart" ka dy ditë që e ka hedhur në treg.


...Kjo ngjarje duhet të ketë ndodhur rreth 300 vjet më parë...

Ngjarja

Atë
natë, dikur rreth orës 22, pak para se të nisesha për në emisionin e TV
Klan, më merr në telefon ime motër. Pas pak më shfaqet e llahtarisur në
derë, për të më thënë se më kishin filmuar dhe të nesërmen do të më
nxirrnin në emisionin e famshëm televiziv shqiptar, pa shok në botë, që
nën flamurin e ndershmërisë, e luftës kundër paudhësive, filmon e
nxjerr njerëz në ekran me figurë e me zë, pa pyetur për kurrfarë të
drejte të privatësisë a ruajtjes së imazhit të tyre.

Se për
çfarë, nuk e dinte, por lajmi i kish ardhur i sigurt dhe nga njerëz të
afërt. Pata, natyrisht, shqetësim, por nuk po më kujtohej të kisha bërë
ndonjë gjë për t’u filmuar e sulmuar atje. Gjithsesi, jo fort i qetë, u
nisa për në emisionin “Opinion”. Debati do të përqendrohej rreth
truallit të Kinostudios, okupuar prej shkollës Marubi dhe lirimit të
saj, pasi siç qe bërë e ditur, me një vendim qeverie, ky truall do t’i
jepej televizionit “Top Channel”, për t’u shpërngulur kësisoj nga
Piramida. Aty ku ndërkohë kishin filluar punimet dhe pritej inaugurimi
i Teatrit të Ri Kombëtar dhe Muzeut të Artit. Isha paksa nervoz kur
hyra në emision, por pastaj siç më ndodhte gjithmonë, më zunë ethet e
debatit dhe pothuaj harrova ç’më ishte thënë më parë. Nga reagimet
mendoj se opinioni, në një pjesë të mirë, u bind se debutuesi kundër
ishte konfuz dhe gabim në tezat që artikulonte. Pas emisionit, ai m’u
shfaq sërish përpara makinës tek dera, në terr, teksa dilja nga
territori i ish-kinostudios (me sa duket kish dalë pak përpara
emisionit) U përkul te xhami i makinës e më tha të dilja të shihja
rrethimin me tela të shkollës. Më erdhi vërtet keq. Ishte bërë si i
handakosur dhe i ngjiste një fantazme. I thashë përsëri si shumë herë,
se nuk kisha unë në dorë të falja troje publike, i rekomandove me
dashamirësi të takonte një herë kryeministrin dhe u ndamë.....

Nuk
e dija se të nesërmen më priste një hall ku e ku më i madh se i tij, që
në fund të fundit vazhdonte ta kishte shkollën e tij të paprekur e
kërkonte dhe sheshin përreth. Të nesërmen mobilizova veten dhe gjithë
miqtë e të afërmit për të marrë vesh se cila ishte gjëma që kisha bërë
e që do të transmetohej për mua, por kjo gjë ishte e pamundur. Më
thoshin se ishte bllokuar krejtësisht sistemi kompjuterik i
televizionit “Top Channel” që e transmetonte atë emision, se së andejmi
nuk dilte asnjë lajm, se njerëzit dhe materialet ruheshin me kujdes të
madh, etj, etj. Ishte fjala për “peshk të madh”. Ekzekutimit tashmë
ishte vendosur. Gjithsesi nga sa munda të marr vesh unë e të mirë,
lajmet për përmbajtjen e sulmit ishin kontradiktore. Flitej për lekë,
për femra, për fshatra turistikë, po mua nuk më binte kurrë ndërmend të
kisha bërë gjë a diçka të ngjashme dhe në një farë mënyre kisha një
lloj qetësie, por edhe kurioziteti. Drekuam me disa miq jashtë Tirane
dhe aty nga muzgu befas më shkrepi si vetëtima: Mos vallë...? m’u
kujtua e njohura ime e hershme, vajza nga fshati që më erdhi para do
kohe në shtëpi, një natë të vonë. M’u kujtua edhe fakti se kur doli nga
krahu i djathtë, e ndonëse e pyeta për këtë, ajo më tha se e ngiste
makinën vetë. U kujtova edhe për dyshimin tim, veshjen e sjelljen e saj
tejet provokuese, krahasuar me pamjen e saj të thjeshtë të së shkuarës,
përdredhjet e saj... “Të ketë qenë kjo?”. Me shpejtësinë e saktësinë që
ka mendja në raste të tilla fillova të kujtoj çdo detaj të së shkuarës
së afërt dhe pothuaj u binda. Kjo duhej të ishte, kjo se nuk më
kujtohej e nuk kishte asgjë tjetër. Pastaj erdhi nata kur, siç ishte
paralajmëruar edhe në gazeta, do të shfaqej “kapja e madhe”, “gjëma”.
Njerëzit në të gjithë Shqipërinë, të përgatitur më së miri
psikologjikisht edhe nga një njoftim në gazetë, me sytë që u digjnin
nga kureshtja, u gozhduan përpara ekraneve dhe panë... Ç’panë?!

Gjithsesi
panë. Panë një film metrazhshkurtër e me regji të shkëlqyer me pjesën
më “horror”, realizuar në shtëpinë time. Në privatësinë time. Aty ku
nuk lejohet të xhirosh e të përgjosh njeri në botë. Panë një montazh të
përsosur, film të së shkuarës, muzikë këngëtarësh të mëdhenj përdorur
në filma porno, pjesët e biseda të mia, qethur me mjeshtëri nga
konteksti shumë më i gjerë. Panë buzë femrash e montazhe pa të cilat
filmimi im do të dukej i thatë dhe i dyshimtë. Gjithsesi në pjesën e
parë ishin pjesë të bisedave të mia me një vajzë provokatore e xhirime
me celular të figurës sime me kostum e kollare në ministri. Pa asnjë
bazë e akuzë. Pjesa e dytë ishte një filmim me celular i figurës sime
duke ngjitur shkallët e shtëpisë dhe pjesë tjetër dialogu im me
provokatoren e dytë, mysafiren e pabesë. Zëri i saj i dubluar,
paranteza e shtojca nga autorët e filmit për veprime të miat që nuk
dukeshin gjëkundi etj. Shkurt ishte sajuar, hequr çdo gjë që do të më
lehtësonte e do të bënte që truku të kuptohej më mirë nga publiku e
ishte shtuar çdo gjë që do ta bënte ngjarjen tmerruese, të ndyrë,
impresionuese për njerëzit. Njerëzit më shumë ndjenë, patën impresionon
se panë diçka të tmerrshme, lakuriqe, të pisët, indinjuese. Më llahtar
se një film porno me aktorë realë, me keq se një horror i vërtetë. As
ish e as e dëgjuar prej kohësh, një hipnozë e tillë kolektive, një
sugjestionim masiv i përmasave të atilla. Ishte vërtet një realizim
regjisorial, djallëzor dhe me një efekt të paparashikuar për nga
përmasat e syerrjes kolektive.

Skenari fillimisht kishte
Ministrinë e Kulturës dhe ardhjen me rekomandim e me lutje të autorëve
të skenarit, të një vajze provokatore, veshur më së miri në mënyrë
transparente për realizimin e skenarit. Ajo kërkoi punë, por mënyra e
sjelljes së saj, veshja, që në çastin e parë më vuri në dyshim. E
thirra në telefon në ministri rekomanduesin njëherazi, skenaristin
Filip, për të më sqaruar me dyshimet. E kisha të njohur të vjetër
Filipin, dhe veç kësaj vajza vinte e rekomanduar prej tij, madje dhe me
makinën e tij. Filipi më tha se nuk ka ndonjë shqetësim, veçse atë
vajzë duhet t’ia punësoja patjetër.

Gjithsesi me dyshime por u
binda disi dhe vajzës diskutohej t’i ofrohej një punë sipas rregullave,
madje dhe një tjetër private pa iu kërkuar asgjë, pa asnjë kusht. Por
çuditërisht, ndonëse ndërhyrësi ngulte këmbë për ta punësuar, kur vinte
puna për të filluar procedurat e punësimit, vajza zhdukej. Pastaj
sërish dukej, nëpërmjet telefonave a shfaqjeve të saj në ministri, duke
u lutur t’ia jepja patjetër atë vend pune se i duhej. Ishte diçka e
habitshme dhe me këtë shpjegohen dhe telefonatat e mia drejtuar asaj,
ndërkohë që vajza, duke parë se kjo lojë nuk po jepte rezultat, por
ndofta edhe e ndërgjegjshme që ky rol ishte tepër i shëmtuar për të, u
tërhoq.

Pas këtij dështimi, në lojë hyri vajza e dytë, që siç
u pa më vonë, ishte e një niveli më të ulët. Ajo, siç u vendos nga
skenaristët, si fillim më merrte në telefon e fliste në rolin e vajzës
së parë, pasi kjo ishte tërhequr e loja kishte ngecur. Më pas kur edhe
ky rol nuk dha gjë, ajo u porosit të shfaqej në ministri. Më pas të
futej e të përgjonte deri në shtëpinë tim, në shtëpinë e njeriut me
imunitet. Kjo vajzë veç të tjerash, ishte e njohur prej vitesh prej
meje. Ajo kish qenë dikur në një Kafaz të Artë, nga këta që u përhapën
më vonë rëndom tek ne, si imitacion i Big Brother. E kisha përkrahur
atje, si një vajzë të varfër, ardhur nga provinca, kisha pasur për këtë
përkrahje edhe falënderimet e nënës së saj. Më vonë më kish ardhur edhe
në Fakultet për të kërkuar të drejtë studimi, gjatë kohës kur unë isha
dekan. Kur e pashë te hyrja e ministrisë nuk e njoha. Qe veshur tebdil,
me dekolte e varëse e xhingla të shumta. Më vonë në takimin e dytë, më
ra ndërmend cila ishte. Kishte rënë nja 20 kile në peshë dhe ishte
transformuar nga një vajzë e thjeshtë provinciale, në një gocë qyteti,
me veshje ekzibicioniste të ekzagjeruar, që të shtynte të mendoje për
jetën e saj edhe për më tej.

U rinjohëm si të thuash,
rikujtuam periudhën e Kafazit, takimet e tjera dhe e lamë të më sillte
dokumentet e saj. E lamë të mi sillte një ditë pasdite, në ministri.
Nuk u duk siç i thashë, rreth orës 6 pasdite, por mesa më kujtohet më
mori në telefon kur sapo ishte kthyer në shtëpi, diku rreth orës 8:30
dhe teksa i thosha se isha i lodhur dhe se fajin e kishte vetë se nuk
kish ardhur në zyrë, më shfaqi gatishmërinë të vinte e të mi sillte. Të
tjerat u shfaqën në ekran. Erdhi sërish, gjysmë e zhveshur, më
provokoi. Më pas, pasi nuk mori asnjë iniciativë të ikte se nuk i
mbushej as asaj mendja që e kish realizuar detyrën siç duhej, sipas
instruksioneve të ustallarëve. (I thashë vetë se mund të shkonte).
Kishte të drejtë. Në të vërtetë nuk ndodhi asgjë. Doli siç hyri. E
qetë, madje këmbëngulëse për të biseduar më shumë. Por për ustallarët
kaq mjaftonte. Të tjerat i rregullonte regjia.

Vajza e dytë,
vajza provokatore, ishte e njohur, të linte të mendoje se provokonte,
por ndërkohë njohja e hershme të bënte të ndërtoje edhe një raport
tjetër, atë të viteve më parë kur për hir të këtij fakti kishte njohje
dhe intimitet dhe njëlloj si atëherë, meqë vinte nga fshati, duhej
ndihmuar. Kështu pra u arrit të provokohej, e më pas të transmetohej
një skenë ku nuk kishte as seks, as skandal seksual, por veç një bisedë
të provokuar, që u krye me një vajzë të njohur më parë. As asaj dhe
asnjërës prej vajzave nuk iu kërkua e as nuk iu premtua kurrë ndonjë
gjë në këmbim të seksit, siç u mundua të paraqitej në pamjet e
paraqitura në mediat e shkruara që gjëmuan me fyerje e sajesa.

Tani
që rixhiroj filmin e kësaj pjese të tmerrshme të jetës sime mbrapsht,
kujtohem se ka pasur dhe një femër tjetër ardhur pothuaj në të njëjtën
kohë, përsëri dërguar nga Filipi, për të aplikuar gjoja për një projekt
artistik. Gjithashtu veshur në mënyrë provokative. Një femër që e
dërgova te sektori i projekteve pasi më erdhi dy tri herë me disa letra
gjoja projekte me lutjen e Filipit, nga pas për ta ndihmuar. Ndoshta
para saj ka pasur dhe një femër të katërt. Historia ka filluar hershëm,
është ndjekur me këmbëngulje, që kur një deputet demokristian më tha
tetë muaj para ngjarjes: “Duan të ta fusim me femra, i kanë paguar
mirë. Edhe 20 mijë 30 mijë euro mund t’i paguajnë”. Shikoni ç’skenar i
ndyrë dhe ç’këmbëngulje për ta realizuar me çdo kusht atë. Padyshim që
prapa realizuesit dhe poshtërsisë së tij, ka pasur duar të fuqishme që
prej kohësh që kërkonin të më rrëzonin edhe me mjete të tjera. Një
hetues i zoti do të nxirrte “perla” nga kjo histori. Ja pse them se
historia ka filluar shumë më herët sepse gjithnjë më vinin sinjale që
“nuk e kisha të gjatë” që “do më hiqnin”, që “isha vetëm e pa klan”,
etj. Por ky skenar kishte në bazë e ishte ndoshta edhe finalja e një
historie të filluar kohë më parë, pas konflikteve të vazhdueshme me
televizionin “Top Channel” për lirimin e Piramidës e për ta kthyer atë
në teatrin më të madh e më të bukur që kishin pasur shqiptarët, që nga
koha e formimit të shtetit të tyre të parë. Pas mbi 60 vjetësh me një
teatër që ngrihej mbi një godinë të amortizuar. E kjo duhet hetuar.

Tani
pas kaq kohe kur munda të gjej kasetat origjinale, ju lutem, sado me
vonesë ndiqeni më tej historinë... Ndiqeni dhe shihni se si një tjetër
vajzë vinte e më takonte, një tjetër më fliste në telefon. Si në një
roman me detektivë. Shihni që të kuptoni se kjo është historia e një
provokimi e më pas e një mashtrimi. Shihni se si vajza e dytë e
shfrytëzon faktin që më njihte për të pasur tek unë akses, ndërkohë që
pohon vetë “se kishte shumë zor të më takonte”. Shihni se si merrte në
telefon në rolin e së parës. Shihni në youtube të përmbledhura rreth 20
orë kaseta, a thua se po kapej banditi a skandali i shekullit. Shihni
se si vajza provokatore hutohet e i kërkon ndihmë regjisorit, kur
provokimet e para karshi meje i dështojnë. Kur kërkon të më takojë
natën e i them se nuk kam kohë. Shihni e kuptoni se ajo çka u
transmetua ishte stisje, montazh, kurse e vërteta se si mund t’i qepesh
një njeriu duke i kërkuar deri “të bëjë Krishtin në shtëpinë e tij”
është thelbi i kësaj historie të ndyrë. Në kasetën origjinale të “Top
Channel”-it, që tani mund të shihet edhe në youtube dëgjohen bisedat në
makinë që kanë rrethuar shtëpinë time në kulmin e aksionit të madh
provokues. Një nga pjesëtarët e grupit komplotues i thotë tjetrit:”A ja
ka hyp ai tani?” Dhe tjetri: “po ajo për atë punë ka shkuar”. Mendoni
tani sa bukur vihet në provë morali. E paparë. E padëgjuar.

Shumë
interesa dhe urrejtje personale, janë bashkuar kundër meje, në këtë
rast. Mjaft armiq. Politikë, mediatikë, personalë, biznese të mëdha.
Prandaj kam thënë se me atë që ndodhi fituan të gjithë. Me mua fituan “
të gjithë” (atë që mund të fitonin në politikë e media, jo njerëzit e
thjeshtë). Fitoi opozita e disa nga pozita, fitoi media e bosët e saj,
gazetarët që në disa raste u paguan shtrenjtë, si Blendi atë natë kur u
shfaqa unë në “TV Klan” i dërrmuar (më thanë se mori 15 milionë), fitoi
“Top Channel” e fiksi që e shpalli këtë kulmin e lavdisë së vetë.
Fituan armiqtë e mi personalë, që e ngritën një dolli lumturie, fitoi
vajza që mori dy milionë (nëse i mori). Humba vetëm unë. Viktima e
vetme isha unë e familja ime që u shkatërruam, u traumatizuam, u
sakatuam e u vramë jo si të ishim njerëz por qen të egër.

...Në
rreth 10 ditë skëterre mbi mua u hodhën tonelata llumi njerëzor,
sharjesh, shpifjesh pa fund. Llumi i moralit fals shpërtheu nga qindra
kanale e mijëra vrima ujërash të zeza a qoshesh të errëta të
nënvetëdijes njerëzore. Goditja ishte politike, mediatiko-politike, por
edhe personale, e lidhur me ambicie, zilira, urrejtje a shpagime
mediokre.

...Monstër, përbindësh, shkërdhatë...! ulërinte më i
zellshmi i mediabërësve. Kishin të drejtë. Nuk kisha bërë pak. Kisha
“prekur”, një jelek, jelekun e nderit, çerekjelekun, jelekun e vockël
të moralit shqiptar. “Mbërtheckat, mbërtheckat!”, këlthiste rioshi
shqiptar me pretendime në politikë, Erion Lejfeni. (Pse jo, në mendje i
shkonte, hapja e një biznesi të ri e të suksesshëm mbërtheckash).
Politikani flokëbardhë Pa-Boshti dhe politikani tashmë plak, Dhelpra,
atë natë nuk fjetën gjumë, duke çuar nëpër mend rendjet e tij pa fund
pas vajzave të zarzavateve.

...Media “morale”, mbrojtëse e
moralit mbitokësor, realizoi një provokim kastigim shembullor, gati
vrasës, që u kurorëzua deri në kërkesë për vetëvrasje. Unë, i
provokuari, kisha prekur kopsat a mbërtheckat e një jeleku, a një fije
jeleku, një natë vonë, në shtëpinë time. Kurse ata prekën e i hoqën
koren një m... që binte erë, një moçali, një morali fals që kutërboi
ditë të tëra hipokrizi, falsitet, hakmarrje e poshtërsi.

Ndërkohë
në shtëpinë tonë, e ashtuquajtura “Vila Pango”, me katër familje brenda
saj, nëna ime, motra me familjen, nipi e mbesa me familjet e tyre,
kishte rënë murtaja dhe njerëzit lëviznin si hije. Im bir, në Itali,
ende student i vitit të parë, ende me stresin e homesickness, sëmundjes
së shtëpisë (e para herë që ndahej nga familja) mori dhe këtë goditje
tjetër të papërballueshme. Për moshën dhe gjendjen e tij shpirtërore. I
ati po shfaqej e denigrohej në media, facebook, madje përmendej dhe nga
mediat italiane, franceze e gjermane, turke, deri kineze, ku skenari
kish parashikuar si në shumë media të tjera ndërkombëtare përçimin e
lajmit për “skandalin” seksual Pango. ...Një baba që ndiqej prej tij si
model dhe sa çel e mbyll sytë trajtohej si kriminel. Im bir u mbyll në
vetvete dhe mezi fliste. Shpeshherë nuk i hapte telefonin as së ëmës,
as gjyshes së vet. Komunikonte vetëm me mua dhe më thoshte se donte të
vinte në Shqipëri, të më ishte krah, më premtonte se kurrë nuk do më
ndahej. Im bir më kish ndjekur gjithnjë si idealin e tij. Ndërkohë
personazhi kryesor “krimineli” Pango, mbi bazën e rekomandimeve
mediatike e kaloi ashtu një herë rastësisht nëpërmend vetëvrasjen.

...Të
nderuara nëna, motra, gra vajza. A e dini kush është pra, pasoja e
rëndë morale në dëm të femrës shqiptare, pash këtij akti të pashembullt
provokativ? Një femër e dyshimtë në moral (jo si ju), ka marrë 2 milion
lekë shpërblim për provokim dhe shkatërrimin e jetës së një njeriu.
Thuhet se ka blerë një makinë e bredh nëpër Tiranë e diku. Nuk ja
dhashë unë. Ia dha media e madhe, mbrojtësja e moralit.
Të dashur
bashkatdhetarë! U prek një jelek? Më saktë ca kopsa a mbërthecka që u
bënë të famshme? Një cipë jeleku? Jo. U prek gjoja morali. Moralit iu
hoq cipa. Kudo mbi dheun tonë kutërboi era e keqe. Një histeri
kolektive shpërtheu. Një indinjatë e paparë. Sa shumë u shkrua e u fol.
Njerëzit harruan punët, hallet e punët e përditshme e u morën aq gjatë
me mua. Në thelb ç’ndodhi: Një njeri ishte në jetën e tij, përpiqej,
punonte. Një ditë të bukur iu stis një intrigë e ndyrë- U provokua. U
linçua. U shkatërrua.

O Perëndi! U kërkoj sërish falje të
gjithëve që u dhashë tërë atë frymëzim. Nuk do ta kisha bërë kurrë. Por
në fakt nuk bëra gjë, ma bënë.
Tani është radha ime.



Panorama