Poezi emocionuese...

Kujtime te kahershme

.......TË LODHUR NGA PRITJA......

Kjo erë e ftohtë dimri

Shprish pa mëshirë flokët e mia

E më mbyll sytë si për inat

Me pluhurin e qytetit tim,

Por edhe me një sy shoh

Turmë njerëzish me fytyra enigmatike

Të lodhur nga pritja

Se ndoshta orët e kësaj dite do t’i shesin

Dhe do të blejnë pak shpresë,

Vrapojnë pas atij

Që ka grushtin plot

Dhe ndalen,

Presin...

A thua, cili do ta triumfojë dëshpërimin?

Zbrapsen zemërthyer

Në heshtje lexojnë vuajtjet e njëri-tjetrit,

E ditët ecin me hapa të rëndë

Si duket edhe nesër do të shfaqet falas

Ky film i shkurtër metrik

Me personazhe të tjerë, njëjtë të uritur

Për një ditë të ngrohtë, pa erë.

Afersia e te dashurit" - Johan Volfgang Goethe
Përherë të kujtojë,
kur dielli mbi dete, ndricon për mua
Përherë të kujtoj,
kur hëna mbi re, shkëlqen mbi krua

Përherë të kujtojë,
kur pluhuri mbi shtigje, zë e ngrihet ne erë
Në natë e terr,
kur ecën nëpr brigje, shtegetari I mjerë

Gjithë të ndëgjoj, kur ngrihet valë e thellë
Duke buqitur
Kur zë përgjoj mes pyjeve pa diell
Dhe të nemitur
Gjithë jam me ty: dhe ngado qofsh larguar
Te shoh matanë
Po ngryset: ndrisin yjet e pambaruar
Oh, të ishe pranë...