FJALA FLET SI ZEMRA

Fjala flet s´i zemra

Die Anzeige dieses Bildes wird in Ihrem Browser möglicherweise nicht unterstützt.Qe një ëndërr që më solli tek ti. Në ëndërr kështu ndodh,asaj kam qejf t`i besoj. Shkrimet për burgjet, për plagët, zakonisht s`i pëlqej .Por jeta s ` i për inat kah burgu më shtyri . Poetët jo rralë janë akuzuar për tema të burgut dhe plagëve. sepse, temat e tilla po e dëmtuakan letërsinë. Mendimi im në këtë temë është i kundërt. Ata që ngrisin burgje e vrasin njerëz , ata e lëndojnë letërsinë e jo poetët që i këndojnë lirisë.Burgu pra, nuk e do të vërtetën, as temat rreth saj. Shqipëria e kohës së poetit ishte një burg , ku të burgosurit ishin shumë të dhunuar . Poetin Ibrahim Agimgostivarine njoha në Dortmunt në një moshë të shtyrë. Libri poetik”Në treje të muzgut” i botuar në Tiranë nga shtëpia botuese, „ Dardania “, është edhe një sukses i poetit . Libri „ Në tretje të muzgut“ është një libër i veçantë e me vlera të mirëfillta, që buron nga zemra dhe terratisjet e jetës. Çdo gjë që e them, më djeg , më dhemb, thotë poeti; çështë kjo liri në gjuhë të huaj , që s´i lot në dritare më godet, më fyn, më dërmon . Emrin burg , emrin qeli, asgjëkundi s`dua ta dëgjoj. Sepse, vetë e kam përjetuar burgun dhe atë jetë të rëndë. Vrasjetdhe krimin,shprehetpoeti i fshikulloj, se të vrarë kam birin tim .Në këtë jetë trazimesh e keqja më shumë po vika nga jeta se nga vdekja. Në Shqipëri në gjithë jetën time, në tepri patëm shtypjen dhe dënimet, ato na e sterrosën jetën. Diktatura e Enverit ishte përtej çdo realiteti. Nën qeverisjen e tij çdo gjë ishte e dobët, parullë dhe, sterile . Pyeteni tokën, rrugët, shtëpitë tona të varfëra, aty mund të lexoni vuajtjen tona, imazhin e përdhunuar të njeriut. Në regjistrat e asaj kohe, kudo janë eshtrat tanë, gjaku ynë, të rënët me emra të rrëzuar. Ky stacion s`mbaron këtu, Shqipëria është adresa ime, gjaku im i padukshëm, shkruan poeti. Libri „Në tretjen e muzgut“, po edhe në librat e tjerë, Ibrahim Agimgostivari , shpërthen dhimbjen e tij, imazhin e asaj Shqipërie të kërcënuar. Poezia e Ibrahim Agimgostivarit, me një stil krejt origjinal, krejt të veçantë, është një dëshmi e kohës së tij. Shpirt, ende pa u tharë lotët e pritjes , . . ti ike.. e në çastin e mbërritjes , m´u desh mua të iki. Këto dhe vargje të tjera tregojnë se fjala flet s´i syri , si zemra , ndryshe, do ishte fjalë koti. Shpirt, pse të heshtim,.. ata do na vrasin,.. ata kanë shumë errësirë brenda. , lexoj në një poezi të tij. Jeta e poetit, Ibrahim Agimgostivarit është një roman me zhvillime betejash. Ibrahim Agimgostivari u lind në Tiranë më 1934. Shumë vite punoi mësues në fshatrat e Kukësit. Që në moshë të re interesimet e tij për poezi , ishin të veçanta. I dashuruar pas teatrit, ai shkroi dramën „ Pas shpine “ që u cenzurua nga regjimi komunist dhe u bë shkak për të kaluar vite të tëra të burgut. Ibrahimi ishte dënuar me pesë vjet burg, ndërsa vëzhgimet e sigurimit do vazhdonin deri në përmbusjen e atij rexhimi. Ibrahim Agimgostivarin deri më tash ka botuar katër libra; “Malli”, 2. “Në tretje të muzgut”, “Intervistat e mia dhe dy drama”, dhe së fundi “Fjala flet s´i zemra” . Më 1990, Ibrahim Agimgostivari bashkë me familjen e tij dhe mijëra të tjerë, shqiptar rebelohet, dhe me trimat e ambasadave, në korrik të vitit 1990 , kryengritet për ta shembur pushtetin e Ramiz Alisë Ai regjim i i shtypjes dhe i burgut që vrau Shqipërinë për disa dekada, ishte Enver Hoxha, dhe shpura e tij e pushkatarëve.Qe nga ajo kohë , poeti, Ibrahim Agimgostivari jeton dhe krijon në Dortmund të Gejrmanisë, shëndet poetit.




Rrustem Geci - Dortmund









Ibrahim Agimgostivari,poezi nga libri “Fjalët flasin s´i zemra”

Z o g u

Ishte një gjetje e kohës

Që më n d a u nga ti

Nga ajo betejë e imja

Nga ajo luftë e ashpër

Vështrim

Sa herë vjen korriku

Më kujtohet e kaluara

koha që më iku

dhe koha që se patëm

Kujtime

Kohë më kohë të kujtoj

Unë nuk njoh kohë pa ty

Vëm zemra kur t´´më

Pushoj, koha do të ngrijë

Mbetje vajesh

A do më presësh ti o mike

Si zogu që kërkon çerdhe

Nëse zemra do të pajtohet

unë s´ndahem më prej teje







1.

Fjalët si ura mendimesh

Me ty mua më afrojnë

Ato më shpjejnë tek ti

Dhe ty të shpjejnë tek unë

2.

Ëndërr është jeta

Në flakët e së cilës

Përmendeni rrejshëm

Duke lënë pas

Veç dhimbje e zhgënjim

3.

Kur më duhet të heshti

Fjalët flasin s´i sytë

Dëgjoj pemët tek qelin

Dëgjoj lulet tek rritën

4.

Shqipja jonë e bukur

Shqipja jonë e mirë

Sa e ëmbël më duket

Këtej në egzil!..

5.

Për këtë jetë kam ca pyetje

Por askush s´më përgjigjet

Këtë jetë kështu e harxhova

E dhimbja kurrë s´mu nda


Drithërimë

Sot isha i trazuar

shëtita deri në lodhje

deri në raskapitje

për ta mbytur mërzinë

dhe mallin për

Shqipërinë


Kujtime

Kam rendur pas teje

Që të takoj njëherë

Por fati nuk deshi

Na ndau përgjithnjë


M a l l

Në vëndet ku mërguam

Kudo na quajnë të h u a j

Fjala shqip këtej s´kuptohet

Në të gjitha zyrat

Ajo duhet të përkthehet

Çaste intime

Sa herë unë i sodis yjet

shpesh me ty i ngatërroj

me duart tuaja të buta

me buzët tuaja të vala


I arratisuri

Ika nga vuajtjet e mia

pa e ditur se ku po shkoj

mërgimin nuk e njihja

por ai më vetmoi shumë

Dallgë

Çdo gjë që shkruaj për ty

Del nga prushi i zemrës

Se motivet me Shqipëri

Kudo më bëjnë dritë

Intime

Sa herë mbetem vetëm

fjalë dhimbje m´afrohen

t´i them më dhemb shpirti

t´i ndali nuk mundem

Aktakuza

Në të gjitha ato hetuesi

Mua më kërkonin emrin

Unë ua tregoja gjakun

Për atë që më akuzonin

Mesazh

Shpirt, mos qaj për mua

Edhe në vdekshim një ditë

Këto vargje do t´ua lëmë

Në vend të amanetit tonë

Monolog

Sa herë kam pyetur veten

Çfarë mund të fali sot

fjala më zihej në grykë

s´ kam plumb për vëllain

Im birit

Ty të vranë aksidentalisht

Por plaga më mbeti mua

( Nga ajo gjysmë luftë )

Që e përgjaku Shqipërinë

Ibrahim Agimgostivari,poezi nga libri ”Fjalët flasin s´i zemra”