Proza

nga Vizitor Mon Mar 22, 2010 8:54 pm

Udhekryqi i dashurive te humbura

-Ne rruge pa krye te dashurive te humbura,meditimet zvarriten pa u lodhor,pa u ndaluar ne kotesine e qellimit,per te gjetur castet e duhura.Logjika jone pa arsye mban mbi shpine karvane....Karvane ndjenjash te perzjerra me dhimjen,vazhdojne udhetime drejt shkretetirave te perjeteshme,te nje bote te acarrte ,indiferentizmi...Indiferentizmi ...si dy kalimtar me kahe te kunderta...ndergjegja dhe instikti ,drejt oazeve te shumepritura te te ftohtit te arsyes dhe ngrohtesise se ndjenjes...kerkojne vecmas shuarjen e ....etjes mijevjecare.
Nje etje qe ne levizje tundon,trupa te heshtur te patundshem ,qysh ne lindjen e jetes...Nje etje e te ngopurve nga oqeane lirish,vazhdon perpelitet ne shpirtra te larget vetmie....
Nje qenie pa emer cdokush lodhet te jetoje duke vrare here veten dhe here boten,duke arritur padashur ne fundin e vet e te kohes i mbytur nga nxehtesia e shkretetires brenda tij.... i ftohur nga acarri i hapsires rrethe e qark...kap fundin e rruges se qellimit...

nga Vizitor Mon Mar 22, 2010 9:06 pm

Ne Kundershtim
Bota që sillet dike e pengon
Në proceset dinamike të saj
Edhe dielli njejtë
Ja mbyllë sytë dikujt
Natyra i jep forcë të mbijetoj
I harruari që kundërshton shumë
Ligjet e botës i bëjnë njerzit
Kundërshtim nganjehrë me ato të natyrës
Pa pyetur në eksplorim dalldisemi
Sillemi nikoqirët e planetit
Pa qenë të arsyeshëm
Bëhëmi mbulesë e ligësisë
Me vetëdije krenohemi për krim
Vdesim sikur heronjët e shpeshtë
Ushtarit të panjohur
Atij që nuk ja dijmë as emrin
Por veprën ja kundërshtojmë në liri
Bëhemi ata që rropatemi me vetën tonë
Tundohemi në kundërshtim me shpirtin
Me ligjet e natyrës dhe njeriut
Por në ligje të tjera misteri
Lutemi dhe falemi për të ikur mëkatit
Kur të gjithë duan pastërtinë
Kush mbetet pa faj
Nuk do thotë se nuk ka kundërshtuar
Kundërshtim është frika e njeriut
Për ligje dhe për subjektivizëm
Fundamentalisht kundërshtojmë
Shumë herë të mirën
Rrallë herë të keqen
Në moralin e dyfisht të botës
Që po ndezet flakë nga brenda
Prej njerzimit dhe ligjeve të tij
Janë satanike ligjet
Njeriu me shpirt bëhet si boem
Ai që nuk fjeti me shpirtin e tij asnjë natë
Bëhet hero i ligjeve
Ata që dijnë se kur rri shpirti
Gjykohen sepse nuk e kundërshtuan vetëm këtë gjë
Kriza e njeriut nuk mbetet kurrë e kundërshtuar
Kur ky pranon normale jetën dhe botrat pa moral
Ty pjesë e imja që mbetesh krijimi i tyre
A bëhemi me ata që të kalojmë një ditë të bardhë
Sepse mbetemi kundërshtuar perherë
Apo pikërsiht kjo e bardha është e kundërshtuar

nga capkenja Mon Mar 22, 2010 9:14 pm

Pa Emer...

Hundë e profilit

pikon mërzi.

Pa emër shprehja…

i mungojnë sytë...

M’i bëj, të lutem

gërshet mendimet

filloje nga maja

e poshtë mbi qafë…

shpështilli prapë

…Më sjellin vapë.

Mërzi e profilit

varet mbi gushë.

Prap gjëra të varura ?- më pyet ajo

Unë prap buzë ngadalë…

përgjigjen pa emër

nuk di ku t’ia var.

Një diell i verdhë

që nuk djeg aspak

përtueshëm lëpin mëngjeset

tinëzisht përvidhet darkave

………………………….

Në gjysmën e errët të hënës time

U kam vëne emra të gjitha vrragave.

nga **Morena** Fri Mar 26, 2010 7:52 pm

koplimente te dyave, shume domethense!

nga Vizitor Mon Feb 04, 2013 6:43 am

Dashuri e shkrete ,
ti nuk je e vertet ,
se shum te ri/reja shqiptar/e,
per Ty kan humb jete!

Ti gjithcka je por jo Dashuri,
i len te rit/rejat shqiptar/e ne vetmi,
jeten rinise jau skkatron,
Ty per jet e per gjithmon!

Dashuri te vertet nuk ka ne Bote,
ndegjoni keto fjal qe ju them dot,
dashuri e vertet Ty ta humb jeten ,
si Romeo per gjulijeten!!!

nga JK Fri Jan 03, 2014 3:50 pm

Ti je shpres ti je gezim
ti je loqk e shpirtit tim
te kam hen te kam drit
te kam zemer

e te kam shpirt
mbes me shpers edhe padurim
qe ti je fati im

Kur udhetoj me tren ne mendime
kur ndjej te rrahurat e zemres sime
kur te shoh dhe veshtroj me sy
mendoj vetem per ty
ne emer te JETES,DASHURIS
kur te kalojm ditet e rinis
do te ndalem......
edhe prap do te veshtroj me sy
sepse te DUA VETEM TY