Biseda pa teme,lloqe & chit-chat

Sot si zakonisht beja rrugen per ne shtepi,
Pyllin e zhveshur e kundroja me kersheri,
Ishte dite e zymte vjeshte, binte shi,
Pemet sikur qanin, kullonin pa pushim.

Shikoja me vemendje pyllin ne cdo aspekt,
Gjethet trazoheshim e binim me te shpejte,
Rreth trungjeve era si grumbuj i mblidhte,
Per dekompozim me dore i pregatiste.

Pak dite me pare, perseri kisha kaluar,
Pyllin kundroja duke e admiruar,
Ishte i bukur, ndezur larmi ngjyrash te gjalla,
Te verdhe, te gjelber, portokalli e te bardha.

Sot shiu, qe ra gjethet nga deget i shkundi,
Thupra magjike, natyren e perkundi,
Gjethet e trishtura, prane rrenjeve bien te flene,
Shndrohen ne humus, perqafohen nje me dhene.

Nje ze brenda meje, sikur me pati pyete:
''Mos di gje, pse gjethet marrin ngjyre te zbehte?
Besonte si biologe, pergjigjen do t'ja jepja shpejt,
Thashe:" Para gjumit te fundit verdhesia vjen vete"

Eshte xhelozia per jeten qe iken, diku humbet…
Struket ne token meme, qe dheu te mund t'i trese,
Ndaj gjethet ngjyre ylberi marrin ngjyra te zbehta,
Nuk shkeputen lehte nga pema... eshte e embel jeta"