Flama e derrit dhe flama e politikës

Flama e derrit dhe flama e politikës




Nga Fatos Lubonja

Bashkë me ethet e flamës së derrit, në këtë
dimër duket se po na vërviten edhe ethet e flamës së politikës së
konfliktit. Ashtu si flama e derrit parashikohet të arrijë pikun e vet
në dhjetor, edhe flama e politikës së konfliktit duket se po kërkon të
arrijë pikun e vet në këtë muaj. Një numër jo i vogël njerëzish ka rënë
tashmë pre e etheve, veçanërisht këto dy javët e fundit, kur pas
ultimatumit të PS-së, se po nuk u hapën kutitë për dhjetë ditë do të
ketë përshkallëzime, që nënkuptonin përdorim force, kryeministri
Berisha u përgjigj se do t'i shkulte dhëmbë e dhëmballët e opozitës me
darët e ligjit. Ndonëse ata të Ramës thanë se fjala “forcë” ishte
përdorur në kuptimin figurativ dhe ata të Berishës se bëhej fjalë për
“darët e ligjit”, jo për darë dentisti, eufemizmat e përdorur linin
qartë shijen se kërcënimet synonin të frikësonin kundërshtarin me
përdorim dhune.

Pikën kulminante të dhunës verbale e arriti
kryeministri, i cili me një gjuhë që deri dje ua kishte lënë
shkarrashkruesve në shërbim të tij ta përdornin, u fut personalisht, që
nga tribuna e Parlamentit, deri në punët e shtratit të liderit të
opozitës me një batare akuzash, që synonin ta zhburrëronin plotësisht.

Disa ditë rresht pas kësaj ngjarjeje, ata të
Berishës dhe ata të Ramës u morën me problemin se cili prej të dy
liderëve është më i sëmurë psiqikisht dhe më pervers. Pritet që ethet
të rriten edhe më tani, pas skadimit të ultimatumit të opozitës me
premtimet e Berishës për denoncimin e bandës “punisto-mafioze” të Ramës
dhe mitingun e madh që kërkon të organizojë PD-ja me rastin e 8
dhjetorit.

Simptoma kryesore e sëmundjes është rritja
ekstreme e syverbësisë. Të sëmurët kanë bindjen se e drejta dhe e
vërteta është vetëm me Berishën, ose vetëm me Ramën, se në këtë vend
ekzistojnë vetëm militantët e këtyre të dyve, që janë apo duhet të jenë
të gatshëm të bëjnë çdo sakrificë për të çrrënjosur të keqen që është
në krahun tjetër e, për këtë, lëshojnë thirrje për rreshtim. E pësova
edhe unë personalisht një fshikje nga flama, kur një gazetar i prekur
rëndë prej saj, Mustafa Nano, i cili, ndonëse jo më shumë e disa muaj
më parë më kishte cilësuar si gazetarin më të lavdërueshëm të medias
shqiptare, tani më cilësoi si gazetarin më të rrjedhur trush, pasi nuk
mendoj si ai.

Për gripin e derrit, specialistët thonë se
një nga karakteristikat e tij të veçanta në krahasim me gripin e
zakonshëm, është se ai paraqet një mutacion të tillë virusal, ndaj të
cilit organizmi nuk është i përgatitur. Po ashtu është thënë se,
ndoshta pikërisht pse është i tillë, ai godet më shumë fëmijët dhe të
rinjtë, të cilët kanë sistem imunitar më të fortë, sepse dihet që ethet
e larta shkaktohen pikërisht si reaksion i sistemit imunitar.

Çfarë mund të themi lidhur me flamën e
fundit të politikës së konfliktit që i ka rënë së fundi, veçanërisht
për rrezikshmërinë e saj, duke e përqasur me atë të derrit?

Sipas gjykimit tim, flama politike e këtij
dimri ndryshon nga ajo e derrit, sepse nuk kemi të bëjmë me ndonjë
virus me mutacion të ri të panjohur për organizmin. Kemi të bëjmë me
virusin e “gripit të zakonshëm”, nëse, figurativisht, me këtë do të
kemi parasysh dy gjëra: së pari, të njëjtët aktorë që luajnë prej
kohësh lojën e politikës së konfliktit dhe, së dyti, se kemi të bëjmë
me të njëjtat problematika e akuza, me të njëjtën gjuhë. Pra, për
rrjedhojë, kemi të bëjmë edhe me një trup shoqëror, që tashmë ka të
zhvilluar njëfarë imuniteti ndaj kësaj flame.

Nuk është hera e parë që kontestohet vota,
nuk është hera e parë që politikanët tanë shahen e kërdisen, nuk është
hera e parë që Sali Berisha kërcënon se do të shkulë dhëmbë e
dhëmballë, duke nënkuptuar me këtë baronët e drogës, mafiozët e lidhur
me socialistët (dikur ka përdorur fjalën “ruspa”); nuk është hera e
parë që bëhen publike turpet dhe sëmundjet psikike të Ramës; nuk është
hera e parë që Rama na bën thirrje të preokupohemi për shëndetin mendor
të Berishës, (mjafton të kesh parasysh ulërimën e tij “O doktoooor…” në
sheshin “Skënderbej” para disa vjetësh).

“Mjerë ju për atë që keni në krye dhe mjerë
ju për mua që më keni në krye”, është përkthimi i gjuhës së këtyre
fjalimeve për ata që nuk janë të rreshtuar.

Tashmë njerëzit e dinë këtë punë. Opozita do
të mbledhë forcat, që të sjellë në shesh ushtrinë e militantëve të vet
nga fillimi i dhjetorit, ndërsa Berisha do të nxjerrë të vetët ca ditë
më vonë. Ata e dinë se e gjitha kjo paradë force nuk ka ndonjë vlerë të
madhe për brenda vendit, por, sipas tyre, ka shumë vlerë jashtë vendit,
sepse numri i madh i njerëzve do t’i bindë ndërkombëtarët se këtu kemi
të bëjmë me forca serioze dhe punë serioze. Ndërkombëtarët do t’i
shohin të dyja palët dhe do të thonë: “Duhet të uleni në tryezën e
dialogut”. Ata thanë kështu edhe në 97-ën e jo tani që jemi anëtarë të
NATO-s. Dhe kanë të drejtë, sipas meje, sepse nuk meritojmë të
trajtohemi si të rritur, por si fëmijë.

Deri këtu unë gjykoj se flama e këtij dimri
do të kufizohet në dhimbjet e fytit të politikanëve kryesorë dhe
militantëve të tyre. Dikush do të më thotë se po gaboj. Ndoshta po
gaboj, por nëse po gaboj, besoj se nuk kam ca të dhëna që, në mungesë
të transparencës së të gjithë aktorëve, nuk më lënë të bëj parashikim
të saktë. Le të shpjegohem.

Kur flitet për parrezikshmërinë e gripit të
derrit, thuhet se ai nuk ka bërë më shumë viktima sesa gripi i
zakonshëm. Pra, edhe gripi i zakonshëm ka rrezikshmëri, por tek ato
organizma që kanë një dobësi ekstreme. Edhe rreziku i kësaj flame
politike për t'u bërë fatale nuk lidhet me llojin e virusit, por me
shkallën e dobësimit të organizmit. Pra, nëse gjendja ekonomike e
vendit është e rëndë, shumë e rëndë, atëherë rreziku i kësaj flame
është i madh. Dhe për këtë, ne, fatkeqësisht, nuk kemi të dhëna të
sigurta.

Mirëpo, nëse është vërtet kështu, siç edhe
mund të jetë, por shpresojmë që jo, atëherë duhet ndalur pak më
seriozisht në këtë çështje. Sepse, nëse gjendja ekonomike është shumë e
rëndë, kush ka leverdi të hyjmë në një situatë ethesh destabilizimi
politik që mund të na mbajnë edhe për një vit, të paktën, në
destabilizim? Sipas gjykimit tim, nuk mund të thuhet
kurrsesi se për këtë ka interes shumica e shqiptarëve. Ka mjete të
tjera shumë më të shëndetshme për ta përballuar një krizë të tillë në
emër të tyre. Kjo edhe për faktin se, nëse jemi në krizë të rëndë
ekonomike, mendoj se shkaku është shumë më i thellë sesa shkalla e
perversitetit të njërit apo tjetrit lider. Ai është rezultat i një
politike ekonomike të gabuar, të ndjekur të paktën që nga viti 1997,
ndonëse, sipas meje, sikurse e kam shkruar edhe vite më parë, politika
ekonomike e ndjekur pas ‘97-ës ka qenë në thelb e ngjashme me piramidat
financiare, prandaj është e destinuar të falimentojë një ditë. E nëse
është kështu, nuk dilet nga kriza thjesht duke mallkuar apo kërcënuar
persona të veçantë. Opozita nuk mund të na thotë thjesht e vetëm se
mjafton të ikë Sali Berisha dhe do të shpëtojmë nga e keqja. Ajo duhet
të na paraqesë një pasqyrë sa më reale dhe sa më bindëse të gjendjes së
krizës dhe planin e saj alternativ për daljen prej saj. Madje, sipas
meje, nëse jemi vërtet në një krizë kaq të rëndë, Berisha do të kishte
interes ta mbante opozitën jashtë parlamentit e t’ua vishte
vështirësitë e krizës turbullirave të shkaktuara nga opozita, duke
thënë, siç po thotë, se e gjithë kjo që po bën opozita, ka si shkak
prekjen e interesave të një grupi të vogël mafiozësh prapa Ramës. Në
fakt, një opozitë që nuk mund të akuzohet për interesa personale të
liderit dhe të grupeve prapa tij është shumë më kredibël në një situatë
krize, sesa një opozitë që akuzohet për këtë. Por, nga ana tjetër, edhe
Berisha ka kredibilitetin minimal, kur i lëshon akuzat e tij për
“mafien më të rrezikshme të Ballkanit”, mu në momentin kur kontestohet
nga opozita për vjedhje votash. Edhe këto akuza nuk bëjnë shumë efekt
se i ka thënë prej kohësh, qysh para se të merrte pushtetin më 2005 dhe
kohën e ka pasur me bollëk për të vepruar ndaj saj me “darën e ligjit”.
Prandaj ato duken më shumë në stilin e kundërreagimeve të njohura të
flamës së politikës së konfliktit.

Si përfundim, mendoj se kjo rishfaqje me
virulencë e flamës së politikës së konfliktit do të qetësohet, për
shkak se trupi i shoqërisë ka njëfarë imuniteti indiference, ose mund
të jetë me pasoja shumë më të rënda, nëse gjendja ekonomike e vendit
është e rëndë, por ndërkaq, ngulmoj se e keqja që i ka dhënë këtij
trupi imunitetin e indiferencës apo që e ka lektisur deri në shkatërrim
do të mbetet brenda pa shpresë shërimi.