Zemra e Krishtit

nga **Morena** Mon Nov 09, 2009 8:37 pm

E KREMTJA E ZEMRËS SË KRISHTIT
(E premtja pas të dielës së II pas Rrëshajëve)

Festa e Zemrës së Shenjtë të Krishtit, që me shumë devotshmëri adhurohet edhe në popullin tonë, është relativisht e kohës së vonshme, edhe pse devocioni ndaj Zemrës së Krishtit është i njohur edhe para se të aprovohej kjo festë nga Kisha dhe para se t’i dëftohej Jezu Krishti Shën Margharitës. Kjo festë për shumë vite ka bashkuar besimtarët tanë në Katedralen e Shkupit që i kushtohet Zemrës së Krishtit, por e falënderojmë Zotin se edhe në Kosovë kohën e fundit i janë kushtuar Zemrës së Krishtit dy kisha të reja ajo në famullinë e Budisalcit në Jagodë dhe në Viti. Besojmë se gjithnjë e më tepër do të shtohet devocioni ndaj kësaj Zemre e cila identifikohet me dashurinë e Zotit të shfaqur ndaj nesh. Mbi të gjitha, përpos këtyre tempujve të shenjtë kushtuar Zemrës së Krishtit, dëshira e zjarrtë e jona duhet të jetë kushtimi i zemrave tona Zemrës së Tij.
Me këtë rast dëshirojmë të sjellim shkurtimisht disa fakte që lidhen me këtë festë të madhe për mbarë Kishën. Devocioni ndaj Zemrës së Krishtit kryesisht shfaqet në shekullin e XII, edhe atë me shën Bernardin. Por, mundë të thuhet se shenjat e para të kësaj përshpirtërie ndaj Zemrës së Krishtit i hasim në traditën e etërve të Kishës, kur lexojmë faqet e para të Shën Gjon Gojarti apo te Shën Augustini. Ata shkruajnë mbi gjoksin e shporruar të Shëlbuesit prej të cilit rrodhi gjak e ujë e që njëherit janë burimi i lindjes së Kishës dhe lulëzimit të sakramenteve. Ky devocion do të vazhdojë të përhapet gjatë mesjetës edhe përmes dëftimeve shenjtës Lutgardë (1246). Kjo shenjtëreshë mistike e bashkësisë së Helftës, një ditë ftohet nga Shën Gjoni që bashkë me të të pushojnë mbi parzmën e Krishtit, dhe kjo e pyet shën Gjonin: “Përse nuk i’a ke zbuluar botës kënaqësinë që ke përjetuar i mbështetur në parzmën e tij në Darkën e mbrame”, dhe ai i përgjigjet: “Misioni im i vetëm ishte që t’ua zbuloj njerëzve natyrën hyjnore të Fjalës së Mishëruar”. Shën Gertruda dhe Shën Matilda me shkrimet e tyre do të bëhen instrumente në përhapjen e këtij dëftimi që do të pranohet mirë sidomos në Gjermani. Kur flasim për festën e Zemrës së Krishtit, nuk mundë e të mos e përmendim edhe Shën Margheriten Maria Alacoque, e cila ditën e festës së Shën Gjonit Ungjilltar, më 1673 përjeton një vizion. Derisa ishte duke adhuruar para të Shenjtërueshmit Sakrament asaj i duket Jezu Krishti i gjallë. Ajo vërenë se zemrën i’a rrethonte një flakë, therrat e kurorëzonin atë ndërsa mbi zemër kishte një kryq. Kjo dukje do të ndodhë për dy vjet rresht, çdo të parën të premte të muajit, ndërsa më 1675, ditën e festës së Korpit të Krishtit, Krishti i dëftohet me gjoksin e hapur, dhe duke i’a treguar zemrën i thotë: “Qe kjo zemër që aq shumë i ka dashur njerëzit... Kam një etje të madhe të jem i dashur prej njerëzve sidomos në Sakramentin e Tejetshenjtë, por nuk po e gjej askënd, që sipas dëshirës sime do ta shuaj këtë etje”. Krishti kërkon prej saj që të themeloj devotshmërinë e nëntë të premteve të muajit, dhe i premton se ata që do ta nderojnë Zemrën e tij dhe kungohen gjatë këtyre të premteve, do të shpërblehen me dashurinë dhe bekimet e tija.
Më 1856, Papa Piu IX e shpall të obliguar këtë festë për mbarë Kishën, ndërsa më 1899, Luani XIII publikon një enciklikë përmes së cilës gjithë botën i’a kushton Zemrës së Krishtit.
Zemra fizike është simbol i dashurisë. Edhe sipas ligjeve të natyrës njerëzore, të cilët feja dhe liturgjia jo vetëm se nuk i kanë kundërshtuar, por i kanë përdorur në simbolikën e tyre duke shprehur në mënyrë më të kuptueshme dashurinë e Krishtit ndaj njerëzve. Shën Toma i Akvinit thotë: “të imagjinosh se objektet nuk janë të nevojshme për të na ofroj te Zoti, është e barabartë me faktin: të harrojmë se jemi njerëz”. Edhe teologjtë thonë se Papa, Piu XII, në Haurietis aquas e spjegon mirë motivin e devocionit ndaj Zemrës së Krishtit duke e identifikuar me dashurinë e Tij ndaj njerëzve. Prandaj, kur e adhurojmë Zemrën e Krishtit, ne e çmojmë pa masë dashurinë e tij ndaj nesh. Mirëpo, nuk duhet të harrojmë se ajo Zemër edhe në aspektin fizik ka vuajtur për ne, me qëllim që të na shfajësoj prej mëkateve. Ai kërkon tash prej nesh që ti kushtohemi me gjithë vetveten sepse Zemra e tij pret përgjigjen tonë - dashurinë – zemrën tonë.

Jezu Krisht, zemërbutë dhe i përvujtë,
Bën që zemra ime t’i përngjajë Zemrës sate.

nga **Morena** Mon Nov 09, 2009 8:39 pm

Kushtimi i Jezusit
(2 shkurt)

Sipas ligjit judeas prindërit kishin detyrim t’i zbatonin dy rregullore: “Pastrimin e nënës” (lev 12), bashkë me dhuratën flijuese (pëllumb ose turtull) dhe “kushtimin e fëmijës” (Num 18, 16). Këtij ligji iu përmbajtën edhe Maria dhe Jezefi. “Kur, sipas Ligjit të Moisiut, u mbudhën dotët e pastrimit të tyre, e çuan në jerusalem, për t’ia kushtuar Zotit, sikurse shkruan në Ligjin e Zotit… Pasi kryen gjithçka duhej bërë sipas Ligjit të Zotit, u kthyen në Galile, në qytetin e vet, Nazaret” (Lk 2, 22. 39). Pasi që në shkujt e parë Ditëlindja e Jezusit kremtohej më 6 janar, festa e Kushtimit mbahej më 14 janar. Fillimisht thirrej vetem Dita e katërdhjetë e lindjes së Zotit tonë Jezu Krishtit, ndërsa më vonë: Festa e takimit apo Pastrimi I marisë (Purificatione B. M. V.) Kur në Perëndim qe shtyrë përpara festa e Lindjes së Jezusit (25 dhjetor), Kushtimi i Jezusit u lëviz në datën 2 janar. Pasi që festa përcillet me procesion dhe qirinj, në shumë gjuhë mori emërime të tjera, si, Mesha e kandilave, Mesha e Dritës së Marisë, Mariä Lichtmess (gjer.), Candlemas (ang.) dhe Chandeleur (fen.). Në vitin 542 mbreti, Justiniani I (527 – 565), e përcaktoi për bizantin, dhe me të shpejtë qe pnanuar edhe nga Roma. Reforma e kalendarit romak e ndërroi qenësinë e kësaj feste dhe e bëri festë të Zotërisë, duke e quajtur “Kushtimi i Jezusit”.
Edhe Maria, pra, e kushtoi Birin e vet, duke përmbushur adetin përkatës, duke ia kthyer përsëri dhuratën (t’Birin e vet) Hyjit. I Parëlinduri i saj i përkiste në mënyrë të veçantë Zotit. Aty ishin edhe dy dëshmitarë të besëlidhjes së Vjetër: Simoni dhe Hanna. Ata, nën dritën e Shpirtit Shenjt, e njohën këtë Fëmijë si përmbushje të të gjitha shpresave të Izraelit dhe njëkohësisht shëlbim për mbarë botën. (krah. Lk.2, 25-38). Nga ky Fëmijë i kushtuar do të ngritet Drita e vërtetë që shndriti të gjithë popujt.

O Mari, Nënë krejt e pastër,
Ti, udhëtreguese e përkushtimit.
Na ndihmo të përkushtohemi për Birin tënd
Në tepullin e tij të shenjte,
ku Ai vetë banon.
Na ndihmo që edhe ne t’i përmbushim Ligjet
dhe rregulloret e Birit tënd Perëndi,
Bëj që ditë për ditë
Edhe ne të njohim në Fëmijën tënd
përplotësimin e të gjitha shpresave.
Amen

nga bigbeng Mon Nov 09, 2009 8:48 pm

O besimtare te te dy feve....na i lodhet koken me keto tema,kushe eshte i feksur me pune bindjesh aplikoini ato ne per institucionet fetare perkatese,ose per qejfin tuaj ka dhe forume ku feja eshte alfa e tyre.

nga **Morena** Mon Nov 09, 2009 8:58 pm

Ate mendoj edhe une ,nuk dua tema fetare gjithsekush beson cte doj per kete nuk i kam shume qef keto tema ,por e vendosa kete te shohe ragimin !Feja e shqiptarit per mua eshte SHQIPTARIA!

nga AmeRicco Tue Nov 10, 2009 4:51 am

Oj morena ti a kije naj vjet shkoll a jo ? Feja e shqiptarit shqiptarija ncncncncn ... kush konka AJO FE PERSHKRUMA TI fene e shqiptaris qe nuk asht permend askund,mos ja fut kot kur nuk din

nga Barbi Tue Nov 10, 2009 7:59 am

AmeRicco shkruajti:Oj morena ti a kije naj vjet shkoll a jo ? Feja e shqiptarit shqiptarija ncncncncn ... kush konka AJO FE PERSHKRUMA TI fene e shqiptaris qe nuk asht permend askund,mos ja fut kot kur nuk din

Americo.lexoje mire postimin e Morenes dhe pastaj jip nje pergjigje per ate cfare ka shkruar....thote qe nuk i ka shum qef temat me fe dhe ajo vet personalisht beson vetem ne kete thenie(Feja e shqiptarit eshte SHQIPTARIA)

nga **Morena** Tue Nov 10, 2009 10:48 am

AmeRicco shkruajti:Oj morena ti a kije naj vjet shkoll a jo ? Feja e shqiptarit shqiptarija ncncncncn ... kush konka AJO FE PERSHKRUMA TI fene e shqiptaris qe nuk asht permend askund,mos ja fut kot kur nuk din

Americco nese lexon mire ,vertet do kuptosh se cfare dua te them !